تقاضا برای اعتبارات جبران کربن در دهه های آینده افزایش می یابد زیرا شرکت ها به دنبال تحقق اهداف خالص صفر خود هستند و دولت ها به دنبال تشویق سرمایه گذاری در مخازن کربن طبیعی و فناوری های انتشار منفی هستند. اما عدم اطمینان در مورد عرضه اعتبارات معتبر و رژیم نظارتی برای این بخش، پیش بینی چگونگی تحول بازار را دشوار می کند.
این نتیجه‌گیری گزارش جدیدی است که هفته گذشته از سوی شرکت تحقیقاتی تأثیرگذار BloombergNEF منتشر شده است، که نشان می‌دهد چگونه قیمت‌های جبران کربن می‌تواند تا سال 120 به 47 دلار در هر تن یا به 2050 دلار در هر تن برسد.
قیمت‌های جبران کربن در سال گذشته افزایش یافته است، زیرا شرکت‌ها به دنبال گرفتن اعتبار از پروژه‌های معتبر برای کمک به اهداف خالص صفر خود بوده‌اند. توسعه‌دهندگان پروژه با توجه به برنامه‌ریزی و چرخه‌های توسعه ذاتاً طولانی برای اکثر پروژه‌های کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مبتنی بر طبیعت، برای برآوردن تقاضای افزایش یافته تلاش کرده‌اند.
با این حال، گزارش افتتاحیه BNEF "چشم انداز آفست کربن بلندمدت 2022" بیان کرد که میزان ادامه افزایش قیمت تا حد زیادی به قوانین و استانداردهای جدیدی بستگی دارد که انتظار می رود برای حاکمیت بازار معرفی شوند و تعیین کنند کدام نوع از جبران ها هستند. واجد شرایط برای شمارش اهداف خالص صفر است.
BNEF گفت: «در صورتی که همه انواع جبران‌ها همچنان مجاز باشند، از جمله مواردی که از انتشار گازهای گلخانه‌ای که در غیر این صورت رخ می‌دهد جلوگیری می‌کند، بازار با اعتبارات بی‌ارزش بیش از حد عرضه می‌شود و در نتیجه قیمت‌ها را پایین می‌آورد و انتقادهایی را پیرامون کیفیت جلب می‌کند.» جهش در تقاضای شرکت‌ها، به‌ویژه از سوی صنایع با انتشار سنگین بدون جایگزینی برای جبران، می‌تواند این شکاف را پر کند و منجر به افزایش ملایم قیمت‌ها شود، اما بسیاری از شرکت‌ها برای سرمایه‌گذاری بیشتر در هزینه‌های جبرانی مردد هستند.»
صرف نظر از این سناریو، شرکت ها و سایر نهادهایی که به دنبال خرید جبران کربن هستند، نباید انتظار داشته باشند که آنها برای مدت طولانی تری کارتی برای خروج از زندان باشند.
در مقابل، این گزارش پیش‌بینی می‌کند که اگر بازار صرفاً محدود به جبران‌هایی باشد که کربن را حذف، ذخیره یا جدا می‌کند - همانطور که تعداد فزاینده‌ای از فعالان و کسب‌وکارها خواستار آن شده‌اند - احتمالاً عرضه کافی برای همگام شدن با تقاضا وجود نخواهد داشت و منجر به افزایش چشمگیر قیمت ها در کوتاه مدت و نقدینگی مضر.
این گزارش می افزاید: «اگر بازار به گونه ای توسعه یابد که در درجه اول به کشورها کمک کند تا به اهداف اقلیمی خود دست یابند نه شرکت ها - امکانی که در COP26 بیان شده است - این کمبود عرضه را کاهش می دهد. "با این حال، این هنوز برای موفقیت بلندمدت جبران کربن ایده آل نیست."
کایل هریسون، رئیس تحقیقات پایداری در BloombergNEF و نویسنده اصلی این گزارش، گفت که این بخش در سال‌های آینده با دردسرهای فزاینده‌ای مواجه خواهد شد، زیرا سهامداران تلاش می‌کنند بفهمند چگونه به طور پایدار بازار جبران کربن را رشد دهند و تعیین کنند که این بخش به چه کسی خدمت خواهد کرد. "
او گفت: "اگر به درستی انجام شود، صبر آنها می تواند با بازاری به ارزش بیش از 550 میلیارد دلار تا اواسط قرن پاداش داده شود." «تامین‌کنندگان، خریداران افست، معامله‌گران و سرمایه‌گذاران باید بین آنچه ایده‌آلانه و واقع‌بینانه است تعادل برقرار کنند. در غیر این صورت، آنها خطر سوختن بازار افست را در زمان شروع آن دارند."
این گزارش دورنمای بازار افست کربن را تحت سه سناریو مدل‌سازی می‌کند: یک سناریوی بازار داوطلبانه، یک سناریوی SBTI (ابتکار اهداف علمی) و یک سناریوی ترکیبی.. بر اساس این سناریوها، قیمت‌های افست از 11 تا 215 دلار در هر تن در سال 2030 متغیر است که از 2.50 دلار به‌طور متوسط در سال 2020، قبل از کاهش به 47 تا 120 دلار در هر تن در سال 2050 افزایش یافته است. توسط اهداف انتشار مبتنی بر علم اداره می شود.
BNEF گفت که تحت سناریوی بازار داوطلبانه، قیمت‌های پایین به شرکت‌ها انعطاف‌پذیری برای دستیابی به اهداف پایداری خود می‌دهد، اما چنین رویکردی متعاقباً توانایی کسب‌وکارها را برای ایجاد کربن‌زدایی بیشتر تضعیف می‌کند و انتقاداتی را در مورد اینکه آیا جبران‌سازی واقعاً صرفه‌جویی در انتشار گازهای گلخانه‌ای وعده داده شده را ارائه می‌کند، دعوت می‌کند.
در مقابل، سناریوی SBTI تامین اعتبارات را به حذف جبران‌هایی مانند احیای جنگل‌ها و فناوری‌های نوپا مانند جذب مستقیم هوا محدود می‌کند. BNEF گفت چنین رویکردی مازاد عرضه را که در سناریوی بازار داوطلبانه مشاهده می‌شود، برطرف می‌کند، اما می‌تواند منجر به «غرامت بیش از حد» شود، زیرا برخی از پروژه‌های سودمند از بازار قفل شده‌اند و محدودیت‌های عرضه قابل توجهی که منجر به جبران قیمت‌های اعتباری به ۲۲۴ دلار در هر تن تا سال ۲۰۲۹ می‌شود. .
هریسون گفت: "بدون توجه به این سناریو، شرکت ها و سایر نهادهایی که به دنبال خرید جبران کربن هستند نباید انتظار داشته باشند که آنها برای مدت طولانی تری کارتی برای خروج از زندان باشند." با بلوغ بازار - که می شود - و فرآیندهایی برای شبیه سازی جبران ها به یک کالای سنتی انجام می شود، قیمت ها به ناچار افزایش می یابد و شرکت ها باید بیش از هر زمان دیگری انتشار ناخالص خود را در اولویت قرار دهند.
منبع: https://www.greenbiz.com/article/carbon-offset-market-faces-uncertain-long-term-outlook
