Lusterko wsteczne: pierwsze kino samochodowe – biuro w Detroit

Jest rok 1933 i magnat firmy chemicznej Richard Milton Hollingshead Jr. z Camden w stanie New Jersey ma dylemat. Hollingshead pracował w fabryce chemicznej RM Hollingshead Corp. w Camden, firmie założonej przez jego ojca, produkującej produkty motoryzacyjne, malarskie i artykuły gospodarstwa domowego - głównie pasty, środki czyszczące, smary, barwniki i inne artykuły pod marką Whiz.

Duży, gruby problem

Ale w epoce przed telewizją i internetem, kiedy radio wciąż kwitło, matka Hollingshead uwielbiała oglądać filmy w kinie, ale jest zbyt gruba, by wygodnie zmieścić się w kinowym fotelu. Zastanawia się nad tym i wpada na pomysł. 

Wiąże ze sobą kilka prześcieradeł i przyczepia je do drzew na swoim podwórku. Kiedy jego matka siedzi w samochodzie, umieszcza na masce projektor firmy Kodak z 1928 roku i wyświetla film.

Biorąc pod uwagę, że Hollingshead był sprzedawcą części samochodowych, wpadł na pomysł oglądania filmu w zaciszu własnego samochodu i zaczął eksperymentować z układami parkingów, aby zapewnić wszystkim widok, umieszczając klocki pod przednimi kołami samochodów z tyłu. aby mogli widzieć ponad samochodami przed nimi. Zabezpieczając wsparcie finansowe w wysokości 30,000 1932 dolarów od swojego kuzyna Willisa W. Smitha, Hollingshead zakłada Park-In Theatres Inc. i w XNUMX r. Ubiega się o patent na swój pomysł.

„Mój wynalazek dotyczy nowego i użytecznego teatru plenerowego, w którym urządzenia transportowe do iz teatru mają stanowić element miejsc siedzących” – pisze Hollingshead w swoim wniosku. W tym tygodniu 1933 roku otrzymuje patent i narodziło się kino samochodowe.

Pierwszy wjazd

Kupując działkę o powierzchni 10 akrów przy Admiral Wilson Boulevard w Pennsauken, New Jersey, nowy Camden Drive-In Hollingshead ma miejsce na 500 samochodów, które mogą oglądać ekran o wymiarach 40 na 50 stóp, który jest powiększony o trzy 6- głośniki nożne wykonane przez RCA Victor, wówczas również zlokalizowane w Camden. 

Pojawia się lokalna reklama jego nowego przedsięwzięcia, głosząca: „usiądź w samochodzie i słuchaj filmów” oraz „pierwsze na świecie kino samochodowe”, co rzeczywiście było. Wstęp wynosił 25 centów za samochód plus 25 centów za osobę, maksymalnie do 1 dolara. Były trzy pokazy: 8:30, 10 i 11:30 

Jak na ironię, pierwszym filmem pokazanym na tym całkowicie amerykańskim koncepcie był brytyjski film „Wives Beware”, w którym Adolphe Menjou gra mężczyznę w nieszczęśliwym małżeństwie, który udaje amnezję, by uprawiać romanse pozamałżeńskie. Pokazy wyprzedały się tej pierwszej nocy, a pod koniec lata samochody z 43 stanów odwiedziły jego nowe przedsięwzięcie.

Ale Hollingshead zamknął swoją działalność 14 miesięcy później z powodu braku zysku. Biorąc pod uwagę, że jego kino nie było własnością hollywoodzkiego studia filmowego, co było wówczas powszechną praktyką, musiał płacić ponad 400 dolarów za każdy film, z których wiele było już wyświetlanych w konwencjonalnych kinach.

Do tego czasu William Shankweiler otworzył drugie kino samochodowe w Oresfield w Pensylwanii, na północny zachód od Allentown. Kino samochodowe Shankweilera przetrwał do dziś i jest najstarszym zachowanym samochodem w kraju. 

Ale koncepcja Hollsngshead nie jest początkowo przyjęta. Do 1939 roku w całym kraju otwarto tylko 17 kin samochodowych. Jak się okazuje, problemem jest dźwięk, który przenika do pobliskich dzielnic. Zostało to rozwiązane, gdy RCA Victor stworzy głośniki montowane na szybach samochodowych. 

Fenomen połowy wieku

Kina samochodowe rozpowszechniłyby się, ale dopiero po unieważnieniu patentu Hollingshead w 1949 r. W rezultacie w latach 4,500-1948 otwarto ponad 1955 kin samochodowych, oferujących rodzinne wieczory w przystępnej cenie. A w czasach, gdy ludzie przebierali się, żeby iść do teatru, nie było takiej potrzeby, siedząc w samochodzie w nocy.

Wśród największych wjazdów był 28-hektarowy wjazd na każdą pogodę w Copiague w stanie Nowy Jork, który obejmował miejsce parkingowe na 2,500 samochodów, miejsca siedzące dla 1,200 osób, a także plac zabaw i restaurację. Inne zajazdy oferowały takie udogodnienia, jak baseny, pralnie samoobsługowe i grzejniki samochodowe. W latach sześćdziesiątych stali się na chwilę miejscem spotkań nastolatków uchwycone w piosence przez The Beach Boys na ich albumie „All Summer Long” z 1964 roku.

Ale w latach 1970. ich popularność zaczyna spadać z kilku powodów. W krytym kinie można wyświetlać film pięć lub sześć razy dziennie, zamiast tylko kilka razy w nocy, jak w kinie samochodowym. To powoduje, że studia filmowe wysyłają tam swoje najlepsze filmy, rezerwując zdjęcia klasy B o niższej jakości na potrzeby wjazdów. Ponieważ rodziny coraz częściej porzucają samochody na rzecz klimatyzowanych kin, zwłaszcza gdy ceny benzyny poszybowały w górę w latach 1970., samochody samochodowe coraz częściej zwracają się ku slasherom i biletom z oceną X, aby przetrwać. Pogarszają go nastolatki spędzające czas w centrach handlowych lub rodziny oglądające filmy na swoich magnetowidach.

Ale są starania, aby je uratować, w szczególności Project Drive-In Hondy, próba uratowania jak największej liczby pozostałych amerykańskich samochodów typu drive-in, pomagając zebrać pieniądze na pokrycie kosztów instalacji projektora cyfrowego, gdy dystrybucja filmów 35 mm dobiegła końca około dekadę temu. Zmiana była kosztowna, ponieważ zdecydowana większość wjazdów to operacje rodzinne. W ramach projektu udało się pomóc kilkunastu teatrom.

A jednak przeżywają

Choć nie tak powszechne jak kiedyś, kina samochodowe wciąż przetrwały. Według Zjednoczone Stowarzyszenie Właścicieli Kina Samochodowego, w Stanach Zjednoczonych są 302 bary samochodowe z 533 ekranami. 

To powiedziawszy, niektóre stany całkowicie ich nie mają, w tym Alaska (nic dziwnego), Arkansas, Delaware, Hawaje, Luizjana, Nowy Meksyk i Północna Dakota. Ale jeśli szukasz takiego, udaj się do stanu Nowy Jork. Tam znajdziesz 28 ocalałych, najwięcej ze wszystkich stanów, następnie Pensylwania z 27 i Ohio z 24.

Ostatnio, na początku pandemii, odrodziły się sklepy samochodowe jako idealne rozwiązanie na wieczorne wyjście z zachowaniem dystansu społecznego. 

To powiedziawszy, Hollingshead nigdy nie zarobił żadnych pieniędzy na swoim patencie.

Większość nowych kin samochodowych zignorowała jego patent, co kosztowało go ogromne opłaty prawne, ale niewiele tantiem. Ale jego inne firmy z nawiązką to nadrobiły, a jego firma była trzecim co do wielkości pracodawcą w Camden na początku lat siedemdziesiątych, produkując produkty motoryzacyjne.

• Dystrybucja treści i PR oparta na SEO. Uzyskaj wzmocnienie już dziś.
• PlatoAiStream. Analiza danych Web3. Wiedza wzmocniona. Dostęp tutaj.
• Wybijanie przyszłości w Adryenn Ashley. Dostęp tutaj.
• Kupuj i sprzedawaj akcje spółek PRE-IPO z PREIPO®. Dostęp tutaj.
• Źródło: https://www.thedetroitbureau.com/2023/05/the-rearview-mirror-the-first-drive-in-movie-theater/