Pekin rozszerza możliwości nadzoru powietrznego nad Morzem Wschodniochińskim

Zdjęcia firmy Maxar Technologies przedstawiające rozbudowę infrastruktury w bazie lotniczej Laiyang w Chinach. Laiyang jest domem dla 4 Pułku Lotniczego PLANAF, obsługującego różne samoloty obserwacyjne. (Maxar Technologies/Janes)

Siły Powietrzne Marynarki Wojennej Ludowo-Wyzwoleńczej (PLANAF) prawdopodobnie zwiększą liczbę stałopłatów wczesnego ostrzegania, wywiadu elektronicznego (ELINT) i morskich samolotów patrolowych, które mogą być obsługiwane z bazy lotniczej Laiyang w północno-wschodnich Chinach.

Baza lotnicza Laiyang jest siedzibą 4. pułku lotniczego PLANAF i jest jednym z dwóch kluczowych obiektów, z których służba rozmieszcza swoją flotę płatowców wywiadowczych, obserwacyjnych i rozpoznawczych (ISR).

Należą do nich samoloty wczesnego ostrzegania i kontroli (AEW&C) firmy Shaanxi Aircraft Corporation (SAC) oraz platforma nadzoru morskiego Y-200J.

Innym głównym obiektem, z którego te samoloty są obsługiwane, jest baza lotnicza Lingshui na wyspie Hainan, w której znajduje się 9. dywizja PLANAF.

Zdjęcia satelitarne wskazują, że PLANAF rozszerza północno-zachodnie granice bazy lotniczej Laiyang od początku 2022 roku. Rozpoczęła też budowę co najmniej 11 dużych hangarów na nowo pozyskanej przestrzeni.

Każdy z tych hangarów ma wymiary około 32 × 60 m i jest w stanie pomieścić różne płatowce ISR, w tym KJ-200 i Y-8J. Nowe hangary uzupełnią sześć istniejących hangarów o wymiarach 40×58 m w bazie lotniczej.

Napędzany silnikiem turbośmigłowym KJ-200 jest wyposażony w grzbietowy liniowy radar z układem fazowym, podobny do radaru Saab Erieye AEW&C, który jest zamontowany na rozpórkach nad tylnym kadłubem. Jeśli jego wydajność jest podobna do Erieye, samolot ma zasięg czujników około 450 km.

Y-8J to wariant chińskiego czterosilnikowego płatowca Y-8, który z kolei wywodzi się z rosyjskiego Antonowa An-12. Y-8J jest wyposażony w morski radar obserwacyjny Racal Skymaster, a jego wariant podrzędny, Y-8JB, prawdopodobnie jest skonfigurowany do misji ELINT.

Analiza

Po zakończeniu tej rozbudowy PLANAF będzie mógł zwiększyć częstotliwość morskich misji patrolowych, które prowadzi z bazy lotniczej Laiyang. Poprawi to zdolność Chin do monitorowania działań statków powietrznych i statków operujących na Morzu Żółtym (Morze Zachodnie) i Morzu Wschodniochińskim.

Ze względu na swoje położenie geograficzne Chiny od dawna postrzegają swoje przybrzeżne obiekty wojskowe jako szczególnie narażone na operacje inwigilacyjne amerykańskich samolotów operujących z Japonii i Korei Południowej, z których oba mają bliskie związki wojskowe z Waszyngtonem.

Ta postrzegana podatność zostanie spotęgowana przez wzrost liczby amerykańskich samolotów, które wkrótce będą operować w regionie. W styczniu 2023 roku japoński rząd ogłosił, że rozpoczął budowę nowej bazy lotniczej na wyspie Mage w południowo-zachodniej prowincji Kagoshima. Baza lotnicza będzie wykorzystywana przez amerykańskie samoloty myśliwskie.

W ramach wysiłków zmierzających do monitorowania aktywności powietrznej na podejściach przybrzeżnych Pekin ogłosił w 2013 r. strefę identyfikacyjną obrony powietrznej (ADIZ) nad Morzem Wschodniochińskim. Jednak ta ADIZ nie jest prawnie wiążąca, pokrywa się ze strefami identyfikacyjnymi Japonii i Korei Południowej i nie jest uznawana przez Stany Zjednoczone i sąsiednie państwa. Dzięki tej rozbudowie bazy lotniczej Laiyang PLANAF będzie również lepiej wyposażony do egzekwowania tego ADIZ poprzez przechwytywanie, a można oczekiwać, że Pekin zajmie odważniejsze stanowisko wobec samolotów, które są postrzegane jako wkraczające w jego przestrzeń powietrzną.