یک سوم از رایج ترین سیارات کهکشان ممکن است در منطقه قابل سکونت باشند

یک سوم از رایج ترین سیارات کهکشان ممکن است در منطقه قابل سکونت باشند

گره منبع: 2704960
06 ژوئن 2023 (اخبار نانوورکدر یک تحلیل جدید بر اساس آخرین داده‌های تلسکوپ، اخترشناسان دانشگاه فلوریدا کشف کرده‌اند که یک سوم از سیارات اطراف رایج‌ترین ستارگان کهکشان می‌توانند در مدار طلایی قرار داشته باشند که به اندازه کافی نزدیک و به اندازه کافی ملایم باشد که بتواند آب مایع را نگه دارد. - و احتمالاً پناهگاه زندگی. دو سوم سیارات باقی مانده در اطراف این ستاره های کوچک همه جا حاضر احتمالاً توسط جزر و مد گرانشی برشته شده و آنها را عقیم می کند. سارا بالارد، استاد نجوم UF و شیلا سیگر، دانشجوی دکترا، یافته‌های خود را در مجله منتشر کردند مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم ("توزیع گریز از مرکز مداری سیاراتی که به دور کوتوله های M می چرخند"). بالارد و سیجر مدت‌هاست که سیارات فراخورشیدی را مطالعه کرده‌اند، آن جهان‌هایی که به دور ستارگانی غیر از خورشید می‌چرخند. تصویر یک سیاره فراخورشیدی بسیاری از سیارات فراخورشیدی که به دور ستارگان کوچک و معمولی مانند این می چرخند، می توانند میزبان آب مایع و حیات بالقوه باشند. (NASA/JPL-Caltech) سیگر گفت: «من فکر می‌کنم این نتیجه برای دهه آینده تحقیقات سیارات فراخورشیدی بسیار مهم است، زیرا چشم‌ها به سمت این جمعیت از ستارگان تغییر می‌کنند. این ستارگان اهداف عالی برای جستجوی سیارات کوچک در مداری هستند که در آن می توان تصور کرد که آب ممکن است مایع باشد و بنابراین سیاره ممکن است قابل سکونت باشد. خورشید آشنا، گرم و زرد ما در کهکشان راه شیری نادر است. متداول‌ترین ستارگان بسیار کوچک‌تر و خنک‌تر هستند و حداکثر نیمی از جرم خورشید ما را دارند. میلیاردها سیاره به دور این ستاره های کوتوله رایج در کهکشان ما می چرخند. دانشمندان فکر می کنند که آب مایع برای تکامل موجودات زنده در سیارات دیگر، مانند آنچه در زمین انجام شد، لازم است. از آنجایی که این ستارگان کوتوله سردتر هستند، هر سیاره ای باید بسیار نزدیک به ستاره خود جمع شود تا گرمای کافی برای میزبانی از آب مایع جذب کند. با این حال، این مدارهای نزدیک، سیارات را مستعد نیروهای جزر و مد شدید ناشی از اثر گرانشی ستاره بر سیارات می‌کند. سیجر و بالارد خروج از مرکز را اندازه گیری کردند - مدار چقدر بیضی شکل است - نمونه ای از بیش از 150 سیاره در اطراف این ستاره های کوتوله که تقریباً به اندازه مشتری هستند. اگر سیاره ای به اندازه کافی نزدیک به ستاره خود بچرخد، تقریباً در فاصله ای که عطارد به دور خورشید می چرخد، یک مدار خارج از مرکز می تواند آن را تحت فرآیندی قرار دهد که به عنوان گرمایش جزر و مدی شناخته می شود. همانطور که سیاره با تغییر نیروهای گرانشی در مدار نامنظم خود کشیده و تغییر شکل می دهد، اصطکاک آن را گرم می کند. در نهایت، این می تواند سیاره را بپزد و تمام شانس آب مایع را از بین ببرد. بالارد گفت: «فقط برای این ستاره های کوچک است که منطقه قابل سکونت به اندازه کافی نزدیک است تا این نیروهای جزر و مدی مرتبط باشند. داده ها از تلسکوپ کپلر ناسا به دست آمده است، که اطلاعاتی را در مورد سیارات فراخورشیدی هنگام حرکت در مقابل ستارگان میزبان خود ثبت می کند. بالارد و سیجر برای اندازه‌گیری مدار سیارات، به‌ویژه بر روی مدت زمانی که سیارات طول می‌کشد تا روی ستاره‌ها حرکت کنند، تمرکز کردند. مطالعه آنها همچنین بر داده های جدید تلسکوپ گایا تکیه کرد که فاصله تا میلیاردها ستاره در کهکشان را اندازه گیری کرد. ساگر گفت: «فاصله واقعاً بخش کلیدی اطلاعاتی است که قبلاً از دست داده بودیم و به ما امکان می‌دهد اکنون این تحلیل را انجام دهیم. سیجر و بالارد دریافتند که ستارگان دارای سیاره های متعدد، بیشترین احتمال را دارند که مدارهای دایره ای داشته باشند که به آنها اجازه می دهد آب مایع را حفظ کنند. ستارگانی که فقط یک سیاره داشتند، بیشترین احتمال را داشتند که جزر و مدهای افراطی را ببینند که سطح را عقیم می کند. از آنجایی که یک سوم سیارات در این نمونه کوچک دارای مدارهای ملایمی برای میزبانی بالقوه آب مایع بودند، احتمالاً به این معنی است که کهکشان راه شیری صدها میلیون هدف امیدوارکننده برای کاوش برای یافتن نشانه‌های حیات در خارج از منظومه شمسی دارد.

تمبر زمان:

بیشتر از نانورک