انواع مختلف منبع یابی چیست؟ – وبلاگ IBM

سپارش فقط یک نگرانی برای تیم های تدارکاتی نیست. با افزایش انتظارات مصرف‌کنندگان و ذینفعان در مورد زنجیره‌های تامین اخلاقی و مسئولانه، اینکه چه کسی کالاها و خدمات سازمان شما را تامین می‌کند نیز یکی از ملاحظات C-suite است.

فرآیند منبع یابی در مدیریت زنجیره تامین قرار دارد و برای شناسایی، بررسی و انتخاب بهترین تامین کنندگان استفاده می شود. از فرآیند تدارکات متمایز است. به این موضوع فکر کنید: منبع یابی "چه کسی" (خود تامین کنندگان) است و تدارکات "چی" است (کالاها و خدمات).

در اینجا برخی از رایج ترین انواع منابع آورده شده است:

برون سپاری

برون سپاری استفاده از شخص ثالث داخلی یا خارجی برای انجام یک فعالیت یا ارائه کالا یا خدماتی است که معمولاً در خانه ارائه می شود. شرکت‌ها عموماً وظایف و کارکردهای غیر اصلی را برون سپاری می‌کنند که در بین سازمان‌ها مشابه هستند، مانند عملیات پشتیبان (حسابداری، فناوری اطلاعات و منابع انسانی) و عملیات دفتری (فروش، بازاریابی و پشتیبانی مشتری). محرک اصلی برون سپاری صرفه جویی در هزینه است. انعطاف پذیری برای افزایش یا کاهش عملکردها و کالاها یا خدمات در صورت نیاز؛ و دسترسی بیشتر به مهارت ها یا مواد خام خاص.

روند به سمت دگرگونی های دیجیتال بسیاری از سازمان ها فعالیت های خود را از طریق تقویت می کنند برون سپاری فرایند تجاری. این امر اساساً بازار برون سپاری را تغییر داده است. اکنون کسب‌وکارها به جای اهرم‌سازی، فراتر از برون‌سپاری و آربیتراژ نیروی کار نگاه می‌کنند هوش مصنوعی (هوش مصنوعی) و اتوماسیون برای ایجاد کارایی و نوسازی فرآیندها.

پیمانکاری فرعی زیر چتر برون سپاری قرار می گیرد. این شامل برون سپاری یک کار یا تعهد خاص به یک پیمانکار فرعی یا ارائه دهنده خدمات است. پیمانکاری فرعی در صنایع پیچیده تر مانند ساخت و ساز رایج است و اغلب یک ترتیب موقت است.

بیمه گزاری

مناسب ترین تامین کنندگان ممکن است در خانه باشند. تامین منابع داخلی از منابع داخلی، مانند یک شخص یا بخش خاص، برای انجام وظایفی استفاده می کند که می توانستند برون سپاری شوند یا قبلا چنین بوده اند. حفظ وظایف و عملکردها در خانه یک مزیت رقابتی است زیرا ممکن است سازمان ها ثبات بیشتری را در محصولات و خدمات تجربه کنند.

در حالی که منبع سپاری اغلب یک استراتژی کاهش هزینه است، همچنین به سازمان ها کنترل بیشتری بر یک فعالیت می دهد و اجرای آن را سرعت می بخشد. این به این دلیل است که منابع لازم از قبل در داخل سازمان وجود دارد. هر کارمندی که این وظیفه را انجام می دهد از قبل با فرهنگ، محصولات، خدمات و پایگاه مشتری شرکت آشنا است - ممکن است فقط به آموزش یا ارتقاء مهارت نیاز داشته باشند. با این حال، در برخی شرایط، یک مدل تامین منابع ممکن است برای دستیابی به اهداف خاص، کارکنان یا فرآیندهای جدیدی را در سازمان تعبیه کند.

نزدیک به منبع

Near-Sourcing که به آن نزدیک شدن (Nearshoring) نیز گفته می شود، شامل انتقال فعالیت های منبع یابی به محل فروش کالا یا خدمات است. می توان آن را یک استراتژی جایگزین برون سپاری در نظر گرفت: در حالی که برون سپاری به کشورهای دور ممکن است هزینه های نیروی کار ارزان تری را ارائه دهد، مدیریت لجستیک دشوارتر و پرهزینه تر است. برون سپاری به یک منطقه نزدیک تر، مدیریت روابط شریک را آسان تر می کند و همچنین هزینه های حمل و نقل و زمان تحویل را کاهش می دهد. در برخی موارد، فروشنده طرف قرارداد ممکن است همچنان در یک کشور همسایه فعالیت کند، مانند یک شرکت آمریکایی که به مکزیک برون سپاری می کند.

منبع یابی نزدیک نیز می تواند خطر را کاهش دهد. به عنوان مثال، پیش بینی اختلالات زنجیره تامین دشوار است. اما با نزدیک‌تر بودن کارخانه‌ها یا انبارها به دریافت‌کنندگان محصول یا خدمات نهایی، در صورت وقوع یک بلایای طبیعی یا ناآرامی‌های ژئوپلیتیکی، تحویل مشتری به تأخیر یا لغو می‌شود.

منبع یابی واحد

منبع یابی واحد (یا تامین کننده واحد) انتخاب تنها یک تامین کننده برای همه مواد خام، کالاها و خدمات است. این می تواند انحصار محصول را با مواد منحصر به فرد ایجاد کند و زمان صرف شده برای مذاکرات قرارداد و انتخاب تامین کننده را کاهش دهد. منبع یابی منفرد همچنین زنجیره های تامین را ساده می کند، که اطمینان از کیفیت محصولات و حمایت سازمان ها را آسان تر می کند. تأمین اخلاقی استانداردها

در حالی که منبع یابی منفرد اغلب به جای منبع یابی استفاده می شود، این دو اصطلاح متمایز هستند: منبع یابی منفرد یک استراتژی منبع یابی خاص است که در آن یک کسب و کار تنها یک تامین کننده را انتخاب می کند اما گزینه های دیگری نیز در دسترس دارد. از سوی دیگر، استراتژی منبع انحصاری، وضعیتی است که در آن تنها یک تامین کننده برای یک محصول یا خدمات خاص وجود دارد که توانایی کسب‌وکارها را برای انتخاب گزینه‌های جایگزین نفی می‌کند.

منبع یابی جهانی

منبع یابی جهانی تامین کالا یا خدمات از تامین کنندگان در بازارهای جهانی است. این به کسب و کارها دسترسی به منابع کم هزینه، مشوق هایی مانند معافیت های مالیاتی و مهارت هایی که به طور بالقوه در جغرافیای آنها در دسترس نیست، می دهد. در حالی که معمولاً خدمات برون سپاری مستقر در هند، چین و اروپای شرقی نمونه است، منبع یابی جهانی مترادف با منبع یابی کشوری کم هزینه نیست زیرا دومی منوط به هزینه های کمتر نیروی کار و تولید است. در مقابل، زمانی که یافتن کارگران ماهر در محلی دشوار است، شرکت‌ها ممکن است به منابع جهانی بپردازند، حتی اگر کسب‌وکارها از این عمل صرفه‌جویی در هزینه‌ها نداشته باشند.

همانطور که در بالا ذکر شد، کسب‌وکارها از منابع جهانی برای دسترسی به مهارت‌ها و فناوری پیشرفته با استفاده از برون‌سپاری فرآیند کسب‌وکار استفاده می‌کنند. با این حال، اختلالات زنجیره تامین ناشی از همه‌گیری COVID-19 و رویدادهای آب و هوایی اخیر خطر وابستگی به تامین‌کنندگان، مهارت‌ها و شرکا را در مناطق دور از عملیات آشکار کرده است.

سرمایه گذاری مشترک

جوینت ونچر مشارکت بین سازمان ها برای دستیابی به یک هدف است. با همکاری و ترکیب نقاط قوت و منابع، سازمان‌ها می‌توانند سریع‌تر از زمانی که پروژه‌ای را به طور مستقل انجام می‌دادند، به دستاوردهای بیشتری دست پیدا کنند. آنها همچنین می توانند انتظار داشته باشند که با به اشتراک گذاشتن نیروی کار و مهارت ها به صرفه جویی در هزینه ها دست یابند. فناوری و نوآوری؛ بودجه بازاریابی و تبلیغات؛ و سایر عملکردها و فرآیندهای به خوبی تثبیت شده، مانند تولید یا تدارکات. به عنوان مثال، شرکت‌ها در یک سرمایه‌گذاری مشترک می‌توانند از صرفه‌های مقیاس سازمان بزرگ‌تر برای تولید کالاها یا خدمات با مزیت هزینه‌ای که برای شرکت کوچک‌تر دست نیافتنی نیست، استفاده کنند. در زمینه زنجیره تامین، سرمایه گذاری های مشترک می توانند قدرت چانه زنی با تامین کنندگان را افزایش دهند و همچنین ریسک را محدود کنند.

برای سازمان‌هایی که با کسب‌وکارها در بازار خارجی شریک هستند، سرمایه‌گذاری‌های مشترک فرصت‌هایی را برای قرار گرفتن در معرض مخاطبان گسترده‌تری فراهم می‌کنند. در همین راستا، کسب‌وکارهایی که با برندهایی که دارای شهرت مثبت هستند شریک می‌شوند، می‌توانند با مشارکت، وضعیت خود را بهبود بخشند.

ادغام عمودی

ادغام عمودی زمانی است که یک سازمان به جای برون سپاری، عملیات زنجیره تامین خود را گسترش می دهد. ادغام عمودی نیاز به سرمایه گذاری اولیه قابل توجهی دارد اما به سازمان ها اجازه می دهد تا کنترل کامل عملیات زنجیره تامین و فرآیندهای تولید خود را در دست بگیرند. این امر برای تولیدکنندگانی که مایلند به جای تکیه بر توزیع کنندگان، مستقیماً به مشتریان خود بفروشند، رایج است.

ادغام عمودی دو جهت دارد - ادغام به عقب و ادغام رو به جلو:

• ادغام به عقبیا ادغام بالادستی، زمانی اتفاق می‌افتد که یک شرکت تامین‌کننده محصولات یا خدماتی می‌شود که از آن‌ها برای تولید محصولات یا خدمات خود استفاده می‌کند - از طریق خرید یک شرکت دیگر یا گسترش عملیات خود. به زبان ساده، یکپارچگی به عقب واسطه ها را حذف می کند، کنترل را بهبود می بخشد و رشد را تسریع می کند. به عنوان مثال، اپل اکنون تراشه های خود را تولید می کند که در مجموعه محصولات فناوری خود استفاده می شود.
• ادغام رو به جلو، یا یکپارچه سازی پایین دستی، زمانی اتفاق می افتد که یک شرکت کنترل توزیع یا فرآیندهای پس از تولید را در دست بگیرد. این به کسب و کارها اجازه می دهد تا هزینه های توزیع را کاهش دهند و کنترل بیشتری بر نحوه فروش کالا یا خدمات خود داشته باشند. به عنوان مثال، یک برند کفش ممکن است با دور زدن فروشگاه‌های بزرگ، مالکیت فروش محصول را در اختیار بگیرد و در عوض محصولات را در فروشگاه‌های خرده‌فروشی خود بفروشد.

عملیات سرویس در اسارت

عملیات خدمات اسیر یا مراکز اسیر توسط سازمان‌هایی در کشورهایی راه‌اندازی می‌شوند که ممکن است کسب‌وکار هنوز در آن‌ها حضور نداشته باشد، احتمالاً در بازارهای خارج از کشور. کارگران این مراکز به طور کامل توسط شرکت استخدام می شوند. محصولاتی که تولید می کنند یا خدماتی که ارائه می دهند مستقیماً به نفع سازمان است.

مزایای مراکز اسیر شامل دسترسی به یک استخر استعداد جدید یا بزرگتر، کاهش هزینه ها و کنترل بیشتر بر عملیات نسبت به برون سپاری سنتی (و در نتیجه ریسک کمتر) است. با این حال، به دلیل سرمایه گذاری اولیه قابل توجهی که برای مراکز اسیر مورد نیاز است، کسب و کارها اغلب آنها را فقط در مکان هایی ایجاد می کنند که بلندمدت جاه طلبی برای رشد دارند.

روش های منبع یابی استراتژیک: منبع یابی اخلاقی، مسئولانه و پایدار

انواع مختلفی از استراتژی های منبع یابی وجود دارد. منبع یابی استراتژیک، به طور خاص، یک استراتژی تدارکاتی است که در هنگام ارزیابی تامین کنندگان بالقوه، اهداف بلندمدت و اهداف تجاری یک شرکت را تعیین می کند. تمرین منبع یابی استراتژیک شامل در نظر گرفتن استانداردهای کیفیت، عملکرد تامین کننده، مقرون به صرفه بودن و نحوه مشارکت طولانی مدت با تامین کننده با کیفیت بالا، زنجیره تامین کلی را تقویت و ساده می کند.

منابع استراتژیک را نیز در نظر می گیرد پایداری و مسئولیت اجتماعی شرکت ها. در مطالعه اخیر IBM، 77٪ از مصرف کنندگان در نظرسنجی گفت که خرید از برندهای پایدار یا سازگار با محیط زیست مهم است.

کسب و کارهایی که علاقه مند به منبع یابی مسئولانه هستند، باید تصمیمات منبع یابی را اتخاذ کنند که اثرات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی فعالیت های منبع یابی و تامین کنندگان آنها را در نظر بگیرد. علاوه بر افزایش تقاضای مشتری و ذینفعان برای شفافیت، منبع یابی مسئولانه برای پیروی از قوانین جدید و موجود مرتبط با تأثیر تلاش ها و ابتکارات زیست محیطی، اجتماعی و حاکمیتی سازمان (ESG) ضروری است - مانند اتحادیه اروپا (EU) بخشنامه گزارش پایداری شرکت (CSRD).

سازمان ها همچنین ممکن است بر روی منابع پایدار یا اهداف تدارکات پایدار تمرکز کنند که تاکید بیشتری بر اثرات زیست محیطی تامین کنندگان و فروشندگان دارد. دیگران ممکن است بر استانداردهای اخلاقی منبع یابی خود تمرکز کنند، که تضمین می کند تامین کنندگان و فروشندگان از شیوه های کار منصفانه حمایت می کنند، تأثیر اجتماعی مثبتی ایجاد می کنند و پایداری زیست محیطی را اعمال می کنند. بسیاری به فناوری های نوظهور تکیه می کنند مانند بلاک چین برای اطمینان از آن

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مدیریت ارتباط با تامین کننده و ایجاد یک زنجیره تامین مبتنی بر فناوری، موارد زیر را بررسی کنید مجموعه هوشمند زنجیره تامین IBM Sterling®.

با IBM Sterling Supply Chain Intelligence Suite، عملیات خود را متحول کنید