Jakie są różne rodzaje zaopatrzenia? — Blog IBM

Sourcing nie jest problemem wyłącznie zespołów zakupowych. W obliczu rosnących oczekiwań konsumentów i interesariuszy dotyczących etycznych i odpowiedzialnych łańcuchów dostaw, kwestia tego, kto dostarcza towary i usługi dla Twojej organizacji, jest również brana pod uwagę przez kadrę kierowniczą.

Proces zaopatrzenia mieści się w ramach zarządzania łańcuchem dostaw i służy do identyfikacji, weryfikacji i wyboru najlepszych dostawców. Różni się to od procesu zaopatrzenia. Pomyśl o tym w ten sposób: zaopatrzenie to „kto” (sami dostawcy), a zaopatrzenie to „co” (towary i usługi).

Oto niektóre z najpopularniejszych rodzajów źródeł zaopatrzenia:

Outsourcing

Outsourcing polega na korzystaniu z pomocy krajowej lub zagranicznej strony trzeciej w celu prowadzenia działalności lub dostarczania towarów lub usług, które zazwyczaj są świadczone we własnym zakresie. Firmy zazwyczaj zlecają na zewnątrz zadania i funkcje inne niż podstawowe, które są podobne w całej organizacji, takie jak operacje zaplecza (księgowość, IT i zasoby ludzkie) oraz operacje front-office (sprzedaż, marketing i obsługa klienta). Głównymi motywatorami outsourcingu są oszczędności; elastyczność w zakresie zwiększania lub ograniczania funkcji i towarów lub usług w miarę potrzeb; oraz większy dostęp do określonych umiejętności lub surowców.

Trend w kierunku transformacja cyfrowy ma wiele organizacji wzmacniających swoje działania poprzez Outsourcing procesów biznesowych. To zasadniczo zmieniło rynek outsourcingu. Przedsiębiorstwa wykraczają obecnie poza outsourcing offshore i arbitraż pracowniczy, zamiast tego wykorzystują dźwignię finansową sztuczna inteligencja (AI) i automatyzacja w celu zwiększenia wydajności i modernizacji procesów.

Podwykonawstwo wchodzi w zakres outsourcingu. Polega na zleceniu określonego zadania lub obowiązku podwykonawcy lub usługodawcy. Podwykonawstwo jest powszechne w bardziej złożonych branżach, takich jak budownictwo, i często ma charakter tymczasowy.

Insourcing

Najbardziej odpowiedni dostawcy mogą znajdować się na miejscu. Insourcing wykorzystuje zasoby wewnętrzne, takie jak konkretna osoba lub dział, do wykonywania zadań, które mogły zostać zlecone na zewnątrz lub były zlecone wcześniej. Trzymanie zadań i funkcji we własnym zakresie zapewnia przewagę konkurencyjną, ponieważ organizacje mogą cieszyć się większą spójnością produktów i usług.

Insourcing, choć często jest strategią redukcji kosztów, zapewnia także organizacjom większą kontrolę nad działaniem i przyspiesza jego realizację. Dzieje się tak dlatego, że w organizacji istnieją już niezbędne zasoby; wszyscy pracownicy wykonujący to zadanie znają już kulturę firmy, produkty, usługi i bazę klientów – mogą jedynie potrzebować szkolenia lub podnoszenia kwalifikacji. Jednak w niektórych sytuacjach model insourcingu może zdecydować się na wbudowanie nowych pracowników lub procesów w organizację, aby osiągnąć określone cele.

Blisko zaopatrzenia

Near-sourcing, zwany także Nearshoringiem, polega na przenoszeniu działań związanych z sourcingiem bliżej miejsc sprzedaży towarów lub usług. Można to uznać za alternatywną strategię outsourcingu: chociaż outsourcing do odległych krajów może oferować niższe koszty pracy, zarządzanie logistyką jest trudniejsze i droższe. Outsourcing do bliższej lokalizacji ułatwia zarządzanie relacjami partnerskimi, a także obniża koszty transportu i czas realizacji dostaw. W niektórych przypadkach zakontraktowany dostawca może nadal działać w sąsiednim kraju, jak na przykład amerykańska firma zlecająca usługi outsourcingowi do Meksyku.

Near-sourcing może również zmniejszyć ryzyko. Na przykład trudno przewidzieć zakłócenia w łańcuchu dostaw. Ponieważ jednak fabryki i magazyny znajdują się bliżej odbiorców końcowego produktu lub usługi, prawdopodobieństwo opóźnienia lub odwołania dostawy do klienta jest mniejsze w przypadku klęski żywiołowej lub niepokojów geopolitycznych.

Pojedyncze źródło

Pojedyncze zaopatrzenie (lub pojedynczy dostawca) to wybór tylko jednego dostawcy wszystkich surowców, towarów i usług. Może to zapewnić ekskluzywność produktu dzięki unikalnym materiałom i skrócić czas poświęcany na negocjacje umów i wybór dostawcy. Pojedyncze zaopatrzenie upraszcza także łańcuchy dostaw, co ułatwia organizacjom zapewnienie i utrzymanie wysokiej jakości produktów etyczne pozyskiwanie standardy.

Chociaż pojedyncze zaopatrzenie jest często używane zamiennie z wyłącznym zaopatrzeniem, te dwa terminy są odrębne: pojedyncze zaopatrzenie to specyficzna strategia zaopatrzenia, w której firma wybiera tylko jednego dostawcę, ale ma dostępne inne opcje. Z drugiej strony strategia wyłącznego źródła to sytuacja, w której istnieje tylko jeden dostawca określonego produktu lub usługi, co pozbawia przedsiębiorstwa możliwości wyboru alternatyw.

Globalne zaopatrzenie

Global sourcing to pozyskiwanie towarów lub usług od dostawców na rynkach światowych. Zapewnia to przedsiębiorstwom dostęp do tanich zasobów, zachęt, takich jak ulgi podatkowe i umiejętności potencjalnie niedostępne w ich regionie geograficznym. Choć powszechnie przykładem są usługi outsourcingowe zlokalizowane w Indiach, Chinach i Europie Wschodniej, globalne zaopatrzenie nie jest równoznaczne z tanim zaopatrzeniem w kraju, ponieważ to drugie jest uzależnione od niższych kosztów pracy i produkcji. Z kolei firmy mogą angażować się w globalne zaopatrzenie, gdy lokalnie trudno jest znaleźć wykwalifikowanych pracowników, nawet jeśli przedsiębiorstwa nie czerpią z tej praktyki oszczędności.

Firmy korzystają z globalnego zaopatrzenia, aby uzyskać dostęp do zaawansowanych umiejętności i technologii, korzystając z outsourcingu procesów biznesowych, jak wspomniano powyżej. Jednakże zakłócenia w łańcuchu dostaw wynikające z pandemii COVID-19 i ostatnich wydarzeń klimatycznych ujawniły ryzyko uzależnienia od dostawców, umiejętności i partnerów w regionach oddalonych od działalności.

Wspólne przedsięwzięcia

Joint ventures to partnerstwa pomiędzy organizacjami mające na celu osiągnięcie określonego celu. Współpracując i łącząc mocne strony i zasoby, organizacje mogą osiągnąć więcej i szybciej, niż gdyby samodzielnie realizowały projekt. Mogą również spodziewać się oszczędności kosztów poprzez dzielenie się pracą i umiejętnościami; technologia i innowacja; budżety marketingowe i reklamowe; oraz inne ugruntowane funkcje i procesy, takie jak produkcja czy logistyka. Na przykład firmy tworzące wspólne przedsięwzięcie mogą wykorzystać korzyści skali większej organizacji do produkcji towarów lub usług po przewadze kosztowej nieosiągalnej dla mniejszej firmy. Na froncie łańcucha dostaw wspólne przedsięwzięcia mogą zwiększyć siłę przetargową z dostawcami, a także ograniczyć ryzyko.

Organizacjom współpracującym z firmami na rynku zagranicznym wspólne przedsięwzięcia zapewniają również możliwości zaistnienia wśród szerszej publiczności. W tym samym duchu firmy współpracujące z markami cieszącymi się pozytywną reputacją mogą poprawić swoją własną reputację poprzez skojarzenie.

Integracja pionowa

Integracja pionowa ma miejsce wtedy, gdy organizacja rozszerza swoje własne operacje w łańcuchu dostaw, a nie outsourcing. Integracja pionowa wymaga znacznych inwestycji początkowych, ale pozwala organizacjom przejąć pełną kontrolę nad operacjami w łańcuchu dostaw i procesami produkcyjnymi. Jest to typowe dla producentów, którzy chcą sprzedawać bezpośrednio swoim klientom, zamiast polegać na dystrybutorach.

Integracja pionowa ma dwa kierunki – integrację wsteczną i integrację postępową:

• Integracja wstecznalub integracja wyższego szczebla ma miejsce, gdy firma staje się dostawcą produktów lub usług, które wykorzystuje do wytwarzania własnych produktów lub usług – poprzez zakup innej firmy lub rozszerzenie własnej działalności. Krótko mówiąc, integracja wsteczna usuwa pośredników, poprawia kontrolę i przyspiesza wzrost. Na przykład Apple produkuje obecnie własne chipy, które są wykorzystywane w jego zestawie produktów technologicznych.
• Najpierw integracjalub późniejsza integracja ma miejsce, gdy firma przejmuje kontrolę nad procesami dystrybucji lub postprodukcji. Pozwala to firmom obniżyć koszty dystrybucji i mieć większą kontrolę nad sposobem sprzedaży towarów lub usług. Na przykład marka obuwnicza może przejąć odpowiedzialność za sprzedaż produktów, omijając domy towarowe i zamiast tego sprzedawać produkty we własnych sklepach detalicznych.

Operacje usługowe w niewoli

Działalność usługowa typu captive, czyli centra captive, są zakładane przez organizacje w krajach, w których firma może jeszcze nie być obecna, prawdopodobnie na rynkach zagranicznych. Pracownicy tych centrów są w pełni zatrudnieni przez firmę. Wytwarzane przez nich produkty lub świadczone przez nich usługi bezpośrednio przynoszą korzyści organizacji.

Zaletami centrów captive jest dostęp do nowej lub większej puli talentów, obniżone koszty i większa kontrola nad operacjami niż w przypadku tradycyjnego outsourcingu (a zatem mniejsze ryzyko). Jednakże ze względu na znaczne inwestycje początkowe wymagane w przypadku ośrodków typu captive przedsiębiorstwa często zakładają je wyłącznie w lokalizacjach, w których mają długoterminowe ambicje wzrostu.

Strategiczne metody pozyskiwania zasobów: etyczne, odpowiedzialne i zrównoważone pozyskiwanie

Istnieje wiele rodzajów strategii zaopatrzenia. W szczególności zaopatrzenie strategiczne to strategia zaopatrzenia, która podczas oceny potencjalnych dostawców uwzględnia długoterminowe cele firmy i cele biznesowe. Praktykowanie strategicznego zaopatrzenia obejmuje uwzględnienie standardów jakości, wyników dostawców, opłacalności oraz tego, w jaki sposób długoterminowe partnerstwo z dostawcą wysokiej jakości wzmacnia i usprawnia cały łańcuch dostaw.

Uwzględnia się także zaopatrzenie strategiczne długofalowość i społeczna odpowiedzialność biznesu. W niedawnym badaniu IBM 77% konsumentów ankietowanych stwierdziło, że ważne jest kupowanie od marek zrównoważonych lub odpowiedzialnych za środowisko.

Firmy zainteresowane odpowiedzialnym zaopatrzeniem będą musiały podejmować decyzje dotyczące zaopatrzenia, biorąc pod uwagę społeczne, ekonomiczne i środowiskowe skutki swoich działań zaopatrzeniowych i dostawców. Oprócz rosnącego zapotrzebowania klientów i interesariuszy na przejrzystość, odpowiedzialne zaopatrzenie jest niezbędne do przestrzegania nowego i istniejącego prawodawstwa dotyczącego wpływu wysiłków i inicjatyw organizacji na środowisko, społeczeństwo i zarządzanie (ESG), takich jak Unii Europejskiej (UE) Dyrektywa w sprawie sprawozdawczości dotyczącej zrównoważonego rozwoju przedsiębiorstw (CSRD).

Organizacje mogą również skupiać się na zrównoważonych celach zaopatrzenia lub zrównoważonych zamówień, które kładą większy nacisk na wpływ dostawców i sprzedawców na środowisko. Inni mogą skoncentrować się na własnych standardach etycznych w zakresie zaopatrzenia, które zapewniają, że dostawcy i sprzedawcy przestrzegają uczciwych praktyk pracy, wywierają pozytywny wpływ na społeczeństwo i praktykują zrównoważony rozwój środowiskowy. Wiele osób opiera się na nowych technologiach jak blockchain aby to zapewnić.

Aby dowiedzieć się więcej o zarządzaniu relacjami z dostawcami i budowaniu łańcucha dostaw opartego na technologii, zapoznaj się z sekcją Pakiet IBM Sterling® Supply Chain Intelligence Suite.

Zmień swoje operacje dzięki pakietowi IBM Sterling Supply Chain Intelligence Suite