Innovation Leads To Hope Amidst Climate Crisis

Opublikowane ponownie przez Plato

Obserwuje: 0

Kryzys klimatyczny to najbardziej złożony problem, przed którym stoimy dzisiaj – jest on doświadczany w skali globalnej i będzie trwał przez dziesięciolecia i stulecia. Dowody naukowe, ekonomika, życie towarzyskie, sprawiedliwość, polityka są stale ważone i oceniane w trakcie planowania rozwiązań. Jednak innowacje w zakresie czystych technologii z sektorów takich jak zrównoważony transport, transformacja energetyki, efektywność budynków, analizy rolnicze i wiele innych stały się wszechobecne w 2020s. Obecnie panuje nadzieja, że kryzys klimatyczny można złagodzić dzięki innowacjom.

Innowacje pobudziły, jak twierdzi dwóch autorów Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW), Kelly Levin i Andrew Steer, nazywają „punktem przegięcia”. Twierdzą, że nadzieja zastępuje obecnie rozpacz związaną z kryzysem klimatycznym, ponieważ innowacje obniżyły koszty i wprowadziły nowe technologie.

W 2021 r. ponad 60 krajów – reprezentujących ponad połowę światowych emisji – tak zrobi zobowiązała się do zerowej emisji netto do połowy wieku.
4,500 firm, miast, regionów i innych instytucji przyjęło a cel zerowy netto.
Ogołocenie jest obecnie w wiadomościach niemal codziennie, a zarządzający funduszami i inwestorzy uruchomią do 40 r. aktywa o wartości 2050 bilionów dolarów przeznaczone do portfeli o zerowej wartości netto.

Innowacje pojawiły się w prawdopodobnych i mało prawdopodobnych miejscach: instytucjach, zrozumieniu, technologii i przywództwie. Jak pokazała historia, zmiany systemowe mogą nastąpić, gdy połączą się odpowiednie kombinacje czynników.

Porozumienie paryskie, mający dobrowolny charakter i niewiążące cele, opierał się na niepomyślnym rozpoczęciu zobowiązań. Jednak coraz liczniejsze dowody naukowe poparte spadającymi kosztami technologii wynikającymi z innowacji w zakresie czystych technologii doprowadziły do wzrostu zapotrzebowania obywateli na działania. W rezultacie cele wzrosły, co wiązało się z koniecznością podjęcia bardziej zdecydowanych zobowiązań w nadchodzących latach.
Ekonomiczne rozumienie zmian klimatycznych zaczęto od założenia, że rozsądne jest rozważenie korzyści wynikających z unikniętych kosztów w odległej przyszłości przy zastosowaniu pewnego rodzaju stopy dyskontowej. Obecnie coraz więcej ekonomistów uznaje, że inteligentne działania przeciwko zmianom klimatycznym podejmowane tu i teraz prowadzą do zwiększenia wydajności, napędzają nowe technologie i obniżają ryzyko. Korzyści te z kolei stymulują inwestycje, tworzą miejsca pracy, tworzą zdrowszą gospodarkę oraz poprawiają źródła utrzymania i dobrobyt obywateli.
Przywództwo, pod przewodnictwem Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC), który stwierdził, że ryzyko średniego ocieplenia o 2°C jest po prostu zbyt duże, uwidoczniło skalę kryzysu i stało się częścią współczesnego dyskursu. Inwestorzy, pracownicy i klienci podnieśli się, twierdząc, że chcą wizjonerskich przywódców po właściwej stronie historii. Oświecone osobistości posiadające władzę uznały, że muszą w pełni zaangażować się w zarządzanie ryzykiem i wykorzystywanie szans.

Levin i Steer przypominają nam, że aby osiągnąć ambitne, ale konieczne cele klimatyczne, musimy działać w sposób, który może być niepokojący.

„Nawet jeśli zobowiązania zostaną w pełni zrealizowane, nadal istnieje duża rozbieżność między naszą obecną ścieżką emisji a tą, która pozwala osiągnąć cele Porozumienia paryskiego. Społeczności na całym świecie dostrzegają skutki ocieplenia się zaledwie o 1°C, począwszy od ekstremalnych upałów, przez niekontrolowane pożary, więdnące uprawy żywności, aż po zanikający lód. Przyszły świat będzie coraz bardziej nie do poznania, jeśli nie zmienimy naszych działań.

MAE szacuje, że na wsparcie projektów demonstracyjnych dotyczących transformacji energetycznej przed 90 r. potrzeba 2030 miliardów dolarów ze środków publicznych. Jednak na następną dekadę przewidziano w budżecie jedynie 25 miliardów dolarów. Aby przyciągnąć więcej prywatnych inwestycji, potrzebne są nowe sposoby przyciągania inwestycji prywatnych, zwiększania i lepszego dostosowywania wydatków rządowych, dostosowywania polityki i ram regulacyjnych do programu innowacji oraz izolowania w celu dodatkowej redukcji ryzyka. W szczególności gospodarki rozwijające się potrzebują znacznego wsparcia, twierdzą Levin i Steer, w formie finansowania, transferu technologii i budowania potencjału, aby móc czerpać korzyści z innowacji i przejść w kierunku niskoemisyjnej przyszłości.

Zakres nadchodzących innowacji jest zniechęcający, ale możliwy

Innowacje w finansach, projektowaniu instytucjonalnym, nowatorskich partnerstwach, filantropii i współpracy międzynarodowej mogą pomóc w strategiach łagodzenia zmiany klimatu i adaptacji. Niektóre trendy są już niesamowicie obiecujące. Ceny akumulatorów spadły w ciągu ostatniej dekady o prawie 90%. Gwałtowny rozwój odnawialnych źródeł energii sprawia, że są to technologie wybierane w wielu miejscach. Wdrożenie pojazdów elektrycznych (EV) przyspieszyło wraz z rosnącą liczbą rządowych wycofywania silników spalinowych, dotacjami mającymi na celu zwiększenie popytu na pojazdy elektryczne oraz przyjęciem przez firmy samochodowe celów w zakresie floty pojazdów elektrycznych.

Co należy zrobić, aby nadal zwiększać skalę transformacji w kierunku globalnego społeczeństwa o zerowej emisji i ograniczać globalne ocieplenie? Levin i Steer oferują szereg niezbędnych innowacji.

Udział odnawialnych źródeł energii w wytwarzaniu energii musi wzrosnąć z obecnych około 25% do prawie 100% do roku 2050.
Węgiel nieobniżony będzie musiał zostać wycofany 6 razy szybciej niż obecnie.
Nasze budynki muszą zostać odnowione, tak aby do roku 2.5 poziom zeroemisyjnego ogrzewania i chłodzenia oraz poprawiona efektywność energetyczna wynosił 3.5–2030%.
Aby zaspokoić rosnące potrzeby żywnościowe rosnącej populacji, w nadchodzących dziesięcioleciach plony muszą się podwoić w stosunku do ostatnich wskaźników, a przy tym nie należy wkraczać w lasy, unikać ekspansji rolnictwa oraz zachować zdrowie gleby oraz ilość i jakość wody.

Innowacje będą miały kluczowe znaczenie dla osiągnięcia tych celów do 2030 r. i można je w dużej mierze osiągnąć dzięki łatwo dostępnym technologiom. Wysiłki na rzecz pobudzenia innowacji muszą skupiać się na badaniach i rozwoju tych technologii oraz technologii i infrastruktury, od których zależą te rozwiązania.

RMI (dawniej Rocky Mountain Institute) dodaje, że musimy także szybko wycofać aktywa charakteryzujące się dużą emisją dwutlenku węgla, na długo przed końcem ich ekonomicznego i technicznego życia. Wskazują, że należy zamknąć elektrownie węglowe, zakończyć dotacje do paliw kopalnych i nie można budować żadnej nowej infrastruktury opartej na paliwach kopalnych, w tym infrastruktury po stronie popytu, takiej jak rozbudowa autostrad i systemy dystrybucji gazu.

Zależność od technologii będących wciąż w fazie rozwoju jest jeszcze większa w przypadku sektorów trudniejszych do ograniczenia, takich jak transport dalekobieżny i przemysł ciężki. Naukowcy z Narodowe Laboratorium Energii Odnawialnej (NREL), we współpracy z dwoma przedsiębiorstwami energetycznymi, zbadała niedawno obiecującą możliwość krótkoterminowej elektryfikacji w tym segmencie poprzez ładowanie stacji. Badacze z NREL przeprowadzili symulację wielu strategii ładowania, w tym ładowania „inteligentnego”, w ramach którego pojazdy BEV w pełni wykorzystują czas spędzony na parkingu w zajezdni, aby ładować z mniejszą szybkością i zmniejszać szczytowe zapotrzebowanie na energię. Badanie to pokazuje, że wymagania dotyczące ładowania można spełnić przy poziomach mocy zgodnych z obecną technologią ładowania pojazdów lekkich (≤100 kW/pojazd) w przypadku badanych flot.

Levin i Steer wykorzystują przykład bezpośredniego wychwytywania i magazynowania powietrza jako szansę na innowacje. IPCC i Narodowe Akademie Nauk sugerują, że do połowy stulecia konieczne może być usuwanie 8–10 gigaton dwutlenku węgla (GtCO2) rocznie. Podejścia naturalne, takie jak renaturyzacja krajobrazu, mogą przy znacznie wznowieniu wysiłków usunąć 5–6 GtCO2, ale podejścia inżynieryjne mogą usuwać i magazynować węgiel w takiej ilości, w jakiej jest to konieczne, jak sugerują najnowsze badania naukowe. Skalowanie wychwytywania i składowania będzie opierać się nie tylko na innowacjach technologicznych mających na celu zmniejszenie nakładów i kosztów energii, ale będzie również zależeć od wsparcia politycznego, takiego jak ulgi podatkowe, większy popyt rynkowy oraz inwestycje publiczne i prywatne.

Ostatnie przemyślenia na temat mocy nadziei

Oczywiście głęboko zakorzenieni i nieustępliwi przywódcy biznesowi i polityczni, a także krytyczne segmenty społeczeństwa, mają żywotny interes w utrzymaniu status quo i sprzeciwiają się zmianom zmierzającym do odejścia od świata napędzanego paliwami kopalnymi. Dyskurs na temat kryzysu klimatycznego jest chaotyczny. Levin i Steer nalegają, aby środki rządowe musiały zapewniać sprawiedliwe i godziwe przejścia, zwłaszcza dla pracowników i gałęzi przemysłu obecnie związanych z przyszłością o dużej emisji dwutlenku węgla. Tylko w tym tygodniu sekretarz ds. energetyki Jennifer Granholm ds broniony propozycja administracji Bidena dotycząca przyznania ulg podatkowych na pojazdy elektryczne produkowane przez zrzeszonych w związkach producentów samochodów. W chwili pisania tego tekstu ustawa Build Back Better wisi w niepewnym stanie zawieszenia.

Tak, jesteśmy dalecy od trajektorii emisji, która pozwoliłaby uniknąć jeszcze gorszych skutków zmiany klimatu, dlatego w ciągu bieżącej dekady należy przyspieszyć innowacje. Do połowy stulecia prawie połowa wymaganych redukcji emisji będzie wymagała zastosowania technologii, których nie ma jeszcze na rynku. jako Union of Concerned Scientists wyjaśnia aż nadto wyraźnie: „Choćbyśmy tego chcieli, nie będziemy się kręcić w drodze do Wielkiego Miejsca Dekarbonizowanego. Potrzebujemy konkretnych działań. Potrzebujemy rzeczywistej polityki, rzeczywistego postępu i rzeczywistych zmian proporcjonalnych do poziomu działań, których wymagają te cele klimatyczne”.