پاریس هیلتون برای اجرا در متاورس

سه روز جشنواره تاکنون پر حادثه بوده است زیرا نسل هزاره و زومرها به رابطه بین زندگی دیجیتال و واقعی فکر می کنند.

اغلب به نظر می رسد که متاورس جایی در این بین است، با اجرای زنده در یک محیط کنسرت روشن، این احساس انحصاری بودن و بیش از یک صفحه نمایش دوبعدی در آنجا وجود دارد.

حضور دیگران همچنین به شما کمک می‌کند تا کارهای بیشتری انجام دهید، از جمله پیدا کردن کسی که با او برقصید، یا ببینید کسی چه می‌پوشد، یا در واقع چه می‌کند.

هنگامی که آواتارها - افرادی که پشت تلفن ها یا رایانه هایی که آنها را به حرکت در می آورند - وقتی آهنگی داغ می شود - می توانید شدت آن را احساس کنید.

با این حال، در اوایل دهه 20 زندگی‌تان، ترجیح می‌دهید به یک کنسرت واقعی بروید، اما در 30 سالگی، ممکن است جایگزینی «آرام‌تر» نسبت به دوران نوجوانی شما باشد.

با این حال آنها جایگاه خود را دارند، اما آنچه ممکن است جالب باشد این است که ممکن است این نیز جایگاه خود را داشته باشد، که این رسانه جدید متفاوت است و مانند همه چیز، مزایا و معایب خود را دارد و مهمتر از آن، ویژگی های غیر قابل جایگزینی دارد که آن را متفاوت می کند و به آن نکات مثبت و منفی بدهید.

یک مزیت بزرگ این است که تقریباً هیچ هزینه ای به جز مهارت و تلاش برای یک گروه مستقل برای اجرای یک اجرا وجود ندارد. یکی دیگر از موارد ذکر شده این است که این نزدیکترین تجربه برای حضور در هر رسانه ای از جمله تلویزیون است. مورد سوم ماهیت دیجیتالی آن است که به آن قابلیت های کدگذاری می دهد که به تازگی بررسی شده اند.

این روزهای اولیه است، بنابراین یک منهای آن مشکلات فنی است، مانند اینکه صدا ممکن است قطع شود، به خصوص اگر افراد زیادی در آن شرکت کنند، چیزی که به تدریج برطرف خواهد شد.

در غیر این صورت، این یک تجربه جدید و متفاوت است که به وضوح پتانسیل زیادی دارد زیرا به نظر می رسد یک آزمایش جدید در این طلوع هنر بومی دیجیتال آغاز می شود.

آزمایشی که با اجرای پاریس هیلتون که ظاهراً قرار است در آواتار ظاهر شود، ادامه دارد. باید منتظر بمانیم و ببینیم که آیا اجرا در ویدیو است یا در خود متاورس. دومی تا کنون اولین خواهد بود.