بررسی پاس قبیله ای

پاسگاه قبیله ای یکی از دکمه های مورد علاقه ما را در یک بازی دارد. فشار دادن دکمه Y قبیله غارنشینان را مجبور می کند که یکدیگر را بخورند. این یک دکمه "آدم خواری" دارد! چقدر خوبه 

این تنها تهدیدی نیست که گروه کوچک شما با آن مواجه است. همانطور که مشخص است، غارنشین بودن بسیار خطرناک است. ببرهای شمشیری، ماموت های پشمالو، پرندگان ترسناک، شن های روان، طاعون، غرق شدن ناگهانی، مرگ توسط قبایل دیگر و موارد دیگر وجود دارند. شما خوش شانس خواهید بود که یک غارنشین را برای بیش از شصت ثانیه زنده نگه دارید، بنابراین امید به زندگی چندان گرم نیست. 

Tribal Pass در هسته خود یک دونده بی پایان است. شما قبیله خود از نئاندرتال ها را کنترل می کنید که از بالای صفحه به پایین می دوند. در حالی که کنترلی روی سرعت، حملات یا چیزهایی مانند پریدن ندارید، می‌توانید از دکمه‌های ماشه استفاده کنید تا آنها را در گروه‌هایی با توزیع متفاوت تشکیل دهید. می‌توانید آن‌ها را به دو، سپس سه، سپس چهار تقسیم کنید و هر بار که آنها را به قسمت‌های مختلف صفحه می‌زنید. ببری وسط صفحه نشسته است؟ خوب، به دو قسمت تقسیم شود و ممکن است بین آنها بنشیند. درختان توت در دو طرف صفحه نمایش؟ به چهار قسمت تقسیم شوید، و دو گروه سمت چپ و راست، تعدادی را برای شما خواهند چید. 

شما از مکانیک تقسیم و گروه بندی مجدد برای جلوگیری از خطرات و جمع آوری وسایل مورد نیاز برای زنده ماندن استفاده خواهید کرد، زیرا Tribal Pass نه تنها یک دونده بی پایان است. مکانیک بقا نیز دارد، زیرا به دنبال این هستید که یک نوار غذا را بالا نگه دارید. اما این به این سادگی نیست که گوزن یا محصول عجیب و غریب را به همان اندازه که می دوید: قبیله شما باید به درستی مسلح شود. با فشردن یک دکمه، می توانید به غرغرهای خود دستور دهید که نیزه ها را به کار گیرند، که آنها را قادر می سازد حیوانات را شکار کنند، یا می توانید دست آنها را برای برداشت گیاهان خالی نگه دارید. اینها را اشتباه زمان‌بندی کنید و دست خالی بیرون می‌آیند، و متر غذای شما به تیک تاک کردن ادامه می‌دهد. شب نیز گاهی اوقات فرا می‌رسد، بنابراین باید X را فشار دهید تا مشعل‌ها را در دست بگیرید تا تصوری از آنچه در راه است داشته باشید. 

اگر سلامتی شما به صفر برسد، این همان جایی است که دکمه مورد علاقه ما وارد عمل می شود. شما می توانید یکی از افراد قبیله خود را بخورید و مقداری غذا را دوباره پر کنید، اما این بدیهی است که تعداد شما را کاهش می دهد. در تلنگر، می‌توانید در صورت داشتن غذای کافی، افراد قبیله‌ای را استخدام کنید و این اعداد را اضافه کنید. چشم شما گهگاه به سمت استخر غذای شما می رود و در این فکر می کند که بعداً کی یکی از اعضای خانواده را نوک می زنید.

و مردم خواهند مرد. همیشه. هیچ مانعی وجود ندارد، واقعاً، از آنجایی که کرگدن ها به اندازه ای بزرگ هستند که بیشتر صفحه را پر کنند، سطح غذا با سرعتی مضحک کاهش می یابد (به نظر می رسد دویدن کار گرسنه ای است) و - به طور کلی - Tribal Pass کارهای ظالمانه و غیرمنتظره ای را در حق شما انجام می دهد. اگر به پایان یک دویدن برسید، که این کار بدی نیست، پس از آن به یک نقشه جهان کوچک‌نمایی می‌شوید، و می‌توانید انتخاب کنید که در کدام منطقه حرکت کنید (با جزئیاتی در مورد آنچه که منطقه ارائه می‌دهد یا نه. پیشنهاد می دهد)، و همچنین چند بوف را به شکل ژتون های سبز و قرمز اعمال کنید، به ترتیب غذا و افراد بیشتری به شما می دهند. 

Tribal Pass برای افزودن به مکانیک‌های دویدن، بقا و منابع بی‌پایان، ژانر یکنوع بازی شبیه لوتو را با سرکش بودن نیز تکمیل می‌کند. قرار نیست در اولین اجرای خود بازی را کامل کنید. قرار است بمیری، یاد بگیری، و بیشتر بمیری. هدف شما شکست دادن بهترین های شخصی و یافتن مناطقی است که قبلاً به آنها نرسیده اید. 

در مورد ما، ما از طریق Tribal Pass اشتباه کردیم. این یک بازی بی امان و غیر دوستانه است، و از شما انتظار دارد که ایده های خود را برای پیشرفت هر چه بیشتر تقویت کنید. برای ذائقه ما، به خصوص در ساعات ابتدایی بازی خیلی غیردوستانه بود و ممکن است کافی باشد تا صبر شما را کم کند. آگاه باش. 

چند دلیل برای این وجود دارد. قوانین آنچه شما را می کشد تقریباً کاملاً خودسرانه است. اگر قبیله کوچکی داشته باشید آتش و دشمنان شما را خواهند کشت، اما اگر قبیله بزرگ داشته باشید شکست خواهند خورد. اما خط بین کوچک و بزرگ در بهترین حالت مبهم است، بنابراین هرگز نمی‌دانید که به اندازه کافی مسلح هستید یا خیر. همین امر در مورد بسیاری از خطرات دیگر مانند کرگدن و پرندگان وحشت صدق می کند. صفحه نمایش با چیزهای تصادفی نیز پر سر و صدا می شود: درختان، اجساد، تکه هایی از شن های رنگارنگ مختلف و موارد دیگر. اما برخی فقط تزئین هستند، در حالی که برخی دیگر مرگ آنی هستند و تمایز در سرعت کار آسانی نیست. حرکت به یک منطقه جدید، پس از انجام تمام کارهای سخت، می‌تواند منجر به یک insta-gib شود، در حالی که به چیزی تبدیل می‌شوید که معلوم می‌شود شن روان است. این در صورتی است که به اندازه کافی خوش شانس بودید که متوجه شوید که هر چند با گذشت زمان بهتر می شوید و قوانین کمی از مه بیرون می آیند. 

تقسیم گروه خود برای اجتناب از موانع نیز بسیار دور از ذهن است. اگر موجودی مرگبار در بخشی از صفحه نمایش نشسته باشد، تقریباً هیچ تصوری ندارید که کدام تغییر گروه از آن اجتناب می کند. شما ماشه چپ را چکش می‌کنید، به امید پیدا کردن ساختاری که شما را از آن عبور می‌دهد، شبیه به زمانی که در تنگنای مرگ هستید. تتریس مرحله. اگر بیش از یک خطر در یک زمان ظاهر شود، خوب، شما محکوم به فنا هستید. غریزه شما این خواهد بود که قبیله را به صورت دستی جابجا کنید، اما تغییر تشکیلات در حال پرواز نیاز به عادت کردن دارد. ما فقط می توانیم به شما اطمینان دهیم که می آید، اما برای رسیدن به آن به اراده نیاز دارید. 

همچنین فوق العاده سخت است. مانند، در سطح انقراض سخت است. این یک دونده بی پایان به اندازه کافی دشوار بود و فقط با تغییر آرایش، باید با سلاح هایی که قبیله خود در اختیار دارد، چند کار را انجام دهید، در حالی که مراقب سطح غذا باشید. صفحات در حال چرخش بسیار زیادی وجود دارد، و - واقعاً - فقط حافظه ماهیچه ای آنها را در حال چرخش نگه می دارد. به دست آوردن آن حافظه عضلانی به معنای تمرین است و تمرین با صبر شروع می شود. اینکه آیا شما صبر داشته باشید یا نه یک علامت سوال قدیمی بزرگ است، زیرا Tribal Pass نشان نمی دهد که در نهایت ارزش آن را دارد. 

این به این دلیل است که Tribal Pass به شما پاداش زیادی برای موفقیت نمی دهد، بنابراین اجبار زیادی برای ادامه یا بهتر شدن وجود ندارد. شما چند نشانه سبز و قرمز برای استفاده دریافت خواهید کرد، اما هیچ احساس پیشرفت و هیچ اثری برای نگهداری وجود ندارد. سطوح موانع و زمینه های مختلفی برای نگاه کردن دارند، اما هیچ لحظه برجسته ای وجود ندارد. برای بازی‌ای که شباهت‌هایی با The Oregon Trail دارد، می‌توانست با رویدادها و انتخاب‌هایش برای ترکیب کردن اجراها عمل کند.

این بدان معنا نیست که چیزی برای دوست داشتن وجود ندارد، زیرا Tribal Pass مطمئناً نوآورانه است و ارائه آن جذابیت زیادی دارد. مراقبت از این نسخه از ماقبل تاریخ احساس تنش و جو می کند، و حاشیه ای از واقع گرایی در هنر پیکسلی وجود دارد که باعث می شود احساس کنید در حال سرگردانی در نسخه نوسنگی بازی های قدیمی مانند Cannon Fodder یا Megalomania هستید. موسیقی قبیله‌ای به خوبی از بین می‌رود، و لحظاتی وجود دارد که همه چیز با هم جمع می‌شود و شما چند سطح را بدون خراش کامل می‌کنید. فکر کنید، اغلب اتفاق نمی افتد، اما وقتی اتفاق می افتد خوب است. 

عبور قبیله ای در ایکس باکس یک دونده بی پایان است که مانند یک بوت کمپ ماقبل تاریخ است و شما را مجبور می کند بلند شوید، بهتر شوید و به راه خود ادامه دهید. این آسان نیست، و به ویژه در لحظات آغازین خود غیر دوستانه است. اما فراتر از آنها فشار بیاورید و لقمه هایی از لذت وجود دارد. عجیب بودن طرح کنترل از بین می رود و شما شروع به یادگیری قوانین می کنید که چه چیزی می کشد و چه چیزی نمی کشد. ما فقط آرزو می کنیم که ای کاش Tribal Pass از نظر پاداش دادن به شما به اندازه یک کمربند کم نبود و باعث می شد شما واقعاً می خواهم تداوم داشته باشند و برای هر اجرا همه چیز را با هم مخلوط کنند. همانطور که هست، تقریباً یک پاس (قبیله ای) دریافت می کند. 

منبع: https://www.thexboxhub.com/tribal-pass-review/