Best Of 2023: Cyberpunk 2077: Przerwanie cyklu w zakończeniu Phantom Liberty

Opublikowane ponownie przez Plato

Obserwuje: 0

(spoilery w Cyberpunk 2077: Phantom Liberty; TW: dyskusja na temat samobójstwa)

Dwóch uciekinierów jedzie kolejką jednoszynową. Uciekli przed schwytaniem. Są wolni od domu. Oboje są zmęczeni, zakrwawieni, posiniaczeni, ale pełni nadziei. Kolej jednoszynowa zabierze ich na wolność, do miejsca, gdzie żadna z ich niezmierzonych zbrodni nie ma znaczenia, gdzie życie może znów nabrać wartości i gdzie oboje mogą zacząć od nowa.

W przeglądarce musi być włączona obsługa javascript przeglądarki do oglądania filmów.

Kliknij, aby anulować wyciszenie

Aby oglądać filmy, użyj przeglądarki obsługującej wideo html5.

Ten film ma nieprawidłowy format pliku.

Przepraszamy, ale nie masz dostępu do tych treści!

Wprowadź datę urodzenia, aby wyświetlić ten film wideo

Klikając "enter", akceptujesz GameSpot

Warunki korzystania i
Polityka prywatności

Teraz gra: Cyberpunk 2077: Phantom Liberty — oficjalny zwiastun kinowy

Tyle że nie, nie mogą. Jeden z nich jest kłamcą. Kłamstwo oznacza, że tylko jeden z nich będzie wolny. Oboje na to zasługują, doświadczyli ogromnego bólu, aby to osiągnąć. Ale tylko jeden. Kłamca stracił przytomność. Drugi musi dokonać wyboru.

I w tym momencie po raz pierwszy faktycznie zatrzymuję Cyberpunk 2077 podczas opcji dialogowej, zaledwie kilka chwil od zakończenia Phantom Liberty, aby poważnie rozważyć konsekwencje tego, co stanie się dalej. Kilka minut później dzwonię. Gdy dobiegają końca ostatnie godziny gry, na myśl przychodzi monolog.

„Najtrudniejszą rzeczą było dla mnie porzucenie życia. Nadal kocham życie. Traktowano nas jak gwiazdy filmowe z mięśniami. Mieliśmy to wszystko tylko na prośbę… Wszystko, czego chciałem, było dostępne pod telefonem. Darmowe samochody. Klucze do kilkunastu kryjówek w całym mieście. Obstawiałem 20, 30 kawałków w weekend, a potem albo przepuściłem wygraną w ciągu tygodnia, albo udałem się do rekinów, aby spłacić bukmacherów. Nie miało to znaczenia. To nic nie znaczyło. Kiedy byłem spłukany, wychodziłem i rabowałem jeszcze więcej. Przebiegliśmy wszystko. Opłaciliśmy policjantów. Opłaciliśmy prawników. Opłaciliśmy sędziów. Wszyscy wyciągnęli ręce. Wszystko było do wzięcia. A teraz wszystko się skończyło. I to jest najtrudniejsza część. Dziś wszystko jest inne. Nie ma żadnej akcji. Muszę poczekać, jak wszyscy. Nie można nawet dostać przyzwoitego jedzenia. Zaraz po przyjeździe zamówiłem spaghetti z sosem marinara, a dostałem makaron jajeczny i ketchup. Jestem przeciętnym nikim. Resztę życia będę mógł przeżyć jak kretyn.

Tym monologiem, dla nieświadomych, kończy się arcydzieło dramatu kryminalnego Martina Scorsese Goodfellas. Henry Hill, wysokiej rangi gangster, rzuca szczurów na swoich przyjaciół, zostaje objęty programem ochrony świadków, a jego ostateczną karą jest… wieść całkiem przyzwoite – choć nudne – życie na przedmieściach. To właściwie dość powszechny motyw w twórczości Scorsese, w którym życie w normie sprawia wrażenie wysłania w otchłań. Podobne losy czekają Ace’a Rothsteina w „Kasynie”, Jordana Belforta w „Wilk z Wall Street”, Franka Sheerana w „Irlandczyku, do cholery”, a nawet Sebastião Rodriguesa w „Milczeniu”. Czyściec to miejsce, w którym zdecydowana większość z nas żyje swoim codziennym życiem, nigdy nie osiągając absurdalnych, ekstatycznych wzlotów ani przerażających, krwawych, brutalnych upadków. Zwykle nie jest przedstawiane jako szczęśliwe zakończenie lub smutne zakończenie. To tylko zakończenie, tak haniebne, jakiego większość z nas kiedykolwiek doświadczy, godne uwagi jedynie ze względu na kontrast w miejscu, w którym przebywały te postacie.

Nie jest to zakończenie, które często widuje się w grach wideo, z całkiem oczywistych powodów. Zwłaszcza w przestrzeni AAA jest to medium, które zwykle kładzie nacisk na siłę i swobodę gracza, a bardzo niewielu programistów próbujących maksymalnie wykorzystać swoją publiczność chce zrujnować zabawę, sprawiając, że gracz poczuje się jak kretyn. Nawet w tytułach FromSoftware, choć z pewnością pozwolą ci zarobić więcej niż w większości gier, zanim zmierzysz się z Gwynem, Radagonem i tym podobnymi, cały postęp gracza ma znaczenie, jeśli chodzi o poczucie, że jesteś sobą Przyniosłem pewną część świata do porządku. Bez względu na to, co może się dziać w przerywnikach filmowych, gdy gracz nie ma kontroli, ostatecznym celem gier tak fundamentalnie skupionych na gromadzeniu niesamowitej mocy i ulicznego zaufania jest uwolnienie jej w wrogim, ale bezbronnym świecie.

Jeśli jednak doszło do końcowych notatek o Cyberpunku 2077, CD Projekt RED pomyślał inaczej.

Reasumując: poza Phantom Liberty żadne z zakończeń Cyberpunka nie jest szczególnie szczęśliwe, co jest, delikatnie mówiąc, bardzo zgodne z duchem gatunku. Relikt, który utknął w głowie V, w teorii wskrzesił Johnny'ego Silverhanda Keanu Reevesa jako swego rodzaju cyfrowego ducha, ale w praktyce jest on bardziej cyfrowym guzem. Jego istnienie oznacza, że nasz bohater, V, umrze. „Najszczęśliwsze” zakończenie w podstawowej grze polega na opuszczeniu Night City wraz z nomadą Panamem, który może znać kogoś, kto pewnego dnia będzie mógł pomóc V. w rozwiązaniu problemu Johnny'ego Silverhanda. Jest pełen nadziei, ale w pewnym sensie płytki, chyba że romansowałeś z Panam. Najbardziej satysfakcjonującym narracyjnie zakończeniem jest to, w którym V wpada w krwawy szał w Wieży Arasaka. Kończy się, gdy V jest wciąż u progu śmierci, ale ma zamiar dokonać dzikiego napadu w kosmos po fortunę i chwałę. Przynajmniej zostawisz piękne zwłoki.

Ale teraz jest nowe zakończenie Phantom Liberty, to, które faktycznie przynosi kredyty na dobre, kiedy się skończy. W Phantom Liberty, aby maksymalnie skrócić długą i zawiłą historię, V otrzymuje od agenta rządowego imieniem Songbird inną drogę wyjścia z tej trudnej sytuacji: pomóż ocalić prezydenta Nowych Stanów Zjednoczonych po tym, jak jej samolot rozbił się w uber-libertariańskim twierdzy Dogtown, zrekrutuj do pomocy emerytowanego superszpiega Idrisa Elby, Solomona Reeda, i pokonaj jej despotycznego przywódcę, Hansena. Zrób to, a najlepsi naukowcy NUSA nie tylko wyczyszczą kryminalną przeszłość V, ale także zadbają o jego relikt.

Przejdźmy szybko do przodu, gdy wiele osób umiera, dochodzi do oszałamiających zdrad i Hansen nie żyje. V i Songbird mają dość wspólny cel: muszą ocalić się od życia w niewoli i zbliżającej się zagłady. W związku z tym gracz może zdecydować się na podwójną transakcję za plecami Reeda i uciec z Songbirdem, aby uzyskać lekarstwo na swoje dolegliwości i nowy początek na ostatecznej granicy. Biorąc pod uwagę wszystkie umiejętności V i wielkiego cyberprzewodniczego asa Songbird w rękawie, wygląda na to, że im dwojgu się uda.

To wtedy gra rzuca podkręconą piłką. Po tym, jak V i Songbird wdali się w piekielną strzelaninę w porcie kosmicznym i wskoczyli do kolejki jednoszynowej, by dostać bilet w jedną stronę z Ziemi, Songbird w swoim półżywym delirium wyznaje, że tak, na Księżycu czeka lekarstwo. Ale tylko jeden. Songbird używał V, aby doprowadzić ją do końcowego odcinka. Kiedy traci przytomność, V ma wybór: mogą wypuścić Songbirda, znaleźć własną drogę do wolności w jednym z waniliowych zakończeń lub mogą zadzwonić do Solomona Reeda i wydać Songbirda.

W Cyberpunku 2077 nie ma zbyt wielu momentów wyborów moralnych w stylu Telltale, ale ten jest szczególnie brzydki. Żadne z nich nie czuje się po tym najlepiej, ale ostatecznie zdecydowałem się zadzwonić do Reeda. W tej decyzji nie było nawet złośliwości, chociaż złośliwość byłaby zrozumiała. W świecie Cyberpunka 2077 jest bardzo niewielu naprawdę dobrych, godnych zaufania ludzi, a dla Songbirda kilkukrotne ryzykowanie życia V, aby w chwili prawdy odmówić im zbawienia, wydawało się przelaniem. Nawet nie byłam zła na Songbird za to, że o siebie dbała. Byłem zmęczony. Bardzo specyficzny posmak zmęczenia, jakiego nie czułem u bohatera gry od ostatnich dni jednego z komandorów Sheparda. Wyczerpanie spowodowane ciągłym obserwowaniem cyklu przemocy i chciwości i świadomością, że należy je przerwać.

W przeglądarce musi być włączona obsługa javascript przeglądarki do oglądania filmów.

Kliknij, aby anulować wyciszenie

Reżyser Cyberpunka niszczy zakończenia Phantom Liberty

Aby oglądać filmy, użyj przeglądarki obsługującej wideo html5.

Ten film ma nieprawidłowy format pliku.

Przepraszamy, ale nie masz dostępu do tych treści!

Wprowadź datę urodzenia, aby wyświetlić ten film wideo

Klikając "enter", akceptujesz GameSpot
Warunki korzystania i Polityka prywatności

Ale takie właśnie są gry wideo, prawda? Tym właśnie jest życie, przez pełnomocnika. Powtórzenie. Konsystencja. Przyjęcie. I wreszcie mistrzostwo. A kiedy okoliczności się zmienią, powtarzaj, aż nowe stanie się spójne. Ale pojawia się konflikt, gdy to mistrzostwo musi prowadzić do chwili objawienia na temat świata poza graczem i bohaterem. Dowódca Mass Effect, Shepard, może zabić wszystkie Banshee i Gethy, jakie chce, ale opanowanie klas Straży Przedniej lub Inżyniera w grze nie ma żadnego znaczenia, jeśli chodzi o dokonanie wyboru dla dobra wszechświata. Ten konflikt w dużej mierze jest powodem buntu wielu graczy przeciwko takiemu zakończeniu. Świadomie czy nie, gracze chcieli, aby ich panowanie nad walką w grze miało znaczenie, gdy nadejdzie czas ocalenia galaktyki. Tymczasem Bioware chciało, aby emocjonalna inwestycja gracza we wspomnianą galaktykę pozwoliła określić, jak najlepiej ją uratować. Nigdy się nie spotkają.

Z drugiej strony Naughty Dog miało tę jednomyślną obsesję na punkcie zabijania, aby uniknąć problemu przeciwko graczowi w grach Last of Us. Jeśli tak bardzo chcesz zabijać, ty i Joel/Ellie będziecie żyć z tym ciężarem. Zanim w TLOU 2 Ellie dosłownie utknie na pustej plaży w czyśćcu, gdzie nie ma nikogo, kto mógłby zamordować, minie już dawno czas, kiedy gracz powinien skończyć z próbami zostania lepszym zabójcą, aby stać się lepszą osobą. Ten punkt byłby silniejszy, gdyby gracz miał większą kontrolę nad tym, dokąd Ellie się uda – lub nawet kilka godzin wcześniej, kiedy faktycznie miała uzasadnioną opcję życia długo i szczęśliwie. Mimo to intencja jest jasna, a niemożność powstrzymania Ellie przed dokonaniem najgorszych wyborów nadal pozostawia niezatarte wrażenie.

I tak V usiadł naprzeciwko Songbirda, stając przed wyborem. Zadzwoniłem do Reeda. Reeda, który nadal darzy Songbird głębokim uczuciem i współczuciem i który obiecuje, że jeśli V ją przewróci, utrzyma ją przy życiu i dotrzyma obietnicy Songbird dotyczącej wyleczenia. W tej scenie po raz ostatni widzimy Songbirda, chociaż Reed zapewnia później V, że żyje. Co ważniejsze, jeśli Reed dotrzyma słowa, oznacza to, że Songbird będzie ostatnią osobą, dla której V kiedykolwiek będzie musiał zabijać. Kiedykolwiek. Pojawiają się napisy końcowe, a sekwencja napisów końcowych mogłaby zostać wyrwana z filmu Daniela Craiga Bonda. To mocne zakończenie. Ale to nie koniec.

Po pewnym czasie na załatwienie spraw – ocalenie sztucznej inteligencji Delamaina, zagranie ostatniego koncertu z Kerry Eurodyne, spędzenie nocy z opcją romansu V (Judy, w przypadku mojego V) – Reed ponownie dzwoni, aby się rozliczyć. Lekarstwo jest gotowe. Ale zanim zostaniesz odebrany, oboje odbywacie niezręczną rozmowę na stacji benzynowej, gdy on przygotowuje się do umieszczenia Night City w lusterku wstecznym. Ostatnia misja Reeda dobiegła końca. On też jest zmęczony. A kiedy odjeżdża, nie będąc zdecydowanym na to, jak będą wyglądać kolejne kroki, Johnny przepowiada swoją przyszłość: „powiesi się”.

Monolog Johnny'ego – i jego wykonanie Keanu – jest niesamowity, ale zapadający w pamięć. Reed jest teraz człowiekiem bez celu, a jego najbliższe relacje nie są już początkiem. Gdyby miał inteligencję emocjonalną, zabrałby ze sobą swojego przyjaciela barmana. Ale nie. Będzie sam. Będzie pusty. I tego dnia, gdy sobie to uświadomi, nie mając nikogo innego do zabicia, Johnny mówi, że się zabije.

Myślałem o tym również po wysłaniu Last of Us 2. Jak dokładnie wygląda życie Ellie, kiedy opuszcza dom pod koniec tej gry? Pytanie brzmi, dlaczego jest to jedno z najbardziej wpływowych i pustych zakończeń we wszystkich grach. Przynajmniej Ellie nie ma myśli samobójczych. Stoi wyprostowana, chodzi i wyrusza w nieznane, gotowa na wszystko. Ale nie zazdroszczę pracy Naughty Dog, jeśli zdecydują się sobie z tym poradzić, próbując znaleźć cel Ellie teraz, gdy zemsta nie wchodzi w grę, a zadawanie większej ilości śmierci jest wyczerpujące. Więcej niż kilka osób sugerowało, że w tym miejscu The Last of Us musi się zakończyć i niewiele więcej można powiedzieć na ten temat. Nie mylą się jednak, wielu stwierdziło to również pod koniec oryginalnej gry. Co robi bohater gry wideo AAA, gdy władza nie jest już najważniejszym elementem istnienia?

I właśnie tego gracze dowiedzą się po zakończeniu Phantom Liberty.

V ostatecznie zostaje zabrany przez NUSA w celu usunięcia Reliktu. Johnny jest wkurzony, że znowu stanie się nikim, ale przynajmniej rozumie. I tak V zostaje znieczulony i idzie pod nóż.

Operacja zakończyła się sukcesem, ale z dość oszałamiającymi efektami ubocznymi. Usunięcie Reliktu najwyraźniej spowodowało trwałe i znaczne uszkodzenie oprogramowania cybernetycznego V do tego stopnia, że gdyby V chciał zainstalować choćby widżet, który pokazywałby mu godzinę i pogodę, mógłby wyłączyć cały jego system nerwowy. Tak więc wszystko minęło, a V budzi się w sterylnym szpitalu NUSA, nie tylko całkowicie bezsilny, ale także dwa lata później. Wszyscy główni NPC, w tym ukochany V, przenieśli się dalej. Zwłaszcza Judy jest już zamężną profesjonalistką i mieszka cholernie daleko od Night City.

Kiedy V w końcu będzie mógł chodzić na tyle dobrze, aby wrócić do Night City, ich pierwszym przystankiem będzie reaktywacja ich cyberware przez Vica Ripperdoca. To nie ma sensu, a sklep Vica został kupiony przez coś, co wydaje się być wersją Geek Squad z Night City. Kiedy V wychodzi później na zewnątrz, zatrzymują ich dwaj dranie, którzy kiedyś V mogliby zamienić się w szarpaną wieprzowinę samym spojrzeniem. Zamiast tego kończy się, gdy V uderza pięścią w twarz i zostaje zrzucony ze schodów.

Cały Cyberpunk 2077 nieustannie i wściekle poszukuje dokładnie tego momentu, w którym V nie grozi już niebezpieczeństwo, że Relikt zabije ich za grosze. Misja wykonana. Teraz cały świat może ich zabić za grosze. CDPR mógł od razu opuścić grę, a V w gorzkiej ironii upadł do rynsztoka. Zamiast tego dostajemy przednutkę, jedną z najsilniejszych w ostatnich wspomnieniach. V zostaje uratowany przez kogoś, kogo tak naprawdę nie bierze się pod uwagę w wielkim schemacie historii Cyberpunka: Misty, nieżyjący już były wspaniały Jackie Welles. Kiedy ją widzisz po raz ostatni, wciąż jest dziewczyną z epoki New Age, z głową w chmurach, pracującą w recepcji u Vica. Teraz, dwa lata później, jest trochę trudniejsza, trochę bardziej gotycka, ale jest też coś, czego w ogóle nie widzimy w całej grze: miłosierna.

Kiedy V sięga dna, Misty siada obok nich na schodach, otrzepuje je i rozmawiają. O wielu rzeczach. O zmarłych po drodze. O tym, jak popieprzone potrafi być Night City. O życiu. Misty, która straciła pracę, przyjaciół i kochanka, dwa lata później powinna być w rozsypce na ulicy. Night City powinno było ją zniszczyć. Zamiast tego jest na najlepszej drodze do wyjścia, zdeterminowana, aby się ruszać, iść dalej i przetrwać. W przyszłości Misty nie ma żadnych misji pobocznych. Nie ma żadnych kosmicznych napadów. W przypadku Adama Smashera nie ma kulminacyjnego porzucenia. Jest po prostu życie. Misty spędzi resztę swojego życia jako jedna z przeciętnych nikogo Henry'ego Hilla. W przeciwieństwie do Henry’ego Hilla, kiedy Misty to mówi – w sposób, w jaki gra to Erica Lindbeck – nie jest to lament. To szansa.

Wiele osób sugeruje, że nowym zakończeniem Phantom Liberty jest CDPR w bezpośredniej rozmowie ze sobą, podobnie jak GTA V i Red Dead Redemption 2 są rozmowami z Rockstar. Ostatecznie wszyscy trzej prowadzą tę samą rozmowę na temat rzeczy, które musimy w sobie zabić, aby zdobyć odrażającą moc potrzebną do odniesienia sukcesu w tych grach. Nawet żyjąc poza prawem, każdy bohater tych gier jest przykuty do różnych, bardziej mglistych panów, biczem, który albo zamęcza swoich sług na śmierć, albo zanudza ich do łez. Zdobycie wystarczającej władzy, pieniędzy i szacunku w tego typu grach nigdy nie jest celem, szczególnie w grze, która nigdy się nie kończy.

Wszyscy są świadomi, ile frajdy może dawać graczom ten proces, ale jest w nim coś niesamowicie odrętwiającego, co sprawia, że gracze stają się ślepi na wszystkie inne rzeczy, którymi mogą być gry i życie, oraz na historie, które można opowiedzieć. To niesamowita moc, która po pewnym czasie przestaje sprawiać wrażenie mocy, bo nie ma nic kontrastującego. Jeśli wszystkie wasze problemy można rozwiązać za pomocą opcji nuklearnej, jaką sympatię i empatię można okazywać tym, którzy muszą zarabiać na życie w promieniu wybuchu? To nie tylko sprawia, że jest to zabawa, w której niemożliwa siła ognia przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie, ale także taka, która ustawia poprzeczkę dla emocji tak wysoko, że zwykła ludzkość nie jest w stanie jej dosięgnąć.

Jest to pocieszenie, zwłaszcza dla tych, dla których gry wideo służą wyłącznie ucieczce, a nie opowiadaniu historii. Fantazja o władzy z natury wymaga niuansów, aby umrzeć z krzykiem. To sprawia, że zakończenie takie jak Phantom Liberty wydaje się jeszcze bardziej wyjątkowe, coś, co wydaje się znacznie bliższe Nier Automata niż jakakolwiek inna saga kryminalna z otwartym światem. Nier Automata, dla tych, którzy nie wiedzą, tak naprawdę kończy się serią poświęceń: najpierw życia androidowych bohaterów w narracji, a następnie ciężko zdobytych danych gracza, aby pomóc przyszłym graczom, których imiona poznasz nigdy nie wiadomo, ale którego poświęcenie i zachęta umożliwią wam stawienie czoła niemożliwemu zadaniu, jakim jest sekwencja napisów końcowych gry, jako społeczność. Zakłada, że dążenie do czystej siły ognia jest aktem umyślnego zaniedbania psychologicznego i że istnieje zupełnie inny poziom władzy i możliwości nad sobą i całym światem, który tego rodzaju gry ignorują.

Część świetności Cyberpunk: Edgerunners tak naprawdę wynika z milczącej wiedzy, że David i jego załoga muszą w coraz większym stopniu porzucać ludzkość, aby stać się legendami Night City. Piękno Phantom Liberty polega na tym, że V musi pójść w innym kierunku, aby przetrwać, wyruszyć na poszukiwanie czegoś nowego i trzymać się tego tak długo, jak to możliwe, bez kłamania, oszukiwania, zdradzania lub zabijania, aby to zdobyć. To moc, której gry wideo zwykle nie cenią. Ostatecznie Phantom Liberty nagradza to jak żaden inny dodatek w grze.

W najciekawszych momentach Cyberpunka 2077 V próbuje rozpalić coś przypominającego społeczność wśród swoich przyjaciół i współpracowników. Okoliczności bycia Edgerunnerem nieustannie to niszczą. W końcu, po ich rozmowie pod koniec Phantom Liberty, V żegna się z Misty, ta odjeżdża, a po niepewnej pauzie V odchodzi w zgiełk ludzkości, jako kolejna twarz w tłumie, członek społeczności, która musi i na pewno znajdzie sposób na przetrwanie w czyśćcu. I to jest najłatwiejsza część. Teraz wszystko jest inne. Nie ma żadnej akcji. V musi poczekać, jak wszyscy inni. V jest przeciętnym nikim. Dostają przywilej przeżycia reszty życia jak kretyn.

Dystrybucja treści i PR oparta na SEO. Uzyskaj wzmocnienie już dziś.
PlatoData.Network Pionowe generatywne AI. Wzmocnij się. Dostęp tutaj.
PlatoAiStream. Inteligencja Web3. Wiedza wzmocniona. Dostęp tutaj.
PlatonESG. Węgiel Czysta technologia, Energia, Środowisko, Słoneczny, Gospodarowanie odpadami. Dostęp tutaj.
Platon Zdrowie. Inteligencja w zakresie biotechnologii i badań klinicznych. Dostęp tutaj.
Źródło: https://www.gamespot.com/articles/cyberpunk-2077-breaking-the-cycle-in-phantom-libertys-ending/1100-6520037/?ftag=CAD-01-10abi2f

Znak czasu: 27 grudnia 2023 r.

Znak czasu: Jan 30, 2023

Najlepsze w 2023 r.: Cyberpunk 2077: przerwanie cyklu w zakończeniu Phantom Liberty

Opublikowane ponownie przez Plato

Wprowadź datę urodzenia, aby wyświetlić ten film wideo

Więcej z Gamespot

W Internecie pojawia się lista kontrolerów DualSense PS5 „V2” z wydłużonym czasem pracy baterii

Już teraz możesz dużo zaoszczędzić na kontrolerze Razer PS5

Pakiet Humble AGDQ 2024 zawiera siedem niesamowitych gier za jedyne 10 USD

Monster Hunter Rise Sunbreak dostaje darmowe demo przed premierą

Tryb Roguelike w The Last Of Us 2 jest zabawny, ale podkreśla, że jego elementy nie do końca pasują do siebie

O nas

Wyszukiwanie pionowe i AI

Platforma

Pozostań w kontakcie

Konto