Naukowcy wzywają do pilnej ekspansji nauki o Oceanie Południowym

W tym tygodniu 300 naukowców z 25 krajów spotkało się w antarktycznym mieście Hobart na pierwszej w historii międzynarodowej konferencji Systemu Obserwacji Oceanu Południowego (SOOS).

 

A Wspólne oświadczenie został wydany na zakończenie konferencji, mówiąc, że żaden naród sam nie może zapewnić badań potrzebnych do rozwiązania stojących przed nami problemów klimatycznych.

 

Współprzewodniczący SOOS, dr Sian Henley, powiedział, że jest to krytyczny czas, aby zjednoczyć świat i skupić się na oceanie centralnym dla globalnego systemu klimatycznego.

 

„Dopiero dzięki długoterminowym obserwacjom z ostatnich 30 lat rozumiemy teraz, jak ważny jest Ocean Południowy”.

 

„W dużym stopniu Ocean Południowy kontroluje pobieranie ciepła i węgla wytwarzanego przez człowieka do oceanu i utrzymuje naszą planetę zdatną do życia”.

 

„Jednak pomimo wysiłków długoterminowych programów realizowanych przez kilka narodów, Ocean Południowy pozostaje jednym z najmniej obserwowanych regionów na naszej planecie”.

 

„Ponieważ zasięg zimowych katastrof lodowych na morzu i populacje pingwinów zmieniają się dramatycznie, posiadanie trwałego i skoordynowanego systemu obserwacji Oceanu Południowego, aby zrozumieć obecne warunki i dostarczać informacji o przewidywaniach dotyczących przyszłych stanów, jest bardziej palące niż kiedykolwiek wcześniej” – powiedział dr Henley.

 

Dr Andrew Meijers z Naukowego Komitetu Sterującego SOOS powiedział, że jeśli chodzi o zmiany klimatyczne, Ocean Południowy znajduje się w centrum świata.

 

„Globalne ocieplenie to tak naprawdę ocieplenie oceanów, a Ocean Południowy kontroluje tempo topnienia pokrywy lodowej Antarktydy, co jest największą niepewnością w przewidywaniu przyszłego wzrostu poziomu mórz”.

 

„Szybkie zmiany zachodzące obecnie na Antarktydzie i Oceanie Południowym stwarzają konieczność dodatkowego finansowania badań”.

 

„Znaczna część Oceanu Południowego – głęboki ocean, zimą pod lodem, obieg węgla, zmiany biologiczne spowodowane lodem morskim, interakcja pokrywy lodowej i oceanu – pozostaje krytyczną luką w naszej sieci obserwacyjnej”.

 

„Musimy stworzyć długoterminowy i ciągły program międzynarodowych badań, który jest okołobiegunowy, rozciągający się wokół Antarktydy” – powiedział dr Meijers.

 

Główny naukowiec NIWA ds. Fizyki Morskiej, profesor Craig Stevens, który jest również członkiem Naukowego Komitetu Sterującego SOOS, powiedział, że niezwykle ważne jest, abyśmy kontynuowali obserwacje tego szybko zmieniającego się składnika systemu klimatycznego planety.

 

„Z perspektywy skromnej gospodarki wyspiarskiej w pobliżu Oceanu Południowego musimy podtrzymać nasze obserwacje. Jeśli tego nie zrobimy, ryzykujemy, że otrzymamy znacznie mniej ostrzeżeń o przyszłych zmianach, które będą odczuwalne na całym świecie”.
 

 

Misją SOOS jest zapewnienie międzynarodowego forum, na którym naukowcy z całego świata współpracują ze sobą, aby zdefiniować wielkie pytania, przed którymi stoi nauka Oceanu Południowego, oraz promować i koordynować działania obserwacyjne na poziomie krajowym potrzebne do osiągnięcia tych celów naukowych.

 

Centralne centrum SOOS znajduje się w Instytucie Studiów Morskich i Antarktycznych (IMAS) na Uniwersytecie Tasmańskim.