خرسون آزاد شد

پرچم اوکراین بر فراز میدان شهر خرسون به اهتزاز درمی آید، پرچم اتحادیه اروپا نیز در بیانیه ای نمادین مبنی بر اینکه این شهر نیز اکنون بخشی از یک کشور نامزد اتحادیه اروپا است.

ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین در حالی که اوکراینی‌ها در جشن رسیدن به آنچه که برخی تصور می‌کردند غیرممکن بود می‌رقصند، گفت: «این یک روز تاریخی است».

سه روز مانده به سقوط آزادی و دموکراسی اکنون به راهپیمایی آن آزادی تبدیل شده است، زیرا خرسون اکنون نیز آزاد است.

ماه‌ها پیش‌بینی می‌شد، با اراده‌ای که می‌خواهند هفته‌ها در مورد عقب‌نشینی روسیه ادامه دهند یا نخواهند کرد، رسماً در یکی از شلوغ‌ترین روزهای سال آغاز شد.

همانطور که ایالات متحده روی میان‌دوره‌ها متمرکز بود، کریپتو با FTX شوکه شد، نزدک در حال کاهش تورم بود، زمان مناسبی بود که پوتین عملاً یک شکست تحقیرآمیز را اعلام کند.

او فکر می کرد که می تواند اراده خود را بر یک دموکراسی با ثبات مرزی تحمیل کند. او فکر می کرد که می تواند اوکراین را به بردگان تبدیل کند، درست مثل بلاروس ها. به یک دیکتاتوری، یک دولت پلیسی که آینه مسکو فعلی است.

اما اوکراینی ها گفتند نه. زلنسکی گفت که به مهمات نیاز دارد نه سواری. سربازان از کیف دفاع کردند و در اولین نبرد برای فرودگاه پیروز شدند. روسیه عقب نشینی کرد، "دوباره" جمع شد تا بر شرق هم مرز متمرکز شود. تابستان امسال، اوکراینی‌ها آنها را به همان مرز در خارکف هل دادند.

تلاش پوتین برای ضربه زدن به زمین های بازی چیزی را در خط مقدم تغییر نداد. شایعات حاکی از آن بود که او در ماه سپتامبر دستور عدم عقب نشینی را صادر کرده بود، اما به نظر می رسد ارتش خودش دستان او را بسته است.

این پیروزی به وضوح نشان می دهد که تمام مقاومت آنها و تمام آنچه اوکراینی ها پشت سر گذاشته اند، بیهوده نبوده است. اینکه پایانی وجود دارد و ابزاری برای آزادی اوکراین وجود دارد.

همچنین نشان می دهد که اروپا و ایالات متحده متحد همچنان یک قدرت مهیب باقی می ماند. هیچکدام نمی توانند روایتی را که حاوی سقوط خود دموکراسی باشد، اجازه دهد.

با این حال، این پیروزی به وضوح نشان دهنده قضاوت نادرست خود رئیس جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین است.

رئیس اطلاعات خودش مخالف این ماجراجویی بود. اکثریت مردم روسیه بر اساس نظرسنجی ها در ابتدای شروع این کار مخالف بودند. به جز پوتین، دقیقاً چه کسی طرفدار آن بود، مشخص نیست.

با این حال، او خود را بالاتر از قانون و بالاتر از مردم قرار داده است، با روسیه که اکنون هزینه آن را می پردازد، هم در خون هایی که بیهوده ریخته شده است و هم در شرایطی که اقتصاد آنها به سمت فروپاشی می رود.

سوالی که آنها اکنون از خود می پرسند این است که آیا همه اینها و تحقیر مداوم آنها فایده ای دارد؟

حتی در محاسبات خونسرد، تنها راهی که از نظر اعداد می‌توانست معقول باشد این بود که روسیه به نحوی کل اوکراین را که حدود 10 درصد از تولید ناخالص داخلی روسیه بود، بگیرد.

آنها به وضوح نمی توانند. آنها حتی نمی توانند مناطقی را در مرز خود نگه دارند. بنابراین، ادامه این جنگ توسط روسیه، فقط نفس یک مرد است.

او باید به همه اینها پایان دهد، نه فقط در خرسون. ارتش شاید باید این را روشن کند که به نظر می رسد اکنون با یک عقب نشینی آهسته بی پایان روبرو هستند، زمانی که می توانند تمام اوکراین به رسمیت شناخته شده بین المللی را ترک کنند.

علاوه بر این، این اشتباه به وضوح نشان می دهد که پوتین دیگر در بهترین فرم نیست. دو دهه حکومت می تواند منجر به توهم شود. و او آشکارا به اندازه کافی فریب خورده بود که فکر می کرد می تواند آشکارا به یک دموکراسی حمله کند.

او نمی تواند. او فقط می‌تواند به مردم خودش حمله کند، اما احتمالاً در مقطعی ارتش به این موضوع بسنده خواهد کرد و روسیه را به سال 2012 که در حال شکوفایی بود برگرداند تا همه ما بتوانیم این چرخش کاملاً اشتباه را فراموش کنیم.