لایحه به روز شده "پیروزی بزرگ" برای آب و هوا

به روز رسانی یک بند در را حذف کرد لایحه اصلاحیه واکنش به تغییرات آب و هوا (مجازات تاخیر در پرداخت و تخصیص صنعتی)، اواخر شب گذشته با فوریت به تصویب رسید که باعث می شد آلاینده های بیشتری کربن را به صورت رایگان منتشر کنند.

این بند با گره زدن واجد شرایط بودن به افزایش قیمت کربن، شرکت های بیشتری را واجد شرایط تخصیص صنعتی رایگان تحت طرح تجارت آلاینده ها (ETS) می کرد.

Emily Mabin Sutton از Climate Club می گوید این به روز رسانی یک پیروزی بزرگ است. این تغییر به طور بالقوه با ارزیابی مجدد معیارهای دریافت اعتبار - و بدتر از آن با افزایش قیمت، فضا را برای میلیون‌ها اعتبار کربن رایگان بیشتر برای آلاینده‌ها برای دهه‌ها در آینده باز می‌کند.

دولت می گوید این لایحه 12 درصد از تخصیص رایگان را کاهش می دهد، معادل 800,000 تن آلودگی دی اکسید کربن - به همان میزان که معامله دولت با فولاد NZ، در ماه می اعلام شد.

سیاست تخصیص صنعتی با اعطای اعتبار کربن رایگان به شرکت‌های داخلی در برابر رقبای خارجی که مجبور به پرداخت مالیات کربن نیستند، زمینه بازی یکنواخت‌تری را برای شرکت‌های محلی فراهم می‌کند. همچنین در نظر گرفته شده است که از «نشت کربن» با جلوگیری از حرکت کسب‌وکارها در خارج از کشور به کشورهای بدون مالیات بر انتشار جلوگیری کند.

با این حال، تخصیص فعلی بر اساس یک فرمول منسوخ شده است، با استفاده از داده‌های سال‌های 2006 تا 2009، که منجر به دریافت اعتبارات رایگان بیش از حد برای آلاینده‌ها می‌شود، به طوری که به برخی شرکت‌ها حتی بیشتر از آنچه که منتشر می‌کنند، واحد رایگان داده می‌شود.

از زمانی که تخصیص صنعتی برای اولین بار معرفی شد، بسیاری از کشورهای دیگر نیز مالیات کربن را پذیرفته اند، بنابراین «نشت کربن» کمتر موضوعی است.

شرکت‌هایی که تخصیص رایگان دریافت می‌کنند شامل شرکت‌های بزرگی مانند NZ Steel و Golden Bay Cement، از طریق تولیدکنندگان گوجه‌فرنگی و فلفل دلمه‌ای - با 26 فعالیت واجد شرایط هستند. از جمله تولید آلومینیوم، خمیر کاغذ و مقوا، آهن و فولاد و متانول.

در حال حاضر، شرکت های واجد شرایط قرار است بین 60 تا 90 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای خود را یارانه دریافت کنند و حدود 75 شرکت واجد شرایط دریافت اعتبار رایگان هستند. این سیاست سالانه حدود 600 میلیون دلار برای دولت هزینه دارد.

تغییرات پیشنهاد شده توسط این لایحه در ابتدا برای به روز رسانی فرمول منسوخ شده اجازه اعتبار رایگان بود. اما در طول دوره مشاوره لایحه، برخی از شرکت‌ها استدلال کردند که به دلیل بالا بودن قیمت کربن، باید در فرمول تصمیم گیری در مورد واجد شرایط بودن یک شرکت و همچنین تعیین سطح تخصیص آنها لحاظ شود.

زمانی که جیمز شاو، وزیر تغییرات آب و هوایی در ماه دسامبر آن را معرفی کرد، تبدیل قیمت کربن به بخشی از معادله، یک الحاق غافلگیرکننده به این لایحه بود. برخلاف بقیه پیشنهادها، در مورد آن مشورتی صورت نگرفته بود و فعالان اقلیم را درگیر کرده بود.

سه هزار نفر الف را امضا کردند دادخواست باشگاه آب و هوا و شبکه اقدام زغال سنگ Aotearoa برای توقف تغییر و فعالان حتی یک آهنگ اجرا کردند در جلسه استماع کمیته منتخب

گزارش کمیته منتخب هفته گذشته برگشت و اشاره کرد که بسیاری از ارسال کنندگان با به روز رسانی آستانه های واجد شرایط بودن مخالفت کردند. آن‌ها ابراز نگرانی کردند که به‌روزرسانی این آستانه‌ها برای استفاده از قیمت کربن جدیدتر، خطر طبقه‌بندی فعالیت‌های دارای آلاینده‌های فشرده را به عنوان بسیار آلاینده‌ها و افزایش تخصیص صنعتی آن‌ها در پی دارد.»

کمیته منتخب موافقت کرد که از افزایش تخصیص صنعتی باید اجتناب شود «به‌ویژه که واحدها در حال حاضر بیش از حد تخصیص می‌یابند» و توصیه می‌کند آستانه‌های واجد شرایط فعلی حفظ شود و بند مربوط به واجد شرایط بودن با قیمت کربن حذف شود.

این لایحه با فوریت دیشب با حمایت همه احزاب به جز ACT تصویب شد.

ساتون می گوید که پاسخ به دادخواست آنها بسیار بیشتر از آن چیزی بود که آنها انتظار داشتند. "این نشان می دهد که کیوی ها واقعاً یک ETS قوی می خواهند."

او می‌گوید که کیوی‌ها می‌خواهند اقدامات اقلیمی جسورانه‌تری داشته باشند، اما موارد ارسالی در ETS اغلب بسیار خاص و فنی هستند، بنابراین برای حامیان دشوار است که بدانند در کدام سمت از جزئیات باید ایستادگی کنند. "مأموریت باشگاه آب و هوا این است که اقدام سیستماتیک آب و هوا را برای همه در دسترس قرار دهد، بنابراین ما با تیمی از کارشناسان مشورت کردیم و سوالات فنی این طومار را با همکاری شبکه اقدام زغال سنگ Aotearoa ساده کردیم."

ساتون می‌گوید نیوزیلند باید تا سال 2030 تخصیص صنعتی را حذف کند، نه اینکه اعتبارات رایگان بیشتری بدهد. این به قانون‌گذاران و کسب‌وکارها به طور یکسان نشان می‌دهد که جامعه در کل می‌خواهد همه کسب‌وکارها درگیر راه‌حل‌های واقعی برای بحران آب‌وهوایی – کربن‌زدایی و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای – باشند و نه صرفاً مشکل را به تأخیر بیندازند.»