Sierra Space از هواپیمای فضایی کاملاً یکپارچه Dream Chaser در میان کمپین آزمایشی رونمایی کرد

بازنشر افلاطون

دنبال: 0

برای اولین بار، Sierra Space هواپیمای فضایی Dream Chaser خود را با ماژول Shooting Star در میان آزمایش میز لرزش در مرکز آزمایش آرمسترانگ ناسا در اوهایو جفت کرد. تصویر: آدام برنشتاین / اکنون پرواز فضایی

یک هواپیمای فضایی کلاس مداری در یک قدمی بازگشت به ایستگاه فضایی بین المللی است. به عنوان بخشی از یک کمپین آزمایشی در حال انجام، سیرا اسپیس برای اولین بار در مرکز آزمایشی نیل آرمسترانگ ناسا در ساندوسکی، اوهایو، هواپیمای فضایی Dream Chaser خود را با ماژول Shooting Star خود جفت کرد.

این هواپیمای فضایی سومین و آخرین فضاپیمای باری خواهد بود که ناسا برای انتقال تجهیزات و آزمایش های علمی به ایستگاه فضایی بین المللی به عنوان بخشی از خدمات بازرگانی 2 (CRS-2) قرارداد. در سال 2016، نورتروپ گرومن، سیرا اسپیس و اسپیس ایکس بر اساس این قرارداد هر کدام چندین پرواز را دریافت کردند که حداکثر ارزش آنها 14 میلیارد دلار بود.

تام وایس، مدیر عامل سیرا اسپیس، گفت: «این به همه ما در سیرا اسپیس احساس غرور و انعکاس عمیقی می دهد که کاری که انجام می دهیم واقعاً مهم است. کاری که ما انجام می‌دهیم همه چیز را تغییر می‌دهد و قدم‌های جدیدی برای نسل بعدی خواهد گذاشت.»

این شرکت برای رساندن Dream Chaser به این نقطه با چندین سال تاخیر در توسعه مواجه شد. اما اخیراً، این هواپیمای فضایی که «تناسیتی» نام دارد، آخرین آزمایش خود را قبل از ارسال به فلوریدا برای پرتاب آغاز کرد.

Vice گفت: «ما از سال‌ها توسعه، سال‌ها کار سخت، سال‌های حل و فصل چالش‌های مهندسی واقعاً سخت بیرون می‌آییم که ناشی از انقلابی کردن در روش انجام کارها است. و ما واقعا هیجان زده هستیم که امسال وارد عملیات مداری برای ناسا شدیم. سالی است که نحوه اتصال زمین و فضا را تغییر می‌دهیم.»

[محتوای جاسازی شده]

در حال حاضر، Tenacity و ماژول Shooting Star آن در بالای میز لرزش در مرکز ارتعاشات مکانیکی ناسا در ATF قرار دارند. جیمی کنیون، مدیر مرکز تحقیقات گلن ناسا در کلیولند، اوهایو، آن را به عنوان "بزرگترین و بالاترین ظرفیت سیستم لرزاننده فضاپیما در جهان" توصیف کرد.

کنیون می‌گوید: «این مرکز محل و مسئولیت آزمایش‌های حیاتی فضاپیمای اوریون و سایر وسایل نقلیه بوده و به ما امکان می‌دهد تا قبل از رفتن به سکوی پرتاب، محیط سخت پرواز را درک کنیم.

از اوایل ژانویه، Dream Chaser تحت چندین تست لرزش، هم به صورت افقی و هم به صورت عمودی، قرار گرفته است تا ارتعاشات ناشی از پرتاب و فرود را شبیه سازی کند. سخنگوی سیرا اسپیس گفت این مرحله از آزمایش باید در چند روز آینده به پایان برسد.

سپس به تاسیسات محرکه درون فضا منتقل می‌شود، جایی که در محیط‌هایی که سختی بودن در مدار را شبیه‌سازی می‌کنند، تحت آزمایش قرار می‌گیرد.

کنیون گفت: "ما وسیله نقلیه را در تاسیسات نصب خواهیم کرد، فشار و دما را به فشارهای بسیار پایین و دمای بسیار پایینی که فضاپیما هنگام ورود به مدار تجربه می کند، کاهش خواهیم داد." و سپس، ما از یک عنصر گرمایش دینامیک برای دور زدن و شبیه‌سازی محیط گرمایی استفاده می‌کنیم که فضاپیما به دلیل خورشید، گرمایش خورشیدی در زمانی که در مدار است، تجربه می‌کند.»

هیچ جدول زمانی مشخصی برای مدت زمانی که مرحله بعدی آزمایش ادامه خواهد داشت وجود ندارد، اما کنیون گفت که برنامه این است که بتوانیم Dream Chaser و ماژول Shooting Star آن را به مرکز فضایی کندی در فلوریدا برای پرتاب در نیمه اول سال جاری میلادی ارسال کنیم. امسال.

بازگشت هواپیماهای فضایی مداری

پرواز Dream Chaser Tenacity اولین ماموریت از هفت ماموریت باری قراردادی سیرا اسپیس به ایستگاه فضایی بین‌المللی است. روز پنج‌شنبه، Vice گفت که از Tenacity برای انجام چهار پرواز اول خود استفاده می‌شود، در حالی که آنها برای آوردن هواپیمای فضایی بعدی خود به نام Reverence تلاش می‌کنند.

Vice گفت: «Dream Chaser از ابتدا تا یک طراحی شده بود، بسیار قابل استفاده مجدد، بسیار قابل اعتماد و متمرکز بر چرخاندن سریع وسیله نقلیه است. ما بین ماموریت اول و دوم چیزهای زیادی یاد خواهیم گرفت، همچنان که وارد مرحله سوم و چهارم می شویم، اما دراز مدت، این است. قصد ما این است که وسیله نقلیه را بچرخانیم، آن را به پرواز درآوریم و دوباره آن را برگردانیم و به مشتریان خدمات رسانی کنیم.»

Vice گفت که این وسیله نقلیه برای 15 ماموریت طراحی شده است، اما معتقد است که می تواند فراتر از آن پیش برود.

نام اولین هواپیمای فضایی سیرا اسپیس، Tenacity، در قسمتی از ساختار نزدیک برخی از کاشی‌های محافظ حرارتی نقش بسته است. تصویر: آدام برنشتاین / اکنون پرواز فضایی

پس از این اولین ماموریت، ناسا باید مانیفست پروازهای باری بین Cygnus Northrop Grumman، Cargo Dragon SpaceX و Dream Chaser را ترسیم کند. فیل دمپسی، مدیر فنی دفتر وسایل نقلیه ISS ناسا، گفت که آنها هنوز یک سرعت ماهانه برای این پروازها ترسیم نکرده اند.

"ما سرعت واقعی خود را چندان دور برنامه ریزی نمی کنیم. کاری که ما انجام می دهیم این است که نگاهی به قابلیت کلی مورد نیاز خود بیندازیم. و بنابراین، اگر امروز نگاه کنید، ما مأموریت هایی را تا سال 2026 در هر سه ارائه دهنده دریافت کرده ایم. همانطور که به جلو می رویم و به دنبال پشت سر گذاشتن بقیه دهه هستیم، نگاهی به قابلیت ها و همچنین نیازهای ISS خواهیم انداخت و آن را تعیین خواهیم کرد.

یکی از ویژگی های منحصر به فرد Dream Chaser، در مقایسه با Dragon یا Cygnus، توانایی آن برای فرود بر روی باندهای تجاری در فرودگاه هایی فراتر از مرکز فضایی کندی یا پایگاه نیروی فضایی Vandenberg است. Vice گفت در حال حاضر، آنها بر روی فرود در این دو سایت اصلی تمرکز خواهند کرد تا به بهترین نحو ماموریت‌های CRS را در خود جای دهند، اما فرصت‌های دیگری نیز با بلوغ خودرو در ترکیب قرار خواهند گرفت.

ما شرکتی هستیم که بر خدمات رسانی به یک میلیارد نفر تمرکز دارد. ما شرکتی نیستیم که بر بازارهای خاص متمرکز شده باشد. و بنابراین، طراحی Dream Chaser برای فرود آمدن در باند و استفاده از زیرساخت های جهانی، میزان سرمایه ای که ساخته شده است، ساخت باندهایی که می توانند 737 یا A320 NEO را در خود جای دهند، این یک پارامتر طراحی برای ما بود و ما توانستیم از این مزیت استفاده کنیم.

دلیل اینکه ما سال‌های زیادی را صرف پیشرفت‌های پیشرفته در پراکسید هیدروژن و RP-1، نفت سفید تصفیه‌شده کردیم، این بود که مطمئن شویم سوخت‌هایی داریم که مواد خطرناکی ندارند، یعنی هیپرگولیک‌ها. او اضافه کرد. و بنابراین، این ما را قادر می‌سازد تا در مورد راه‌هایی فکر کنیم که از طریق آن می‌توانیم Dream Chasers را در مراکزی در سراسر جهان قرار دهیم.

Vice اشاره کرد که آنها در حال مذاکره با ژاپن هستند تا بتوانند Dream Chasers را در آن کشور راه اندازی و فرود آورند. آنها همچنین به دنبال فرصت های دیگری در سراسر جهان هستند.

تام مارشبرن، فضانورد سابق ناسا و مدیر ارشد پزشکی فعلی سیرا اسپیس، گفت که به فضانوردان Crew-8 و Soyuz MS-25 که برای اولین بار به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌رسند، Dream Chaser را دریافت خواهند کرد. او قبل از بازنشستگی از سپاه فضانوردان در سال گذشته، علاوه بر پرواز Crew-3، دو مأموریت شاتل فضایی نیز انجام داد.

مارشبرن گفت: «شکل شاتل بسیار نمادین است و آن‌ها از رسیدن دوباره به ایستگاه فضایی بسیار خوشحال خواهند شد: یک وسیله نقلیه بالدار، یک بدنه بالابر که از راه می‌رسد.» من از دیدن آن کمی حسادت می کنم. کاش می‌توانستم زمانی که در فضا هستم، آنجا باشم، اما در عین حال، همانطور که در مورد آن صحبت کردیم، فقط مقدار زیادی فروتنی برای دیدن آنچه که وقتی تعداد زیادی از ذهن‌های بزرگ گرد هم می‌آیند تا چیزی شبیه به این را بسازند، حاصل شده است.»