Jak siły powietrzne USA będą latać F-16 do lat czterdziestych XXI wieku

Flota amerykańskich F-16 przechodzi największe w historii prace modyfikacyjne z Zespołem Integracyjnym Post Block.

Teraz, gdy F-16 to 50, warto porozmawiać o jego przyszłości oraz o tym, jak będzie na bieżąco korzystać ze zdolności niezbędnych do stawienia czoła obecnym i przyszłym zagrożeniom. W rzeczywistości, chociaż Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych wycofują starsze samoloty, oczekuje się, że nowsze samoloty Block 40 i Block 50 będą wlecieć dobrze w lata 2040. XX wieku i w tym celu będą musiały zostać zmodernizowane.

Łącznie 608 samolotów Block 40 i Block 50, tzw. F-16 „Post Block”, zostanie zmodernizowanych w ramach projektu Zespół integrujący Post Block (PoBIT) zarządzany przez Dyrekcję ds. Myśliwców i Zaawansowanych Statków Powietrznych Centrum Zarządzania Cyklem Życia Sił Powietrznych. Projekt obejmuje aż 22 modyfikacje mające na celu poprawę śmiertelności i zapewnienie, że myśliwiec czwartej generacji pozostanie skuteczny w stawianiu czoła obecnym i przyszłym zagrożeniom.

„Zapewnienie tej możliwości samolotowi sprawdzonemu już w czasie i walce stanowi kolejną warstwę możliwości Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych w stale rozwijającym się środowisku walki elektronicznej” – powiedział ówczesny szef sztabu Sił Powietrznych gen. CQ Brown Jr. „Wiem, że to ulepszenie sprawi, że będziemy jeszcze bardziej skuteczni w naszych codziennych operacjach bojowych i nie mogę się doczekać, aby jeszcze bardziej wprowadzić F-16 w przyszłość przewagi w powietrzu”.

Uruchomione w 2022 r. aktualizacje PoBIT są realizowane w powiązaniu z Program przedłużenia żywotności (SLEP), co wydłuży trwałość zmęczeniową płatowców z 8,000 12,000 do XNUMX XNUMX godzin. SLEP wymieni grodzie konstrukcyjne i podłużnice, zmodyfikuje zespoły skrzydeł i skrzyni skrzydłowych, zainstaluje nowe wsporniki konstrukcyjne i podpory belek oraz pokryje górną część kadłuba. Prace magazynowe w ramach całego procesu trwają do dziewięciu miesięcy w przypadku każdego Vipera i są wykonywane w wielu lokalizacjach zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w Europie.

Główną cechą aktualizacji PoBIT jest instalacja Skalowalny, zwrotny radar wiązkowy APG-83 (SABR) z aktywną matrycą skanującą elektronicznie i centralnym wyświetlaczem (CDU), technologią, która ostatecznie zapewnia F-16 i jego pilotowi wyraźniejszą wizję obrazu zagrożenia zwiększyć zarówno przeżywalność, jak i celność systemu uzbrojenia. Zaktualizowane systemy radarowe F-16 umożliwiają pilotom korzystanie z map radarowych z syntetyczną aperturą do wykrywania i rozmieszczania broni przeciwko zagrożeniom powietrze-powietrze i powietrze-ziemia na znacznie większe odległości.

Inne ulepszenia obejmują Link 16, modernizację kokpitu i głównego komputera misji oraz przekształcenie floty w szybką sieć danych, a także możliwości walki elektronicznej nowej generacji, aktualizację pakietu komunikacyjnego, programowalny generator danych i kilka innych kluczowych komponentów sprzętowych. Modernizacje PoBIT dla floty F-16 są przeprowadzane w różnych fazach, aby zapewnić samolotowi niezbędne aktualizacje, a jednocześnie zapewnić spełnienie wymagań operacyjnych.

Najstarsze F-16 „Post Block” w służbie to: Blok 40/42s który zaczął zjeżdżać z linii produkcyjnej w Fort Worth pod koniec 1988 r., podczas gdy najnowszy F-16 to Block 50 dostarczony w marcu 2005 r. Największą modernizacją przed PoBIT był program wdrażania wspólnej konfiguracji, ogromny wysiłek polegający na modernizacji w połowie okresu eksploatacji, który trwał od 2000 do 2010 i zasadniczo wprowadził 651 wariantów Block 40/42/50/52 do wspólnego standardu z szeregiem ulepszeń, w tym nowymi komputerami misji, zaktualizowanymi wyświetlaczami w kokpicie i łączami danych.

Kolejne plany modernizacji skupiały się na bardzo potrzebnym radarze AESA dla F-16, chociaż pierwsze próby nie doszły do ​​skutku. Następnie wspólne pilne zapotrzebowanie operacyjne Dowództwa Północy Stanów Zjednoczonych (JEON) dotyczące modernizacji radaru samolotów F-30 Gwardii Narodowej przed blokiem (blok 32/16) na potrzeby misji Obrony Wewnętrznej zaowocowało utworzeniem Sił Powietrznych wybierając Northrop Grumman AN/APG-83 SABR i po udanej próbie z ANG zdecydowano się wyposażyć w ten sam radar także F-16 do czynnej służby.

Według Northropa Grummana radar zaprojektowano tak, aby pasował do F-16 bez modyfikacji konstrukcyjnych, zasilania i chłodzenia; dodatkowo umożliwia F-16 wykrywanie, śledzenie i identyfikację większej liczby celów (podobno ponad 20 jednocześnie) szybciej i na większych dystansach przy jednoczesnym zapewnieniu działania w każdych warunkach pogodowych, mapowanie radarowe z syntetyczną aperturą (SAR) o wysokiej rozdzielczości. System zintegrował również solidną ochronę elektroniczną, aby działać w nieprzyjaznym środowisku elektronicznym.

Kolejnym ulepszeniem, które po raz pierwszy zainstalowano w samolotach ANG, jest moduł CDU, który został dodany w kokpicie F-16 w 2013 roku, na długo przed nowym radarem AESA. CDU zastępuje instrumenty umieszczone na środkowym cokole wielofunkcyjnym kolorowym wyświetlaczem o wysokiej rozdzielczości o wymiarach 6 na 8 cali i pozwala nie tylko w pełni wykorzystać możliwości nowego radaru i ulepszone kapsuły celownicze, ale także w celu zmniejszenia obciążenia pilota pracą oraz zwiększenia bezpieczeństwa i wydajności.

W ramach PoBIT Northrop Grumman AN/ALQ-257 Zintegrowany pakiet walki elektronicznej Viper zastępuje dotychczasowe systemy walki elektronicznej, zapewniając system EW nowej generacji, wbudowany w F-16 i w pełni współpracujący z nowym pokładowym radarem APG-83. IVEWS zaprojektowano z myślą o wymaganiach systemów misji otwartych i zapewniono możliwość długoterminowego wzrostu w celu obsługi przyszłych modernizacji, takich jak światłowodowy wabik holowniczy, Przetwarzanie adaptacyjne/poznawczeoraz zgodność z architekturą otwartego systemu.

ALQ-257 IVEWS jest całkowicie wewnętrzny pakiet walki elektronicznej, obejmujący wszystkie funkcje wojny elektronicznej, w tym zagłuszanie obecnych i przyszłych zagrożeń. Oznacza to, że zawiera wszystkie funkcje wykonywane wcześniej przez zasobniki ECM, uwalniając stację środkową F-16 od zasobników ALQ-131 i ALQ-184 i umożliwiając jej użycie do zewnętrznego zbiornika paliwa o pojemności 300 galonów lub innych ładunków.

IVEWS zawiera również: Odbiornik ostrzegawczy radaru, jednakże ten aspekt modernizacji PoBIT jest nieco niejasny, ponieważ Siły Powietrzne miały również kontrakt z firmą Raytheon na dostawę co najmniej 779 w pełni cyfrowych radarowych odbiorników ostrzegawczych ALR-69A(V) dla F-16, KC-46 i C-130H, zastępując starsze ALR-69 i ALR-56M. System został zaprojektowany jako zamiennik typu drop-in, wykorzystujący tę samą lokalizację istniejących odbiorników, procesora i anten, a także może zapewniać geolokalizację zagrożeń.

To tylko część z wielu ulepszeń, które otrzyma Viper, ponieważ wiele z nich nie zostało jeszcze ujawnionych. Nie powinniśmy jednak zakładać, że nie będą to ostatnie rozwiązania, ponieważ technologia stale się rozwija. Ponadto w samolotach ANG F-16 wprowadza się kilka nowych systemów, takich jak Moduł radarowy ASQ-236 Dragon's Eye AESA, taktyczny system w paśmie Ku, który zapewnia szczegółowe mapy do celów obserwacji, generowania współrzędnych i ocen skutków bomb, i stanowi uzupełnienie APG-83.

W samolotach ANG udoskonalono także środki zaradcze, takie jak już działające słupy uzbrojenia na stacjach 3 i 7 wyposażone w systemy Terma Zintegrowany system dozowania Pylon, poprawiając plewy i flary, przeciwdziałając wydajności dozownika. Kontrakt podpisany w 2020 r. obejmie nowy uniwersalny zintegrowany system dozowania Pylon (PIDSU) z trzema magazynkami dozowników plew/pochodni każdy, słupy z rdzeniem EW z możliwością przyszłej instalacji systemu ostrzegania przed rakietami, zestawy do rozpalania rakiet i adaptery testowe.

Gwardia Narodowa Stanów Zjednoczonych wydała „zalecenie polowe” dla Jednorazowy aktywny wabik Leonardo BriteCloud 218 a następnie oznaczył go jako AN/ALQ-260(V)1, identyfikując BriteCloud jako powietrzny środek przeciwdziałania wojnie elektronicznej. BriteCloud to zasilany bateryjnie, niezależny nabój, który zapewnia możliwość zakłócania poza pokładem, który można zrzucić jak klasyczne plewy i flary, tworząc dużą odległość między samolotem a wabikiem, dzięki czemu pocisk i jego odłamki całkowicie miną samolot.

O Stefano D'Urso

Stefano D'Urso jest niezależnym dziennikarzem i współpracownikiem TheAviationist z siedzibą w Lecce we Włoszech. Absolwent inżynierii przemysłowej, studiuje również, aby uzyskać tytuł magistra inżynierii lotniczej. Wśród jego specjalizacji są walki elektroniczne, krępująca się amunicja i techniki OSINT stosowane w świecie operacji wojskowych i bieżących konfliktów.

• Dystrybucja treści i PR oparta na SEO. Uzyskaj wzmocnienie już dziś.
• PlatoData.Network Pionowe generatywne AI. Wzmocnij się. Dostęp tutaj.
• PlatoAiStream. Inteligencja Web3. Wiedza wzmocniona. Dostęp tutaj.
• PlatonESG. Węgiel Czysta technologia, Energia, Środowisko, Słoneczny, Gospodarowanie odpadami. Dostęp tutaj.
• Platon Zdrowie. Inteligencja w zakresie biotechnologii i badań klinicznych. Dostęp tutaj.
• Źródło: https://theaviationist.com/2024/01/24/usaf-to-fly-f-16s-into-the-2040s/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=usaf-to-fly-f-16s-into-the-2040s