بررسی سیستم شوک - SHODAN در این بازسازی وفادار ظاهر را می دزدد

بازسازی که دقیقاً از کلاسیک اصلی پیروی می کند، با جلوه کلی کمی متفاوت.

به‌عنوان یک تازه وارد در System Shock، می‌خواهم لحظه‌ای وقت بگذارم و عشق بی‌پایان خود را به SHODAN، با نام مستعار شبکه دسترسی به داده بیش از حد بهینه، با نام مستعار شرور قاتل هوش مصنوعی که کل بازسازی را در بر می‌گیرد، اعلام کنم. به معنای واقعی کلمه. به عنوان یک هکر دستگیر شده در ایستگاه فضایی سیتادل، از شما خواسته شده است که "محدودیت های اخلاقی" را از هوش مصنوعی ایستگاه (که همان SHODAN است) در یک مبادله واضح حذف کنید. شما آزادی خود را به اضافه یک ایمپلنت سایبرنتیک جالب پس می گیرید، و مدیر اجرایی مگاکورپ که مسئولیت عملیات را بر عهده دارد، با ایستگاه جدید بدون محدودیت اخلاقی، کارهای شیطانی انجام می دهد.

همه چیز برای هیچ کدام از شما خوب نیست. ماه ها می گذرد و شما هنوز در سیتادل از خواب بیدار شده اید، اما این بار انسان ها به جهش یافته های تشنه به خون تبدیل شده اند، روبات های قاتل و سایبورگ ها با انتقام حمله می کنند، و SHODAN محبوب من کل مهمانی تیره و تار را اداره می کند.

بازسازی سیستم شوک تقریباً مانند بازی اصلی سال 1994 آغاز می شود. دقیقاً همان وقایع رخ می دهد، اما آنها دوباره تنظیم شده اند. کات سین ابتدایی سیستم شوک اصلی دارای این ضرب آهنگ پر سر و صدا و سر و صدا در پس زمینه است. انیمیشن یکپارچهسازی با سیستمعامل یک جورهایی سورئال بود، تقریباً مثل یک رویای تب دار. بازسازی بخشی از این انرژی را در ازای چیزی دلپذیرتر کاهش می دهد.

من روی مقدمه تمرکز می کنم زیرا فکر می کنم نمادی از کل بازسازی است. سیستم شوک به‌روزرسانی شده توسعه‌دهنده Nightdive یک بازسازی بسیار وفادار است – گاهی اوقات به طرز تکان‌دهنده‌ای – که بسیاری از طرح‌بندی زیگ زاگ سیتادل را مانند سه دهه پیش بازسازی می‌کند، اما ویژگی‌های ترسناک نسخه اصلی برطرف شده، جایگزین شده‌اند، یا مستقیماً حذف شده‌اند. این وفاداری به این معنی است که System Shock (2023) در کنار بسیاری از بازی‌های عالی که System Shock (1994) الهام گرفته‌اند، نمی‌ایستد. اگرچه این بدان معناست که لذت بردن از لذت های کلاسیک اکنون آسان تر از همیشه است، اما برای مخاطب مدرن قابل دسترس تر است.

اگرچه ساختار کلی در اینجا یکسان است. پس از تنظیم چند لغزنده سختی برای نبرد، پازل، فضای سایبری و موارد دیگر - همانطور که در نسخه اصلی انجام دادید - در تلاش برای خنثی کردن طرح های پاکسازی بشریت SHODAN، سفر را از طریق سطوح فولادی سیتادل آغاز می کنید. تاکید بر جمع، SHODAN یک حیله گر است. در زیر فضاهای خزیدن و در سراسر راهروهای هزارتویی، می‌پرید تا دوربین‌های SHODAN را نابود کنید، کارت‌های دسترسی پیدا کنید، سوئیچ‌ها را برای باز کردن قفل مناطق جدیدتر بچرخانید و در نهایت راه خود را به طبقات مختلف ایستگاه بالا و پایین ببرید. شما کم کم در حال باز کردن و یادگیری این محیط های گره دار در حین حرکت هستید.

اولین تغییری که بلافاصله قابل توجه است، البته این است که سیتادل این بار چگونه به نظر می رسد. یا بهتر بگویم چه حسی دارد. محیط‌های بازسازی سیستم شوک نسبت به نسخه اصلی ظاهری تاریک‌تر و ترسناک‌تر دارند. برخی از دیوارها هنوز چند بافت پیکسلی بلوکی دارند که این جذابیت یکپارچهسازی با سیستمعامل را دوباره به تصویر می کشد. بنابراین حتی زمانی که بازسازی برای واقع گرایی تلاش نمی کند، باز هم به نظر جالب می رسد. صرف نظر از این، سایه‌های ضخیم، لوله‌های نقره‌ای و گوشه‌های ناگهانی همه جا در بازسازی System Shock وجود دارند که به طور بسیار مؤثری به فضای ترسناک مجاور متمایل می‌شوند.

جلوه های صوتی نیز تا حد زیادی به این امر کمک می کند. با برداشتن صفحه ای از کتاب غرق در خون Dead Space، هرگز مطمئن نیستید که ناله های دور از قسمت های ایستگاه، غرغر دشمنان نزدیک یا کامپیوتر شما به آرامی بیش از حد گرم می شود یا خیر. موسیقی متن گاهی اوقات گوش‌خراش نیز ناپدید می‌شود و با ضرب‌های محیطی آرام‌تر جایگزین می‌شود که شامل کلک‌ها، صدای تپش‌ها و ترکیب‌های کوبنده می‌شود – زیرا بدون آهنگ‌سازی کوبنده، سایبرپانک نخواهد بود. و اثر پایانی باعث می‌شود بایستید، بچرخید، از گوشه‌ها به بیرون نگاه کنید، اگر واقعاً در یک اتاق تنها هستید، حدس بزنید.

حتی برخورد با دشمنان آموزشی - جهش یافته‌های چشم توخالی - به لطف خیره‌های غیرانسانی آنها می‌تواند وحشتناک باشد. بیشتر برخوردهای رزمی به لطف منابع محدود و موجودی حتی فشرده تر - که با مدیریت تتریس در دو وظیفه انجام می شود، در واقع احساس ترس را القا می کنند. تیراندازی و ضربه زدن نسخه بازسازی شده System Shock بسیار جذاب است و بیشتر شبیه به یک تیرانداز مدرن است، اما کمبود کلی شما باعث ایجاد رنگ و بویی از تقلای ترسناک بقا می شود. تطبیق محتاطانه گلوله های مناسب با دشمن مناسب می تواند تفاوت را ایجاد کند و آینده شما از شما برای ذخیره مهمات تشکر خواهد کرد.

موجودی من معمولاً فاقد مهمات، اقلام سلامتی یا نارنجک بود، اما هرگز هر سه. بنابراین، به عنوان یک سیم کارت همهجانبه، معمولاً راه حلی برای خروج از شرایط دشوار وجود دارد. در حال کم شدن مهمات؟ فقط یک نارنجک EMP را به سمت دشمنان خود بزنید، آنها را غیرفعال کنید و با آچار خود بدوید تا زمانی که از هم جدا شوند. مبارزه تقریباً همیشه شما را پشت سر می‌گذارد، اما این ناامیدی می‌تواند الهام‌بخش تفکر هوشمندانه (یا cheesing هوشمندانه) باشد و به برخی از آه‌های تسکین عظیم منجر شود. چقدر ترسناکم را دوست دارم.

مبارزات آخر درست مطابق با لحن بازی هستند، اما در مقایسه با سایر سیم‌های همهجانبه مدرن، مبارزات گاهی اوقات ممکن است به صورت خفه‌تر دیده شوند. به عنوان مثال، گزینه‌های زیادی که ممکن است از یک بازی Arkane انتظار داشته باشید، در اختیار شما قرار نمی‌گیرد، بنابراین هنگامی که به طور کامل در منابع بارگیری می‌شوید، بسیاری از برخوردها به تیراندازی‌های راه دور تبدیل می‌شوند. که همگی خوب و خوب است، اگرچه الهام بخش حل مسئله خلاقانه مداوم نیست که واقعاً یک im-sim را به آواز خواندن وادار کند.

این ایم-سیم-یسم ها به شیوه ای که شما دنیای پیچ و خم مانند را کشف و ترسیم می کنید، با خوشحالی ظاهر می شوند. اکثر سطوح مجموعه ای از راهروهای در هم پیچ هستند و شما تقریباً آزاد هستید که از هر جهتی با این گره ها مقابله کنید. به طور طبیعی، بسیاری از درها، یا به دلیل SHODAN، سیم‌کشی معیوب، یا عدم وجود کارت‌های دسترسی، قفل شده‌اند، و بازسازی به شما اعتماد می‌کند که همه چیز را باز کنید. به طور جدی، یک نقشه کامل از هر سطحی شبیه چیزی است که من تصور می کنم پلان های طبقه منطقه 51 شبیه آن است.

این آزادی منجر به بسیاری از لحظات رضایت بخش می شود. در حالی که نمی‌توانید کشتارهای پنهان‌کاری زنجیره‌ای را انجام دهید یا پلاسمیدها را بیرون بیاورید، می‌توانید راهی برای غیرفعال کردن پهپادهای تولید مجدد پیدا کنید. یا شاید بخواهید باز کردن قفل نقطه بازپرداخت سطح را برای خود در اولویت قرار دهید. یا شاید بخواهید فضای خزیدنی را برای کنار زدن کامل یک دشمن دقیق پیدا کنید. این بازی به شما آزادی زیادی در ترتیب مقابله با اهداف می دهد و فرصت هایی را برای تصمیم گیری ها و اکتشافات بزرگ و کوچک باز می کند.

ساختار بازسازی System Shock تا حد زیادی نسبت به نسخه اصلی تغییر نکرده است، و (دوباره) این می تواند آزاد کننده باشد، با این حال برخی از آن اهداف مبهم باعث آزار و اذیت می شوند. می بینید، پیشرفت به طور منظم به کارت های دسترسی، اهرم ها در اتاق های خاص، و سایر موارد مورد علاقه گره خورده است، اما بازی به ندرت بر این موارد تمرکز ویژه ای دارد. بنابراین من بین دوست داشتن فرآیند رمزگشایی اهداف از طریق نشانه‌های محیطی و ایمیل‌ها، و احساس ناامیدی هنگام دویدن در راهروهای غیرقابل تشخیص، تقسیم می‌شوم تا در نهایت کلیدم را بر روی بدن دشمنی که مدت‌ها مرده است پیدا کنم.

و فضای مجازی بازگشته است. اینها مناطق انتزاعی در نسخه اصلی بودند که در آن در فضایی گیج کننده شناور می شد و به اشکال رنگارنگ شلیک می کرد. اکنون، آن‌ها مناطق انتزاعی رنگارنگی هستند که در آن به چهره‌های خشمگین رنگارنگ شلیک می‌کنید. آنها سرگرم کننده و حواس پرتی غیرمنتظره هستند، و در حالی که این تیراندازی ها برجسته نیستند، خوشحالم که هنوز در اطراف هستند. فضای مجازی عجیب است و به این بازسازی کمک می‌کند تا مقداری از آن عجیب و غریب را نسبت به نسخه اصلی حفظ کند. در واقع، اگر فکرش را بکنید، چیزهای عجیب و غریب زیادی در اینجا وجود دارد - از جهش‌یافته‌هایی که ناله می‌کنند «من گرسنه‌ام» گرفته تا یک شنوایی‌شناختی غم‌انگیز که به گربه یکی از اعضای خدمه اختصاص داده شده است.

به طور کلی، برخی از مزاحمت های جدید و قدیمی در این بازسازی وجود دارد که با برخی از لذت های جدید و قدیمی آمیخته شده است. و اصل این لذت‌ها از SHODAN می‌آید، شروری که به طرز لذت‌بخشی شرور و خلاق است که تقریباً کل بازی را می‌سازد. هوش مصنوعی به معنای واقعی کلمه کل بازی است. Citadel و SHODAN اکنون یک چیز هستند - سیتادل را به عنوان بدن و SHODAN را به عنوان مغز در نظر بگیرید. این بدان معناست که وقتی در ایستگاه تعقیب می‌کنید، در داخل SHODAN نیز قدم می‌زنید که به طرز وحشتناکی تمام لوله‌های قابل مشاهده و صداهای خش‌خش را در سرتاسر مکان تغییر می‌دهد.

System Shock به سختی به این وحشت متمایل می شود. ادیولوژیست ها دائماً این رابطه بین فناوری و محیط ما را به شما یادآوری می کنند، از سایبورگ های دشمن که "هیچ چیز" را با صدایی یکنواخت تکرار می کنند تا خود SHODAN. هوش مصنوعی دیوانه همیشه وجود دارد. این کشتی است و پیروزی های کوچک شما را با تله های مرگبار، اظهارات حیله گرانه و برنامه های جایگزین پنهان جشن می گیرد. من دائماً از روشی که SHODAN جهان را دستکاری می کرد شگفت زده می شدم، یا با غیرفعال کردن یک پل از زیر من یا با باز کردن درها به روی افراد بد بیشتر.

و اوه پسر، صدا. به روش های واقعا ناراحت کننده ای ترک می خورد و منحرف می شود. افکت‌های استاتیک عجیب و غریب گاهی باعث می‌شوند که صدای گریه یا شخص دیگری در حال جیغ زدن باشد. عطف ها کنجکاوی، لحظات کوچک شادی، چیزی مبهم انسانی را شبیه سازی می کنند. به سرعت با تهدیدات ماوراء خشونت آمیز اتفاقی دنبال می شود. و هر قسمت زشت این ایستگاه یادآور حرص و آزمندی است که برای خلق چیزی بسیار شیطانی لازم است. چه شگفتی.

SHODAN چیزی است که بخش هایی از این بازی را حتی با وجود برخی زگیل ها واقعاً خاص می کند. خوشبختانه، منوهای صفحه غیر قابل نفوذ اکسل اصلی از بین رفته اند. اما Nightdive با این بازسازی از رویکرد Capcom یا Square Enix استفاده نمی کند. آنها در واقع در مأموریت خود برای به روز رسانی نسخه اصلی بسیار سازش ناپذیر هستند. در نتیجه، هیچ توانایی‌های پویا وحشیانه یا روش‌های بازیگوشی برای حرکت در ایستگاه (a la Prey) که برخی از تازه‌کارها ممکن است انتظار داشته باشند، وجود ندارد. اما در نهایت، بازسازی System Shock به طور صادقانه یک کلاسیک را بازسازی می‌کند، بیشتر جذابیت خود را حفظ می‌کند، همه چیز را با یک شیب ترسناک دوباره قاب می‌کند و در نتیجه آن را برای همه قابل پخش‌تر می‌کند.

برای دیدن این محتوا، لطفا کوکی های هدفمند را فعال کنید.

تنظیمات کوکی را مدیریت کنید

• محتوای مبتنی بر SEO و توزیع روابط عمومی. امروز تقویت شوید.
• PlatoAiStream. Web3 Data Intelligence دانش تقویت شده دسترسی به اینجا.
• ضرب کردن آینده با آدرین اشلی. دسترسی به اینجا.
• خرید و فروش سهام در شرکت های PRE-IPO با PREIPO®. دسترسی به اینجا.
• منبع: https://www.eurogamer.net/system-shock-review-shodan-steals-the-show-in-this-faithful-remake