Μελέτη εντοπίζει μονοπάτια για την ενίσχυση της ανακύκλωσης πλαστικών απορριμμάτων παγκοσμίως

Αναδημοσίευση από τον Πλάτωνα

Ακολουθούν: 0

Μια νέα μελέτη υπογραμμίζει πιθανές οδούς για να αυξηθούν σημαντικά τα ποσοστά συλλογής απορριμμάτων και ανακύκλωσης πλαστικών παγκοσμίως. Το Πλαίσιο Διαχείρισης Πλαστικών Απορριμμάτων καθορίζει ένα πλαίσιο με μοχλούς πολιτικής και δράσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη εθνικών σχεδίων δράσης για την προώθηση των συστημάτων διαχείρισης αποβλήτων και να βοηθήσουν στην αλλαγή των συστημάτων, σύμφωνα με την ομάδα πίσω από αυτό, μη κερδοσκοπικό οργανισμό Alliance to End Plastic Waste (υποστηριζόμενος από τον Roland Μπέργκερ).

Στη μετα-ανάλυση, 192 χώρες ταξινομήθηκαν σε έξι κατηγορίες διαχείρισης πλαστικών απορριμμάτων και ωριμότητας ανακύκλωσης με βάση χαρακτηριστικά όπως η υποδομή διαχείρισης και ανακύκλωσης απορριμμάτων, το νομοθετικό πλαίσιο και τα λειτουργικά μοντέλα, δηλαδή:

· Κατηγορία 1 – Μη ανεπτυγμένα συστήματα αποτελείται από χώρες χωρίς ή πολύ βασική υποδομή διαχείρισης απορριμμάτων με ποσοστό ανακύκλωσης πλαστικών έως και 5 τοις εκατό. Παραδείγματα χωρών περιλαμβάνουν την Κένυα, το Ιράκ και το Κονγκό.
· Κατηγορία 2 – Αρχικά Συστήματα περιλαμβάνει χώρες με βασικούς κανονισμούς για τα απόβλητα αλλά περιορισμένη υποδομή συλλογής και επεξεργασίας στο τέλος του κύκλου ζωής τους. Αυτές οι χώρες έχουν ποσοστά ανακύκλωσης πλαστικών έως και 10 τοις εκατό. Παραδείγματα χωρών περιλαμβάνουν την Ινδονησία, την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία.
· Κατηγορία 3 – Ανάπτυξη Συστημάτων αναφέρεται σε χώρες με λειτουργικά συστήματα διαχείρισης απορριμμάτων. Ωστόσο, η συλλογή, η διαλογή, η αποτέφρωση και η ανακύκλωση αναπτύσσονται μόνο στο βαθμό που δικαιολογούνται από την εγγενή οικονομική αξία, χωρίς πρόσθετους μοχλούς πολιτικής που οδηγούν τα ποσοστά ανακύκλωσης πέραν του 15%. Παραδείγματα χωρών περιλαμβάνουν την Κίνα, το Μεξικό και την Αυστραλία.
· Κατηγορία 4 – Λειτουργικά, σε μεγάλο βαθμό μη ρυθμιζόμενα συστήματα περιλαμβάνει χώρες που συνήθως έχουν ποσοστά ανακύκλωσης που πλησιάζουν το 25 τοις εκατό λόγω κάποιας ρυθμιστικής πίεσης. Παραδείγματα χωρών περιλαμβάνουν το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ινδία και την Τουρκία.
· Κατηγορία 5 – Προηγμένα Συστήματα με Προκλήσεις περιλαμβάνει χώρες που μπορούν να επιτύχουν ποσοστά ανακύκλωσης πλαστικών έως και 40 τοις εκατό, αν και ενδέχεται να αντιμετωπίζουν προκλήσεις σε συγκεκριμένα τμήματα της αλυσίδας αξίας. Παραδείγματα χωρών περιλαμβάνουν την Ιαπωνία, την Ιταλία και τη Γαλλία.
· Κατηγορία 6 – Αναπτυγμένα συστήματα απόδοσης είναι το πιο προηγμένο. Οι χώρες αυτής της ομάδας επιτυγχάνουν ποσοστά ανακύκλωσης άνω του 40 τοις εκατό και επιδεικνύουν παγκόσμιες βέλτιστες πρακτικές που μπορούν να χρησιμεύσουν ως φάροι για άλλα έθνη. Παραδείγματα χωρών περιλαμβάνουν τη Γερμανία, το Βέλγιο και την Ολλανδία.

Σύμφωνα με τη μελέτη, οι αποτελεσματικοί μοχλοί πολιτικής που πρέπει να ληφθούν υπόψη για το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες χώρες της κατηγορίας 4 περιλαμβάνουν:
– Υποχρεωτική επιβολή της χωριστής συλλογής ανακυκλώσιμων πλαστικών απορριμμάτων με τη χρήση σημείων συλλογής ή με την ανάπτυξη, τουλάχιστον, δύο συστημάτων συλλογής πεζοδρομίων.
– Δίνοντας προτεραιότητα στην ανάπτυξη της υποδομής ανακύκλωσης έναντι των δυνατοτήτων αποτέφρωσης (απόβλητα σε ενέργεια) και ώθηση για επέκταση της οικολογικής υγειονομικής ταφής, κομποστοποίησης και άλλων δυνατοτήτων επεξεργασίας στο τέλος του κύκλου ζωής τους.
– Αύξηση της ποιότητας της παραγωγής διαλογής με τη βελτίωση της αυτοματοποίησης διαλογής και των εγκαταστάσεων διαλογής στις περισσότερες αστικές περιοχές.
– Πιλοτική εφαρμογή ενός συστήματος ευθύνης παραγωγού που περιλαμβάνει τις τοπικές αρχές, τον ιδιωτικό τομέα και το κοινό για 2-3 χρόνια και τελικά την εφαρμογή του με ολοκληρωμένα μέτρα επιβολής, όπως υποβολή εκθέσεων, παρακολούθηση, κυρώσεις για μη συμμόρφωση και αυστηρούς μηχανισμούς ελέγχου.
– Εκκίνηση πιλοτικών προγραμμάτων για εθελοντικά ή περιφερειακά προγράμματα επιστροφής ή ανάληψης κατάθεσης για συγκεκριμένους τύπους συσκευασιών, όπως συσκευασίες ποτών ή συγκεκριμένους τύπους απορριμμάτων, όπως Απόβλητα Ηλεκτρικού και Ηλεκτρονικού Εξοπλισμού (ΑΗΗΕ), μπαταρίες, ελαστικά.
– Δημιουργία μηχανισμών σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την εξασφάλιση της απαραίτητης χρηματοδότησης για σημαντικές επενδύσεις υποδομής σε ολόκληρη την αλυσίδα αξίας.

Η μελέτη τόνισε επίσης τη σημασία της Εκτεταμένης Ευθύνης Παραγωγού (EPR) ως ενός από τα πιο αποτελεσματικά μέσα πολιτικής για την αύξηση των ποσοστών ανακύκλωσης συνολικά. Ιδιαίτερα σχετικό για τις χώρες της Κατηγορίας 3, 4 και 5, το EPR επιβάλλει την κοινή ευθύνη σε όλη την αλυσίδα αξίας των πλαστικών, συμπεριλαμβανομένων των εμπορικών σημάτων και των λιανοπωλητών, καθώς και της θεραπείας μετά τη χρήση. Τα χρήματα που παράγονται από τα τέλη EPR συνήθως κατευθύνονται προς τη βελτίωση των λύσεων διαχείρισης απορριμμάτων και ανακύκλωσης, ιδανικά εναρμονισμένες σε τοπικές γεωγραφικές περιοχές για τη μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας. Καθώς η ωριμότητα της διαχείρισης αποβλήτων σε μια χώρα βελτιώνεται, τα υποχρεωτικά και τελικά οικολογικά διαμορφωμένα συστήματα EPR θα πρέπει να αντικαταστήσουν τις εθελοντικές δεσμεύσεις.

Ένας μικρός αριθμός χωρών που προσδιορίζονται στις Κατηγορίες 5 και 6 είναι οι πιο προηγμένες στο ταξίδι προς την πλήρη κυκλικότητα των πλαστικών και μπορούν να επωφεληθούν από τη χάραξη οδικών χαρτών πολιτικής με ολιστικούς στόχους για την κυκλικότητα όλων των τύπων αποβλήτων. Διαθέτουν την ικανότητα και τους πόρους που απαιτούνται για την προώθηση της καινοτομίας, όπως η δυνατότητα της υψηλής κοκκοποίησης διαλογής και ιχνηλασιμότητας των πλαστικών απορριμμάτων για την αποτελεσματική παροχή της οικονομίας ανακύκλωσης. Σε αυτές τις αγορές, τα συστήματα EPR θα πρέπει να δίνουν κίνητρα για την υιοθέτηση αρχών σχεδιασμού για κυκλικότητα, για παράδειγμα μέσω οικολογικών τελών που ενθαρρύνουν τη χρήση των πιο καλοήθων υλικών και την επίτευξη στόχων επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης.

Μέσω της μελέτης, διαπιστώθηκε ότι περισσότερο από το 60 τοις εκατό όλων των χωρών έχουν υπανάπτυκτα ή αρχαία συστήματα απορριμμάτων, ανακυκλώνοντας λιγότερο από το 8 τοις εκατό των πλαστικών απορριμμάτων που παράγονται. Αυτές οι χώρες της Κατηγορίας 1 και 2 έχουν τη μεγαλύτερη ευκαιρία να τερματίσουν τη διαρροή πλαστικών απορριμμάτων στο περιβάλλον. Τυπικά, ο άτυπος τομέας «συλλογής απορριμμάτων» διαδραματίζει βασικό ρόλο στη διαχείριση των απορριμμάτων σε αυτές τις γεωγραφικές περιοχές και θα πρέπει να αναγνωρίζεται και να υποστηρίζεται, διασφαλίζοντας τη συμπερίληψή τους κατά τον σχεδιασμό για την εξέλιξη του συστήματος διαχείρισης αποβλήτων μιας χώρας («δίκαιη μετάβαση»1). Διαπιστώθηκε επίσης ότι οι αποτελεσματικοί μοχλοί πολιτικής που πρέπει να ληφθούν υπόψη για τις χώρες της Κατηγορίας 1 και 2 περιλαμβάνουν την ανάπτυξη νομοθεσίας για τη διαχείριση αποβλήτων, τη δημιουργία θεσμικής ικανότητας και τη θέσπιση οικονομικών υποχρεώσεων από ιδιοκτήτες εμπορικών σημάτων και παραγωγούς απορριμμάτων.

Η μελέτη υπογραμμίζει την πραγματικότητα ότι οι χώρες έχουν πολύ διαφορετικές εθνικές και υποεθνικές συνθήκες και ότι τα συστήματα διαχείρισης αποβλήτων και οι τεχνικές τους δυνατότητες βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης. Οι προτεινόμενες προτεραιότητες πολιτικής και υποδομής πρέπει να αντικατοπτρίζουν αυτές τις εκτιμήσεις παράλληλα με τη διαθεσιμότητα πόρων για την επίτευξη αλλαγής συστημάτων.

Ο Jacob Duer, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Alliance δήλωσε: «Την τελευταία δεκαετία, η κατανάλωση πλαστικών αυξήθηκε σταθερά παράλληλα με την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη. Ωστόσο, το 70 τοις εκατό όλων των πλαστικών απορριμμάτων παραμένουν ασυλλεγμένα, διαρρέουν στο περιβάλλον, καταλήγουν σε χώρους υγειονομικής ταφής ή αποτεφρώνονται. Κάθε έθνος έχει την ευκαιρία να βελτιωθεί θέτοντας προτεραιότητες και αναπτύσσοντας ρεαλιστικές λύσεις που είναι κατάλληλες για την τρέχουσα κατάσταση ωριμότητας στη διαχείριση των απορριμμάτων, με γνώμονα το όραμα μιας κυκλικής οικονομίας».

«Το ψήφισμα της Περιβαλλοντικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών για την ανάπτυξη ενός διεθνούς νομικά δεσμευτικού μέσου για την πλαστική ρύπανση μπορεί να συμβάλει σημαντικά στον καθορισμό αυτών των προτεραιοτήτων. Όπως υπογραμμίζει το πλαίσιο ωριμότητας διαχείρισης απορριμμάτων της Συμμαχίας, δεν υπάρχει λύση που να ταιριάζει σε όλους, αλλά υπάρχουν διαθέσιμοι μοχλοί πολιτικής σε όλα τα επίπεδα που θα οδηγήσουν σε ταχεία πρόοδο προς μια βιώσιμη μετάβαση στην πλαστική κυκλικότητα».

Ο Ντράγκος Πόπα, Διευθυντής της Roland Berger, δήλωσε: «Παρά τις προόδους που έχουν γίνει στην τεχνολογία ανακύκλωσης, κάθε χρόνο, 250 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών απορριμμάτων παραμένουν κακοδιαχειριζόμενα. Για να υποστηρίξει τη Συμμαχία για τον τερματισμό των πλαστικών αποβλήτων με την ανάπτυξη του Πλαισίου Διαχείρισης Πλαστικών Αποβλήτων, ο Roland Berger μοιράστηκε ιδιόκτητα πλαίσια, βάσεις δεδομένων, καθώς και γνώσεις και τεχνογνωσία σε συγκεκριμένο τομέα για να συνθέσει βασικές γνώσεις από το παγκόσμιο δίκτυο έργων και συνεργατών έργων της Συμμαχίας. ”

Το πλήρες Πλαίσιο Διαχείρισης Πλαστικών Απορριμμάτων είναι διαθέσιμο για λήψη εδώ.