The Global Treaty On Plastics Is Stuck On These 4 Points

Opublikowane ponownie przez Plato

Obserwuje: 0

Wydaje się, że podczas ostatnich spotkań poczyniono niewielkie postępy w kierunku globalnego traktatu mającego położyć kres zanieczyszczeniu tworzywami sztucznymi.

„Większość [krajów członkowskich ONZ] miała jak najlepsze intencje i pracowała nad znalezieniem podobieństw między różnymi globalnymi perspektywami, ale cały proces był stale opóźniany przez niewielką liczbę państw członkowskich, dla których priorytetem były tworzywa sztuczne i zysk przed planetą” – powiedziała Erin Simon, wiceprezes i dyrektor ds. odpadów z tworzyw sztucznych i biznesu w World Wildlife Fund (WWF) w USA.

Trzecie z pięciu spotkań międzyrządowych, znanych jako INC-3, zakończyło się 19 listopada w Nairobi. Proces, który rozpoczął się od Zgromadzenia Narodów Zjednoczonych ds. Środowiska rozkład w marcu 2022 r. jest już ponad połowa drogi do mety. Jak dotąd fora skupiające wiele zainteresowanych stron, notatki informacyjne dotyczące polityki i „wersja zerowa” (omówiona przez GreenBiz tutaj i tutaj) pozostawiło wiele pytań bez odpowiedzi.

Oto, co musisz wiedzieć o INC-3 od ekspertów, którzy tam byli.

Jaki jest zakres?

Jeśli uważasz, że to oburzające, że nie ustaliliśmy jeszcze zakresu globalnego traktatu w sprawie tworzyw sztucznych, nie jesteś sam. Według WWF wszystkie kraje biorące udział w negocjacjach zgodziły się początkowo na traktat dotyczący całego cyklu życia tworzyw sztucznych – jednak kraje o niskich ambicjach, w tym Iran, Arabia Saudyjska, Rosja, Kuba i Bahrajn, wycofują się, aby skupić się wyłącznie na gospodarowaniu odpadami i czerpaniu odwrócić uwagę od swoich interesów związanych z paliwami kopalnymi.

„Dobrowolne środki krajowe i skupienie się wyłącznie na gospodarce odpadami będą w dalszym ciągu zwiększać obciążenia dla krajów najbardziej dotkniętych kryzysem związanym z zanieczyszczeniem tworzywami sztucznymi” – powiedziała Alice Ruhweza, starsza dyrektor ds. polityki i zaangażowania w WWF International.

Kilka krajów całkowicie odrzuciło projekt zerowy pierwszego dnia ostatnich spotkań.

Wydaje się, że kraje o niskich ambicjach, chcące zatrzymać ten proces, naciskają na formalny konsensus w sprawie traktatu, który da im prawo do opóźnienia przyjęcia ostatecznego tekstu. Z drugiej strony większość narodów skłania się ku głosowaniu większościowemu, aby osłabić siłę przeciwników.

Co powinno być zakazane?

Nie powinniśmy oczekiwać, że ponad 170 krajów bez walki osiągnie konsensus co do tego, co należy ograniczać i zakazywać.

Przed INC-3 Simon nalegał, aby negocjatorzy wybrali ambicje. „Kładąc duży nacisk na eliminację produktów jednorazowego użytku wysokiego ryzyka w połączeniu z mechanizmami zapobiegania, ograniczania oraz skutecznego recyklingu i ponownego użycia tworzyw sztucznych w całym cyklu życia tworzyw sztucznych, tylko wtedy możemy mieć nadzieję na przyszłość bez plastiku .”

Na tym froncie w INC-3 poczyniono minimalne postępy, zatem negocjatorzy muszą wiosną głęboko kopać w sprawie INC-4.

Co powinno być nakazane?

Przeciąganie liny wokół tego, co, jeśli w ogóle, upoważnić, może zaowocować lub złamać ostateczne porozumienie. Aby uzyskać dowód, spójrz na sukces Protokół montrealski (cele obowiązkowe) w porównaniu z powolnym startem Umowa Paryż (dobrowolne składki ustalane na szczeblu krajowym).

W przypadku globalnego traktatu dotyczącego tworzyw sztucznych niektóre kraje o niskich ambicjach mogą zaakceptować traktat obejmujący pełny cykl życia tworzyw sztucznych, obejmujący produkcję, użytkowanie i zakończenie użytkowania, ale wyłącznie na rzecz działań dobrowolnych, a nie obowiązkowych. Innymi słowy, nawołują do traktatu, który umożliwi niesłabnący wzrost produkcji tworzyw sztucznych.

Gdzie jest finansowanie?

Sukces lub porażka traktatu ostatecznie zadecyduje o pieniądzach. Ponieważ ponad 100 milionów ton metrycznych tworzyw sztucznych jest każdego roku niewłaściwie zagospodarowywanych na koniec użytkowania, kraje bez odpowiedniego gospodarowania odpadami będą potrzebować kapitału, aby zbudować wydajność i zatrzymać zanieczyszczenie w perspektywie krótkoterminowej, nawet jeśli długoterminowym celem jest zakręcenie kranu. Finansowanie może pochodzić z programów rozszerzonej odpowiedzialności producenta (EPR), dotacji oraz bezpośredniego finansowania publicznego i prywatnego.

Przedsiębiorstwa reagują na pewność regulacyjną.

Dokąd, według interesariuszy, zmierzamy?

Dave Ford, założyciel Ocean Plastics Leadership Network, nie był zszokowany, że INC-3 jest powolny. „Jesteśmy w samym środku procesu i wszystko wskazuje na to, że w kwietniu w Ottawie podczas INC-4 odbędzie się znacznie więcej wydarzeń” – powiedział. Taka perspektywa to doskonała wiadomość, jeśli popierasz pomyślny traktat.

Fundacja Ellen MacArthur refleksje na temat INC-3 pochwalił narody, które „wyraziły poparcie dla ambitnych postanowień. Jednakże zaniepokoiły nas niektóre wezwania do ograniczenia zakresu Traktatu jedynie do środków dalszych działań, w tym poprzez usunięcie postanowień Traktatu dotyczących pierwotnych polimerów z tworzyw sztucznych”.

Koalicja Biznesu na rzecz Światowego Traktatu w sprawie Tworzyw Sztucznych podzieliła podobny pogląd: „Niepokoją nas jednak próby zawężenia zakresu tekstu traktatu, aby skupić się wyłącznie na środkach dalszych działań. Potrzebujemy działań w całym łańcuchu wartości tworzyw sztucznych”.

Haley Lowry, globalna dyrektor ds. zrównoważonego rozwoju w Dow, powiedziała mi, że firma „popiera ustanowienie prawnie wiążącego instrumentu dotyczącego zanieczyszczeń tworzywami sztucznymi”. Przedsiębiorczość i innowacje dostarczają dziś rozwiązania o obiegu zamkniętym.”

I na koniec Allison Lin, globalna wiceprezes ds. zrównoważonego rozwoju opakowań w firmie Mars, powiedziała: „Firmy reagują na pewność regulacyjną. Pomimo niezdolności INC do poczynienia postępów w dyskusjach na temat kluczowych kwestii, cieszy nas to, że zdecydowana większość państw członkowskich ONZ wzywa do wprowadzenia solidnych, prawnie wiążących przepisów w całym cyklu życia tworzyw sztucznych”.

Podsumowując: zarówno organizacje pozarządowe, jak i przedsiębiorstwa chcą postępu i pewności oraz traktatu, który znacząco przesunie igłę w sprawie zanieczyszczeń tworzywami sztucznymi.