Zamieniłem moją (mroczną) fantazję o filmie Zelda w rzeczywistość

Opublikowane ponownie przez Plato

Obserwuje: 0

Jako dzieci bawiliśmy się na placu zabaw w wymyślony świat Hyrule. Razem z przyjaciółmi polowaliśmy na duchy niespokojnych Poów na zrębkach pod kratami dla małp. Zjeżdżalnia korkociągowa była naszym portalem do Zaginionego Lasu. A kiedy zadzwonił dzwonek, udawaliśmy, że to złowieszcza wieża zegarowa maska majorazwiastując „świt dnia ostatecznego”. Wymyśliliśmy własne mroczne i fantastyczne historie i odegraliśmy je jak Film naszych marzeń Legend of Zelda.

Jestem już starszy i chociaż nie bawię się już tak często w udawanie, jak wcześniej, nie przestałem wyobrażać sobie filmowej adaptacji wspaniałej serii przygodowej Nintendo. Kiedy więc kilka tygodni temu straciłem pracę i nagle znalazłem mnóstwo wolnego czasu, zdecydowałem, że wreszcie nadszedł dzień, w którym moja (mroczna) fantazja stała się rzeczywistością. Tak, Zrobiłem Film Legend of Zelda… w pewnym sensie. Odkąd zostałem zwolniony, pociąłem razem a przyczepa, rolka napisów początkowychI wideo z awariąi napisałem A 40-stronicowa opowieść na pełnometrażowy film fabularny pt Link do utraconego wieku (więcej o tym później).

Nie jest to jednak tylko fanfiction czy spełnienie życzeń z dzieciństwa. Bądźmy realistami — Nintendo i Universal zamierzają ogłosić Zelda kontynuacja do miliard dolarów Super Mario Bros. Film lada dzień. Dlatego postrzegam mój projekt jako prosty apel: jeśli zamierzasz przenieść Master Sword na duży ekran, nie zapomnij nadać mu ostrych krawędzi. To znaczy: proszę, nie róbcie z The Legend of Zelda kolejnego filmu o Minionkach!

Cały ten projekt tak naprawdę zaczął się kilka miesięcy temu, kiedy obejrzałem film Ridleya Scotta Legenda po raz pierwszy. Mój współgospodarz podcastu i ja planowaliśmy kolejny miniserial w ramach naszego programu Oko Kaczkii ciekawiły mnie filmy mrocznej fantasy z lat 1980. Za pięć minut Legenda, Już wiedziałem, że kolejne tygodnie i miesiące naszego podcastu (i życia!) poświęcimy temu filmowi i wszystkim innym, którzy mu się spodobają.

Tim Curry jako Darkness, demoniczny władca ubrany w czarną pelerynę, czerwoną skórę i długie czarne rogi, siedzi w dużym pokoju przed dużym, groźnym płaszczem kominka i gramofonem obok nich w Legendzie.

Wydany w 1985, Legenda jest najbardziej znany z roli diabła w wykonaniu Tima Curry'ego, który obecnie równie dobrze mógłby być ostatecznym filmem Szatan (choć w filmie nazywa się go po prostu „Ciemność”). Film to ciemna, smagana wiatrem i obsypana brokatem halucynacja, doświadczenie tak dezorientujące, że Gene Siskel stwierdził, że przypominało „przypomnienie sobie złego snu” (nienawidził tego). To także podobno zainspirował stworzenie pierwszej gry Zelda, chociaż jest to prawie na pewno niemożliwe, ponieważ były one produkowane dokładnie w tym samym czasie. Rozumiem to podejrzenie Legenda i Zelda mogą być jednak w jakiś sposób powiązane krwią. Film rozgrywa się w tej niewygodnej przestrzeni pomiędzy epopeją typu hack-and-slash a surrealistycznym horrorem opowiadającym o okropnościach dorastania i życiu w świecie, w którym, czy nam się to podoba, czy nie, ciemność zawsze istnieje obok światła. Są też wróżki! Brzmi znajomo?

Podobnie jak najlepsze filmy dark fantasy tamtej epoki, gry Zelda nie boją się zabrać nas w niewygodne miejsca. Od dziesięcioleci gry poruszają trudne tematy, takie jak tragiczna utrata niewinności Ocarina of Time lub, oczywiście, tykający zegar apokalipsy maska majora. To wyjątkowe w całej serii połączenie tematycznej mroczności i dzikiej, nieskrępowanej fantazji, które bardzo przypomina mi powieść Scotta. Legenda. Kiedy zacząłem odkrywać inne filmy z ruchu dark fantasy z lat 80., nabrałem przekonania, że gdzieś w tej dekadzie ukryty jest film Zelda. Więc próbowałem to znaleźć.

Te filmy niosą ze sobą dokładnie ten sam rodzaj nieokiełznanej twórczej energii, która towarzyszy całej serii Legend of Zelda. Tak, są miecze, zamki, konie i przerażające potwory. Ale to coś więcej. Nieobciążone wymaganiami dzisiejszego kinowego budowania wszechświata, filmy takie jak Conan Barbarzyńca, Highlander, Niekończąca się historia mogli naprawdę pohuśtać się. Miały one tę zaletę, że pojawiły się po Gwiezdnych Wojnach i dobrze wcześniej Jurassic Park, kiedy koncepcja „hitu kinowego” była jeszcze całkiem nowa, a reżyserom zapewniano zasoby na miarę sukcesu „Gwiezdnych Wojen” – ale nikt do końca nie wiedział, jak z filmu zrobić przedsięwzięcie warte miliardy dolarów (po uwzględnieniu inflacji, Oczywiście).

I tak oto kończy się wiele cudownie dziwacznych prób uchwycenia magii Gwiezdnych Wojen. The Jim Henson Company wypróbowała zarówno supermroczny film o muppetach, Mroczny Kryształi głupkowaty, dziwnie seksualny pseudo-muzyczny, Labirynt. Jest Matthew Robbins Dragonslayer (zrealizowany przez wiele osób, które stworzyły Gwiezdne Wojny), hardkorowy film o mieczu i magii z praktycznie stworzonym smokiem, który zapiera dech w piersiach. A później w ciągu dekady dostajemy kultowe ulubione utwory, takie jak Niekończąca się historia, portal fantasy, który uczy dzieci czytać… albo umrzyj! Są inne, mniej znane klejnoty Kompania Wilków, rodzaj zboczonego, freudowskiego Czerwonego Kapturka i Powrót do Krainy Oz, który zadaje pytanie: „A co jeśli Czarnoksiężnik z krainy Oz był totalnym koszmarem?”

David Bowie jako Król Goblinów Jareth w Labiryncie

Jeśli chodzi o wartość ciemności w filmach dla dzieci, często myślę o reżyserze i legendarnym lalkarzu Frank Oz powiedział o długoletnim współpracowniku Jimie Hensonie: „Uważał, że straszenie dzieci jest w porządku. Nie uważał, że to zdrowe, aby dzieci zawsze czuły się bezpieczne”. Po obejrzeniu najlepszych elementów ruchu dark fantasy z lat 80. muszę się z nim zgodzić – nasze obecne filmy fantasy są zbyt bezpieczne. Jakie lekcje dla dzieci mogą się nauczyć w Film Super Mario Bros, poza „fajnie jest być Mario”? Nie ma w nim twardych prawd The Rise of Skywalkerlub Ant-Man i Osa: Quantumania, a lista jest długa. Nie chodzi o traumatyzację dzieci filmami dla dzieci, ale tak jest, jak mówi Ciemność Legenda: „Czym jest światło bez ciemności?”

Mam nadzieję, że moja Zelda filmy reprezentują — nie, świętuj! — ruch mrocznej fantasy z lat 80. Mam też głęboką nadzieję, że Nintendo i Universal spojrzą na tę epokę, planując kolejną, dominującą na świecie adaptację filmową. Ale na wypadek, gdyby potrzebowali odświeżenia… napisałem mroczną fantasy Zeldę sam film! To jest nazwane Link do utraconego wiekui całą historię (z niesamowitą grafiką autorstwa mojego utalentowanego brata Vince'a) można znaleźć tutaj. Plik PDF ma 40 stron, ale jego treść jest prosta. To tylko trzy słowa: stary Link. I tak, jest tu także rola starzejącego się Króla Demonów Ganona, jeśli Tim Curry jest zainteresowany…

Legenda jest dostępny do wypożyczenia lub zakupu w wersji cyfrowej na Amazonka, apple TV, Vudu. Conan Barbarzyńca jest przesyłany strumieniowo w serwisie Netflix. Highlander transmituje dalej Prime Video, Pawlub bezpłatnie z reklamami w Crackle, Freevee, Plex i The Roku Channel. Niekończąca się historia można bezpłatnie przesyłać strumieniowo za pomocą karty bibliotecznej w serwisie Hoopla i można je wypożyczać lub kupować w wersji cyfrowej na stronie Amazonka, apple TV, Vudu. Mroczny Kryształ jest dostępny do wypożyczenia lub zakupu w wersji cyfrowej na Amazonka, apple TV, Vudu. Labirynt transmituje dalej Hulu. Dragonslayer jest transmitowany bezpłatnie z reklamami w Pluto TV, bezpłatnie z kartą biblioteczną w Kanopy lub można go wypożyczyć lub kupić w wersji cyfrowej na Amazonka, apple TV, Vudu. Kompania Wilków transmituje dalej Dreszcz i AMC Plus, lub za darmo z reklamami na Kanopy. Powrót do Krainy Oz transmituje dalej Disney Plus.