Podział między badaniami a praktyką jest realny. Oto jak to pokonać.

Opublikowane ponownie przez Plato

Obserwuje: 0

Zbyt często badania edukacyjne są chronicznie nieobecne w klasie. Według badania z 2019 r. jedynie około 16 procent nauczycieli korzysta z badań informować o swoich praktycznych decyzjach.

Torrey Trust, profesor technologii uczenia się na Uniwersytecie Massachusetts Amherst, poświęca czas na zrozumienie przyczyn podziału między badaniami a praktyką i opracował strategie, które nauczyciele i badacze mogą wdrożyć, aby go przezwyciężyć.

Oto kilka kluczowych wniosków z tej pracy.

Dlaczego istnieje podział na badania i praktykę?

„Zbyt często uczeni prowadzą badania w szkołach podstawowych i gimnazjalnych jako „eksperci zewnętrzni”, którzy przychodzą, zbierają dane i je analizują” – mówi Trust. „Rzadko współpracują z nauczycielami szkół podstawowych i gimnazjów w trakcie procesu badawczego. Następnie pobierają te dane ze szkół podstawowych i gimnazjów i publikują swoje prace w czołowych czasopismach naukowych, które często ukrywają artykuły badawcze za zaporami płatniczymi, do których nauczyciele szkół podstawowych i gimnazjów nie mają dostępu lub na które nie mogą sobie pozwolić”.

Artykuły te są następnie prezentowane na konferencjach akademickich innym uczonym, a nie nauczycielom szkół podstawowych i gimnazjów, twierdzi Trust.

Z drugiej strony, chociaż nauczyciele przechodzą pewne szkolenie w zakresie analizowania badań, często nie mają czasu na przeglądanie artykułów wypełnionych żargonem.

„Naprawdę uważam, że istnieje potrzeba programów kształcenia nauczycieli, które uwzględniałyby możliwości uczenia się przez obecnych i przyszłych nauczycieli krytycznego czytania i analizowania badań naukowych” – mówi. „W przeciwnym razie szkoły będą promować takie rzeczy jak nastawienie na wzrost, piasek, style uczenia się, a podejmowanie decyzji zakupowych bez wiedzy o badaniach na ten temat jest omylne.”

Co nauczyciele mogą teraz zrobić, aby zlikwidować różnicę między badaniami a praktyką?

„Polecam, aby nauczyciele szkół podstawowych i gimnazjów wybrali temat, który ich interesuje, na przykład ChatGPT w edukacji, a następnie odwiedzili Google Scholar i skonfigurowali alert, aby otrzymać e-mail, gdy zostanie opublikowane nowe badanie na ten temat” – mówi Trust . „Robię to w przypadku kilku tematów i to niesamowite, że wyniki badań po prostu pojawiają się w mojej skrzynce odbiorczej, zamiast musieć ich szukać”.

Trust dodaje, że nauczyciele mogą się wiele nauczyć, nawet jeśli tylko przeczytają tytuły i streszczenia zawarte w podręczniku Google Scholar E-maile z alertami.

Poza tym można zrobić więcej, aby wesprzeć nauczycieli, którzy starają się być na bieżąco z najnowszymi badaniami. „Myślę, że pedagodzy potrzebują czasu, szkolenia i wsparcia, aby nauczyć się krytycznego odczytywania badań i ustalania, czy/jak zmienić swoją praktykę na podstawie przeczytanych badań” – mówi. „Można tego dokonać w opartych na badaniach społecznościach kształcenia zawodowego w szkołach lub okręgach”.

Co mogą zrobić naukowcy?

Chociaż badacze mogą podjąć wiele różnych kroków, aby lepiej rozpowszechnić swoją pracę, pierwszy krok zalecany przez Trust jest również najłatwiejszy. „Pisz tytuły i streszczenia artykułów w czasopismach, które będą łatwe do zrozumienia” – radzi. „Często nauczyciele szkół podstawowych i gimnazjów zwracają uwagę tylko na te dwa aspekty czasopisma, zwłaszcza jeśli jest ono publikowane za zaporą płatniczą. Widzę o wiele za dużo artykułów naukowych publikowanych z bardzo długimi, żargonowymi tytułami, które wcale nie brzmią zachęcająco do przeczytania, ale w rzeczywistości zawierają naprawdę ważne informacje dla nauczycieli”.

Następnie Trust sugeruje badaczom szukanie sposobów prezentowania swojej pracy na konferencjach, w których uczestniczą nauczyciele szkół podstawowych i gimnazjów K-12, takich jak ISTE, NSTA, NCTE i CUE, a także za pośrednictwem seminariów internetowych. Powinni także promować swoją pracę w mediach społecznościowych oraz pisząc artykuły lub wpisy na blogu poświęcone praktykom.

„Staram się publikować swoje prace w co najmniej jednym renomowanym czasopiśmie, ponieważ cieszą się one dużym uznaniem wśród moich kolegów i na uniwersytecie, a następnie staram się napisać albo artykuł w czasopiśmie zorientowanym na praktyków, albo artykuł w czasopiśmie o otwartym dostępie, który będzie dostępny dla wszystkich K-12 nauczyciele mają dostęp do bloga lub innego rodzaju postów, w których mogą szerzej dzielić się swoją pracą” – mówi. „Wiem, że wielu naukowców nie lubi autopromocji, ale naprawdę istotne jest, aby ich prace były szeroko rozpowszechniane”.

Jakie są inne sposoby wspierania ściślejszej współpracy między nauczycielami w klasie a badaczami?

Ponieważ edukacja jest tak zależna od kontekstu, nawet „sprawdzona” metoda nauczania może w niektórych przypadkach nie działać.

„Na przykład nowe narzędzie cyfrowe działa, ale tylko w klasie, w której wszyscy uczniowie mają w domu Chromebooki i szybkie Wi-Fi” – mówi Trust. „Tak więc, nawet jeśli badania naukowe mówią, że coś działa, może nie działać w przypadku każdego nauczyciela K-12. Może to powodować frustrację, jeśli nauczyciele szkół podstawowych i gimnazjów K-12 zwracają się o poradę do źródeł naukowych”.

Dodaje: „Myślę, że aby temu zaradzić, wszyscy nauczyciele szkół podstawowych i gimnazjów K-12 powinni stać się aktywnymi badaczami, którzy zbierają dane z własnych zajęć i współpracują z naukowcami z lokalnych uniwersytetów w celu analizowania, nadania sensu i publikowania danych. Dzięki temu nauczyciele szkół podstawowych i gimnazjów są na bieżąco, pozwalają im zostać badaczami i zaczynają niwelować przepaść między badaniami a praktyką”.