با افزایش مقیاس شهرها و سیستم ها، آیا ضایعات بر این اساس مقیاس می شوند؟

بازنشر افلاطون

دنبال: 0

شهرها و زباله ها مقیاس بندی — این مطالعه بررسی می‌کند که چگونه سه نوع تولید زباله - زباله‌های جامد شهری، فاضلاب، و انتشار گازهای گلخانه‌ای - با اندازه شهر مقیاس می‌شوند (اعتبار تصویر: الیزا هاینریش مورا).

یک مطالعه اخیر تلاش می‌کند تا وضعیت آینده اکوسیستم‌های شهری را پیش‌بینی کند و نیاز به یک علم جدید در مورد زباله‌ها را پیشنهاد می‌کند.

سیستم‌های زنده برای بازسازی زباله‌ها تکامل یافته‌اند - موجوداتی مانند سوسک‌های سرگین فضای زیست‌محیطی از تجزیه مدفوع موجودات دیگر را پر می‌کنند - اما زباله‌ها مشکلی است که هنوز هم سیستم‌های انسان را آزار می‌دهد.

از آنجایی که جمعیت جهان به رشد و شهرنشینی سریع ادامه می‌دهد - طبق گفته سازمان ملل، دو سوم انسان‌ها تا سال 2050 شهرنشین خواهند شد - زباله‌های ما باعث ایجاد یک بحران فزاینده در سراسر جهان شده است. میکروپلاستیک‌ها سیاره را پوشانده و به بدن ما نفوذ می‌کنند، فاضلاب آبراه‌های ما را آلوده می‌کند و انتشار گازهای گلخانه‌ای باعث تغییرات آب و هوایی جهانی می‌شود.

می‌گوید: «ما به عنوان یک جامعه تمایل داریم جنبه‌های ناخوشایند تولید خود را نادیده بگیریم مینگژن لواستادیار دانشگاه نیویورک و عضو سابق SFI Omidyar Complexity Fellow.

لو و پروفسور SFI کریس کمپس نویسندگان همکار در یک مقاله جدید منتشر شده در شهرهای طبیعت که تولید زباله را به عنوان تابعی از سیستم های شهری بررسی می کند.

کمپس می‌گوید: «سوال کلیدی این است که آیا زباله‌ها با افزایش مقیاس سیستم‌ها کم و بیش کارآمد تولید می‌شوند و در نتیجه چقدر بار بازیافت وجود دارد؟»

برای پاسخ به این سوال، نویسندگان از تئوری مقیاس برای تجزیه و تحلیل محصولات زائد - زباله های جامد شهری، فاضلاب و انتشار گازهای گلخانه ای - از بیش از هزار شهر در سراسر جهان استفاده کردند. نظریه مقیاس‌بندی در زیست‌شناسی برای توصیف اینکه چگونه فیزیولوژی ارگانیسم با توده بدن تغییر می‌کند استفاده شده است، و برای درک چگونگی مقیاس تولید زباله با رشد یک شهر مرتبط است.

لو گفت: «تئوری مقیاس‌بندی به ما این امکان را می‌دهد که الگوهای ضربه‌ای گسترده را استخراج کنیم و از فردیت هر شهر فراتر برویم.

الگوهای حاصل تفاوت های مشخصی را در تولید زباله با رشد شهرها نشان می دهد. ضایعات جامد به صورت خطی مقیاس می شوند - چون با مصرف فردی مرتبط است، به همان میزان رشد جمعیت افزایش می یابد. در مقابل، تولید فاضلاب به صورت فوق خطی مقیاس می شود در حالی که انتشارات به صورت زیر خطی مقیاس می شوند. به عبارت دیگر، شهرهای بزرگتر به طور نامتناسبی نسبت به شهرهای کوچکتر زباله مایع بیشتری تولید می کنند، اما گازهای گلخانه ای کمتری را دفع می کنند. نتایج حاکی از صرفه اقتصادی در مقیاس برای انتشار گازهای گلخانه‌ای است زیرا رشد معمولاً انرژی و زیرساخت‌های حمل‌ونقل کارآمدتر را به همراه دارد، اما برای زباله‌های مایع یک اقتصاد غیرمعمول است.

شهرها با افزایش ثروت تمایل دارند از قانون مقیاس جهانی منحرف شوند. شهرهایی که تولید ناخالص داخلی سرانه بالاتری دارند، زباله بیشتری تولید می کنند که بر رابطه بین تولید زباله و رشد اقتصادی تاکید می کند.

این یافته‌ها بر نیاز به علم جدید زباله‌ها تأکید می‌کند که می‌تواند به پیش‌بینی وضعیت آینده اکوسیستم‌های شهری و اطلاع‌رسانی سیاست‌هایی برای کاهش زباله و افزایش پایداری کمک کند.

لو می گوید: «قارچ ها چگونگی تجزیه ضایعات لیگنین از درختان را کشف کردند و اکوسیستم های پایداری را ایجاد کردند که صدها میلیون سال دوام آورده است. ما آن را می گیریم و دور می اندازیم - دیگر نمی توانیم از ضایعات جوامع خود چشم پوشی کنیم.

مقاله «مقیاس‌سازی جهانی تولید زباله در سیستم‌های شهری» را بخوانید شهرهای طبیعت (17 ژانویه 2024) DOI: https://doi.org/10.1038/s44284-023-00021-5