تا آخرین بررسی هواپیما

چه زمانی تا آخرین هواپیما روی رادار من ظاهر شد (ببینید آنجا چه کار کردم؟) و قول داد که مدیریت پایگاه هوایی به سبک جنگ جهانی دوم را به کنسول بیاورم، بسیار هیجان زده بودم. می بینید، در حالی که ما هیچ پایانی از بازی های شوت ام آپ را در این دوره دیده ایم، از ابتدای سال 1942 به بعد، ما هرگز بازی ای را ندیده ایم که در آن واقعاً یک پایگاه هوایی را مدیریت کنیم و آن را در تمام آزمایش ها و آزمایش ها نگه داریم. مصیبت های جنگ 

از توسعه دهندگان CarloC و Eastasiasoft، آیا این همان بازیی است که امیدوارم بتواند باشد یا بهتر است با یک فرودگاه LEGO City بازی کنیم؟ خوب، عینک پرنده Biggles خود را ببندید (این فقط من نیستم که یک جفت دارم، درست است؟) و بیایید آن را بررسی کنیم. 

اکنون، داستان فیلم Until the Last Plane تقریباً وجود ندارد، به جای آن ما مستقیماً به یک پایگاه هوایی پرتاب می شویم و می گویند که با آن ادامه دهیم. هیچ اطلاعات پس‌زمینه‌ای، هیچ انتخابی وجود ندارد، جز اینکه در کدام کشور می‌خواهیم بازی کنیم (من در ابتدا با آس‌های پرنده معروف اسپانیا رفتم) اما سپس مستقیماً در یک آموزش قرار داده می‌شوند تا سعی کنند طناب‌ها را به ما نشان دهند. 

وقتی می‌گویم طناب‌ها را به ما نشان دهید، منظورم در واقع این است که این بازی می‌گوید "چند طناب وجود دارد، آنها آنجا هستند، موفق باشید!". و این مقدمه ما برای بازی است. همانطور که ادامه می‌دهیم، به نوعی ممکن است بفهمیم چه اتفاقی می‌افتد و چه دکمه‌ای چه کاری را انجام می‌دهد (اما نه به روشی منسجم)، و بنابراین ما می‌توانیم وارد گوشت بازی شویم. 

در این مرحله در یک بررسی است که من دوست دارم به گرافیک و صدا، ارائه اولیه بازی نگاه کنم. و در اینجا، می توانم با خیال راحت بگویم که برخی از گرافیک ها وجود دارد، بنابراین این یک امتیاز است. دو صفحه اصلی وجود دارد - نمای کلی پایگاه هوایی، که از فاصله کمی از بالا مشاهده می شود، بنابراین هواپیماهای روی زمین تقریباً شبیه به نظر می رسند. ماشین آلات میکرو; و صفحه دوم صفحه ای است که در آن ماموریت ها انجام می شود. باز هم، این صفحه دوم از بالا مشاهده می شود، با هواپیماهای کوچکی که سعی می کنند یا یکدیگر را شلیک کنند یا بمب هایی را در حال انداختن بر روی اهداف زمینی پیدا می کنند. 

صدا؟ خوب، به غیر از صداهای خنده دار که ممکن است مانند یک زبان خارجی به نظر برسند، چیزهای زیادی وجود ندارد، اگر قبلاً صحبت از آن را نشنیده بودید. به یاد دارید زمانی که پیتر در Family Guy سبیل بلند کرد و متقاعد شد که می تواند ایتالیایی صحبت کند؟ آره همینجوری صدای هواپیماها هم یکسان است، یک پهپاد دلخراش، در حالی که بمب‌ها وقتی آنها را رها می‌کنید سوت خوبی می‌دهند. در مجموع، ارائه بسیار ضعیف است. 

آیا با شروع مبارزه در فیلم Until the Last Plane اوضاع بهتر می شود؟ آیا گیم‌پلی بازی درخشیده و این بازی را از حالت سخت به عالی ارتقا می‌دهد؟ خوب، هیچ راه آسانی برای گفتن این موضوع وجود ندارد، اما نه. نه اینطور نیست. 

بیایید از ابتدا و پس از انتخاب ملتی که می خواهیم به جنگ ببریم، شروع کنیم. اول از همه، ما باید یک خلبان استخدام کنیم، و انتخاب خوبی از افراد مختلف برای انتخاب وجود دارد. هنگامی که قهرمانان را انتخاب کردید (با نگاه کردن به عکس هواپیمای آنها، بدون پرتره در اینجا) می توانید یکی از خلبانان را برای شناسایی بفرستید. چیزی که شامل پرواز مستقیم و همسطح می شود، کار کردن روی صفحه ای که به صورت عمودی حرکت می کند، و گاهی اوقات فشار دادن یک دکمه زمانی که چیزی روی زمین است که به نظر می رسد ممکن است هدف باشد، است. به نظر می‌رسد که اهداف مجموعه‌ای از جعبه‌ها هستند، بنابراین گرافیک‌ها روی نقطه هستند. 

هنگامی که هدفی را به دست آوردید، زمان آن فرا رسیده است که یک خلبان را انتخاب کرده و به نبرد بفرستید. اکنون، به نظر نمی‌رسد راهی برای انتخاب ماموریتی که می‌خواهید شروع کنید وجود ندارد (ممکن است راهی برای تشخیص وجود داشته باشد، اما اعلان‌های دکمه آنقدر کوچک و خواندن آن‌ها سخت است که ممکن است به زبان ژاپنی نیز باشد. ) و بنابراین این یک شگفتی خوب است که در نهایت کدام ماموریت را انجام می دهید. 

برای مأموریت بمباران، ما دوباره خوب و مستقیم پرواز می کنیم، و یک موی ضربدری داریم که فکر می کنم باید بر روی هدف روی زمین متمرکز شویم. با فشار اول دکمه A حرکت یک محور عمودی در اطراف صفحه شروع می شود و فشار دوم آن را در جای خود قفل می کند، قبل از شروع یک محور افقی. به نظر می رسد که رسیدن به هر دو بر فراز هدف هیچ کاری انجام نمی دهد، صادقانه بگویم، اما زمانی که بمب ها دور می شوند، گاهی اوقات به خوبی فرود می آیید، و گاهی اوقات یک هواپیمای دشمن ظاهر می شود و قبل از اینکه بتوانید از آن اجتناب کنید، شما را ساقط می کند. همه چیز کمی، خوب، تصادفی است. 

ماموریت دیگر بر نوبت ما برای شلیک به یک دشمن متمرکز است و ابتدا باید تصمیم بگیریم که چگونه حمله کنیم - از بالا، از پایین یا مستقیما از پشت. سپس ما سه مانور برای عقب افتادن از دشمن داریم و اگر وقتی هر دوی حرکت را به پایان رساندیم پشت سر آنها باشیم (دشمن سه مانور را نیز انجام می دهد و سعی می کند از ما دوری کند) آنها را ساقط می کنیم. البته، اگر پشت سر آنها نباشیم، خلبان به هر حال شلیک می‌کند و مهمات را هدر می‌دهد، قبل از اینکه نیاز به بارگیری مجدد در پایگاه هوایی داشته باشد. و بنابراین، خلبان فرود می‌آید، ما هواپیما را دوباره بارگیری می‌کنیم، در صورت نیاز آن را تعمیر می‌کنیم و کل فرآیند متأسفانه دوباره شروع می‌شود. 

مشکل اصلی تا آخرین هواپیما، کمبود محتوا نیست. سه کشور برای بازی کردن به عنوان، سه کمپین مختلف (نه خیلی، اما فکر وجود دارد) برای بازی وجود دارد، و هر کشور انتخابی از شش هواپیمای مختلف دارد. مشکل اینجاست که بازی Until the Last Plane اصلا جالب نیست. این بسیار شامل فشار دادن چند دکمه، شلیک به دشمن یا سرنگون شدن، سپس فرود آمدن، فشار دادن چند دکمه دیگر، قبل از شروع فرآیند شستشو و تکرار است. و در حالی که مینی بازی بمباران کاملا تصادفی و غیردقیق است، مینی بازی رزمی مانند بازی سنگ، کاغذ، قیچی با یک دست پشت سر است.

Until the Last Plane مفهومی را می گیرد که باید سرگرم کننده و چالش برانگیز باشد، اما آن را به دستور العملی برای کسالت تبدیل می کند. و این کاملا غیر قابل بخشش است. 

با این حال، دستاوردهای آسان، نه؟

تا زمانی که آخرین هواپیما در ایکس باکس فروشگاه

• محتوای مبتنی بر SEO و توزیع روابط عمومی. امروز تقویت شوید.
• پلاتوبلاک چین. Web3 Metaverse Intelligence. دانش تقویت شده دسترسی به اینجا.
• منبع: https://www.thexboxhub.com/until-the-last-plane-review/