حالت Roguelike The Last Of Us 2 سرگرم کننده است، اما نشان می دهد که چگونه عناصر آن کاملاً با هم تناسب ندارند

بازنشر افلاطون

دنبال: 0

دنبال کردن ذیل

بدون بازگشت به طور کلی می تواند بسیار سرگرم کننده باشد. این شما را با چند نوع مختلف در برابر جناح های مختلف انسانی بازی و هیولاهای آلوده به قارچ آن پرت می کند. گاهی اوقات شما پنهان می شوید و در حالی که دشمنان شما را جستجو می کنند، پنهان می شوید، در حالی که سایر رویارویی ها با حمل و نقل دشمنان آماده برای مبارزه، روی تقلا تمرکز می کنند. هر «دویدن» No Return شما را مجبور می‌کند در شش رویارویی مختلف با فرصت‌های کمی برای انتخاب یک مجموعه یا مجموعه‌ای دیگر حرکت کنید، در حالی که سریال به مبارزه با رئیس ختم می‌شود. در طول مسیر، ارتقاها را از درخت‌های مهارت قفل‌شده تصادفی انتخاب خواهید کرد، اما اگر بمیرید، اجرا دوباره شروع می‌شود و همه چیزهایی را که به دست آورده‌اید از دست می‌دهید.

در کل، خوب است. No Return فرصتی سرگرم کننده برای استفاده از مجموعه ای از مکانیک ها است که آشکارا با دقت طراحی و ساخته شده اند، و برخی از لحظات پر استرسی را که باعث می شود The Last of Us Part 2 در سطح احشایی کار کند، به صورت ناگهانی به تصویر می کشد.

با این حال، در عین حال، No Return به نوعی بی‌معنی است، به گونه‌ای که مبارزه کلی The Last of Us Part 2 را برجسته می‌کند، و شاید در کل بازی‌ها تلاش می‌کنند تا کارهای جالبی را با تعامل و داستان سرایی انجام دهند. کشتن افراد در The Last of Us Part 2 با وجود تعدادی عناصر داستانی که به طور خاص برای ساخت آن گنجانده شده اند، سرگرم کننده است. نه سرگرم کننده – این یک بازی در مورد چگونگی تداوم چرخه های خشونت است و اینکه چگونه اعمال خشونت می تواند شما را زنده زنده کند. No Return کاستی‌های تلاش برای ساخت یک بازی خشونت‌آمیز را برجسته می‌کند که تلاش می‌کند این نکته را بیان کند که خشونت بد است.

همانطور که جیانکارلو کولانتونیو نوشت روند دیجیتالوجود No Return کار زیادی را انجام می دهد که نقطه ضعف The Last of Us Part 2 را تضعیف می کند. عناصر مبارزه و گیم پلی در بازی اصلی به گونه ای طراحی شده بودند که خشونت را شدید و ناراحت کننده جلوه دهند. کشتن شخصی در میان گروهی از دشمنان اغلب منجر به واکنش بازماندگان می‌شود و نام کسی را که در غم و اندوه به او اهمیت می‌دادند صدا می‌کنند. چاقو زدن مخفیانه به گردن کسی باعث می‌شود که به آرامی در آغوش شما خونریزی کند و چشمانش گشاد باشد تا ترس خود را نشان دهد. داستان Naughty Dog به طور خاص ساعت‌ها به شما اجازه می‌دهد تا اعضای یک گروه خاص را به عنوان الی در تلاش انتقام‌جویی خود بکشید، قبل از اینکه دیدگاه خود را به ابی، یکی از اعضای آن گروه تغییر دهید تا همه قربانیان خود را انسانی کنید. همه اینها قرار است به شما کمک کند، و با سرگرم کردن تصادفی آن در No Return، Naughty Dog کم و بیش پیام را از بین می برد.

اما مسئله کمتر این است که اضافه کردن حالت بدون بازگشت تصمیم بدی بود و بیشتر این واقعیت است که ساخت یک بازی ویدئویی اکشن سه‌گانه تلاشی دشوار است و ممکن است نتواند از پس انتقال ایده‌های The Last برآید. از Us Part 2 معامله می‌شود. این مورد در نسخه اصلی، در واقع، و همچنین در بازی اول وجود داشت. این مجموعه‌ای است که می‌خواهد سؤالات بزرگی را در مورد لکه‌هایی که خشونت بر روح می‌گذارد، در مورد آسیب غیرمستقیم ممکن به مردم، در مورد چرخه‌های درد و تباهی که مردم می‌توانند بر روی دیگران و خودشان وارد کنند، مطرح کند. اما تو هنوز هم قتل می کنی، صدها از مردم تا پایان رانش تعاملی اولیه، چیزی که شما do در این بازی ها، کشتن مردم است.

این بازی‌ها سرگرم‌کننده هستند، درگیری و پیروزی هیجان‌انگیز هستند، و مکانیک‌ها به‌طور خاص برای به حداکثر رساندن این احساسات طراحی شده‌اند. به عبارت دیگر، Naughty Dog ممکن است از شما بخواهد که فکر کنید "خشونت بد است"، اما آنها هنوز تمام تلاش خود را کردند تا خشونت را به جهنم سرگرم کننده تبدیل کنند. No Return فقط این ناهماهنگی را بدون این اخلاقی که The Last of Us Part 2 اغلب در طول کمپین خود ضعیف عمل می کند، نشان می دهد.

در عین حال، بدون بازگشت سرگرم کننده است، اما اینطور نیست که سرگرم کننده است، زیرا عناصر باهوش تر The Last of Us Part 2 همیشه در راه آن قرار می گیرند. بدون دلیل واقع گرایی، واقع گرایی به لنگری تبدیل می شود که مانع از آن چیزی می شود که مبارزه را سرگرم کننده می کند. اجرای آهسته به طرز آزاردهنده ای کند است. دعواهای بی‌نظم مانند نقص‌های هدفمند هستند که با توانایی شما در تسلط ماهرانه بر مکانیک در تضاد است. درگیر شدن در برخوردهایی که در آن دشمنان از قبل در حالت آماده باش هستند، کمتر هیجان انگیز می شود تا ناامید کننده، زیرا دشمنانی که شما را با توجه کمی به زندگی خود متهم می کنند، از هم جدا می شوید. همه چیز تبدیل به بازی ویدیویی می شود، اما نه به گونه ای که رضایت بخش باشد.

این من را به یاد لحظه ای می اندازد که واقعاً من را در مقابل Spec Ops: The Line قرار داد، بازی ای که به طرز معروفی به خشونت بازی های ویدیویی اشاره می کند. در برخی مواقع، شما این فرصت را دارید که از فسفر سفید - جنایت جنگی - علیه گروهی از دشمنان استفاده کنید. بدیهی است که این از همان ابتدا بد است، و با این حال شما هیچ گزینه دیگری ندارید. بدون استفاده از فسفر سفید نمی توانید پیشرفت کنید. پنج ثانیه بعد، مطمئناً در میدان نبرد قدم می‌زنید و می‌بینید که نه سربازان، بلکه غیرنظامیان را به قتل رسانده‌اید، اگرچه هر دو مورد به همان اندازه وحشتناک خواهد بود. سپس بازی شما را به خاطر تصمیمتان تنبیه می کند، انگار که می توانستید تصمیم دیگری بگیرید جز اینکه بازی را خاموش کنید.

آن لحظه به چند دلیل همیشه مرا آزار می داد. اول، Spec Ops: The Line از من می خواست که به خاطر تصمیمی که به من تحمیل کرده احساس بدی داشته باشم. دوم، به نظر می‌رسید که توسعه‌دهنده Yager Development هیچ تردیدی در مورد گرفتن پول من برای ایجاد این تجربه تعاملی خشونت‌آمیز ندارد. و سوم اینکه بازی حالت چند نفره داشت. اظهار نظر در مورد خشونت بازی های ویدیویی با فروش سرگرمی تیراندازی به سربازان تحت کنترل رایانه و سایر بازیکنان کاملاً تضعیف شد.

و با No Return، این احساسی مانند مورد The Last of Us Part 2 نیز دارد. به نظر نمی رسد که Naughty Dog بتواند بازی بسازد که به این اهداف گیم پلی و این اهداف داستانی برسد. فقط این نیست که افراد مخوف وجود دارند ناهماهنگی لودوناراتیو در بازی اینجا - این است که بازی در حال تلاش برای ترکیب مفاهیم است سرگرمی و معنی به روشی متفکرانه، و واقعاً نمی توان آن را مدیریت کرد.

من No Return را دوست داشتم زیرا مکانیک های رزمی The Last of Us Part 2 را دوست داشتم، اما واقعاً چیز زیادی برای ارائه ندارد. پس از چند ساعت ترکیب مختلف عناصر و ویژگی‌های شخصیتی تصادفی، به نظر می‌رسد که من هر چیزی را که می‌توانم از آن به دست آورده‌ام، و هرگز آنقدر قانع‌کننده نمی‌شود که من را مجبور به ادامه بازی کند، مانند سایر بازی‌های اکشن یا سرکش ها اینها مکانیک های بازی هستند که سعی می کنند چندین هدف را به طور همزمان انجام دهند و در نهایت نمی توانند به هیچ یک از آنها خوب خدمت کنند.

• محتوای مبتنی بر SEO و توزیع روابط عمومی. امروز تقویت شوید.
• PlatoData.Network Vertical Generative Ai. به خودت قدرت بده دسترسی به اینجا.
• PlatoAiStream. هوش وب 3 دانش تقویت شده دسترسی به اینجا.
• PlatoESG. کربن ، CleanTech، انرژی، محیط، خورشیدی، مدیریت پسماند دسترسی به اینجا.
• PlatoHealth. هوش بیوتکنولوژی و آزمایشات بالینی. دسترسی به اینجا.
• منبع: https://www.gamespot.com/articles/the-last-of-us-2s-roguelike-mode-is-fun-but-highlights-how-its-elements-dont-quite-fit-together/1100-6520480/?ftag=CAD-01-10abi2f