Sonic Prime Netflix یکی از بهترین بازی های سونیک خواهد بود اگر واقعاً می توانستید آن را بازی کنید

بازنشر افلاطون

دنبال: 0

انتشار هر قسمت جدید Sonic the Hedgehog مانند یک سکه است. شما یا یک بازی دریافت می کنید که به عنوان یک نفس تازه عمل می کند و مورد تحسین منتقدان و طرفداران قرار می گیرد، یا یک بازی دریافت می کنید که از پتانسیل یکی از نمادین ترین شخصیت های بازی استفاده نمی کند. البته اینطور نیست که فرنچایز همیشه شهرت امروزی را داشته باشد. بازی‌های کلاسیک سونیک تا به امروز محبوب هستند، و گیم‌پلی و طراحی‌هایی را گرد هم می‌آورند که حس سرعت و هوای خنک را با داستان‌هایی که یا از پیام‌های ظریف اما مهم فعال‌گرایی و شورش تغذیه می‌کنند، یا درام‌های شخصیت محور هستند که به ارمغان می‌آورند. موجودات انسانی به زندگی

اما سرمایه‌گذاری‌های سونیک در سایر رسانه‌ها میزان موفقیت بسیار بیشتری داشته است. کمیک های سونیک - با داستان های وحشیانه و دلخراششان، و عمق باور نکردنی افسانه، بازیگرانی از شخصیت هایی که می سازند بازی از Thrones را احساس کوچکی می‌کنید، و طرح‌هایی که اتفاقات عجیبی مانند تبدیل شدن دو شخصیت شوخی به نیمه خدایان قدرتمند دارند، همیشه به خوبی انجام شده‌اند. هنگامی که آنها از شر دندان ها خلاص شدند، فرانچایز فیلم با تماشاگران و منتقدان اوج گرفت. حضور سونیک در انیمیشن نیز بسیار مورد علاقه طرفداران است. با موفقیت توانست جوهر شخصیت را به تصویر بکشد - و در رسانه ای که بتواند از ظاهر کارتونی و سرعت او نهایت استفاده را ببرد. بنابراین وقتی نتفلیکس اعلام کرد در حال تولید است سونیک پرایم، بیشتر از کمی هیجان زده بودم. اینجا فرصتی بود تا یک بار دیگر به دنیای Blue Blur بپردازیم و ببینیم که چه اکشن های سریع و جدیدی را می توان از این فرنچایز بیرون کشید.

و خوب بود در واقع واقعاً خوب بود. و بزرگترین دلیل این است که صوتی نخست می شد a واقعا بازی سونیک خوب

سالن‌های سونیک روی یک سبد پیک نیک در منطقه تپه سبز با دم و امی در Sonic Prime

صوتی نخست به هیچ وجه داستان پیچیده ای نیست این سریال که در یک محصول مشترک توسط استودیوهای سگا، مرد اکشن اینترتینمنت و WildBrain ساخته شده است و توسط انیمیشن Netflix انیمیشن ساخته شده است، با این فرض اجرا می‌شود که هر کسی که تماشا می‌کند، قسمت‌های کلی فرنچایز را می‌داند. فصل 1 با سونیک و گروهش در حال مبارزه با اگمن برای آخرین مک‌گوفینی که او برای تسخیر جهان از آن استفاده می‌کند آغاز می‌شود: منشور پارادوکس، سنگی حاوی قدرت ناشناخته. تنظیم نسبتاً استاندارد، درست است؟ سونیک هم همینطور فکر می کند، بنابراین در سبک کلاسیک جوجه تیغی، با نادیده گرفتن هشدارهای دوستانش، عجله می کند و به مبارزه می پیوندد. چرا او نباید؟ او سونیک جوجه تیغی است! اما این خودخواهی منجر به درهم شکستن منشور پارادوکس و یک رویداد اصلی می شود که چندوجهی می شود.

ارسال Sonic به دنیای چندگانه به تیم خلاق این امکان را می‌دهد تا از نماد نگاری، تصویرسازی و صدا از هر دوره سونیک استفاده کند و آن را به روش‌های مختلف بچرخاند تا احساسی آشنا و در عین حال ناشناخته ایجاد کند. هر دنیا در نخستین گونه‌ای از منطقه گرین هیل است، یا شهری شده، بیش از حد رشد کرده یا سیل‌آلود، با این حال چند مجموعه کلیدی مانند حلقه نمادین تپه‌های سبز، یا درختان نخل که پس‌زمینه اولین سطح این فرنچایز را پوشانده‌اند، باقی مانده‌اند. این پیش فرض همچنین به سونیک فرصتی می دهد تا دست اول با عواقب اعمال خود دست و پنجه نرم کند، در دنیایی که اگمن برنده شد یا دوستانش تقسیم شدند و بدون تأثیر او برای رهبری آنها، بین خودشان جنگیدند. به جای اینکه به او اجازه دهند به سادگی به پیروزی برسد، هر منطقه چند وجهی جدید او را مجبور می کند که برای تغییر در واقع سرعت خود را کاهش دهد و دنیای اطراف خود و نقش خود را در آن ببیند. این دقیقاً نوع داستان سرایی پیام محور است که در همه بازی‌های بزرگ سونیک وجود داشته است. صوتی جوجه تیغی 2 در سگا جنسیس، ماجراهای صوتی بازی‌های Sega Dreamcast یا حتی معدود داستان‌های مدرن که با استقبال خوبی روبرو شده‌اند – مانند رنگ های صوتی و بازگشت کلاسیک شیدایی صوتی.

هر بار که سونیک به یکی از این جهان‌های جدید در Shatterverse سفر می‌کند، کفش‌ها و دستکش‌های او به منظور ایجاد مزیت در هر جهان تغییر می‌کنند - در انتخابی که بازتاب ارتقاهایی است که در بازی‌هایی مانند آن دیده‌ایم. صوتی ماجراجویی 2. در تپه سبز بیش از حد رشد کرده، اینها پنجه هایی برای بالا رفتن و قطع درختان هستند، در دنیای سیل زده مانند Shadow هاوربوت هایی هستند تا بر ترس سونیک از آب غلبه کنند و با آن مقابله کنند. پیچ و تاب ها به هر دنیای جدید داستانی مستقل می بخشد و طراحی متنوعی دارد که باعث می شود واقعاً تفاوت های هر نسخه از گرین هیل را درک کنید.

در مقابل، بازی‌های سونیک مدرن در دام احساس آشنا بودن افتاده‌اند، بر خلاف نمایشی که نگاه‌های منحصربه‌فرد و جایگزینی به تصاویر نمادین سونیک ارائه می‌دهد – این بازی‌ها تمایل دارند شما را در مناطقی که طرفداران دیرینه با آن آشنا هستند هدایت کنند. گرین هیل از زمان آغاز به کار این سری در کمتر از بیست و شش بازی ظاهر شده است - و بسیاری از آنها در پس زمینه های محو یکسانی ترکیب می شوند. در طول بازی‌های دوبعدی، مراحل طرح‌های چند سطحی ارائه می‌کردند - به شما این امکان را می‌داد تا در بخش‌های بالایی با سرعت بالا بروید یا روی بخش کندتر و مبتنی بر پازل در زیر تمرکز کنید. این عناصر طراحی باقی ماندند حادثه ای صوتی و ماجراجویی 2، مسیرهای متعدد یا گزینه های گیم پلی را ارائه می دهد، به طوری که هر سطح احساس تازگی می کند و چیزی متفاوت برای جذابیت برای طیف گسترده ای از بازیکنان ارائه می دهد - با این حال، با گذشت زمان، فرنچایز این گزینه های متنوع تر را حذف کرده است، و شما را مجبور می کند که بیشتر از طریق بازی ها بچرخید. همان چند منطقه هر دو سال یکبار.

نسخه‌های جایگزین Robotnix، از یک نوزاد تا یک پیرمرد، روی صندلی‌های شناور در Sonic Prime می‌نشینند.

اما موضوع فراتر از طراحی سطح است. سونیک از سال 2011 از گذشته خود استفاده کرده است نسل های صوتی، که در آن بازی ادای احترامی دوست داشتنی به تاریخ این فرنچایز است - ترکیبی از Sonic مدرن و کلاسیک در داستانی که آنها را در برخی از شناخته شده ترین مراحل از تاریخ طولانی فرنچایزها قرار می دهد. از آن زمان تاکنون، هر بازی نوعی بازگشت به دوران کلاسیک را نشان داده است. سال 2013 Sonic Lost Worlds Wisps را از رنگ های صوتی (بهترین بازی صوتی مدرن برای بسیاری از مردم)، شیدایی صوتی اساساً دنباله ای بود Sonic و Knuckles. بازی زیر، نیروهای صوتی, بازی Classic Era Sonic، گیم پلی خود را از آن بازگرداند نسل، Wisps، و گره خورده است شیدایی صوتی. این سالها مرزهای صوتی دارای قطعات کوچکی از گذشته است که دارای حرکات مدرن سونیک، شبیه به نسل، اما آنها آنقدر سریع می گذرند که با سپری کردن زمان بیشتری در جهان باز Frontiers، تلاش می کنند تا لذت بخش باشند. اشتباه نکنید، Sonic همیشه یک فرنچایز عالی بوده است - اما شما فقط می توانید قبل از اینکه به یک دفترچه از قطعات بهتر تبدیل شوید، تماس های زیادی را انجام دهید. صوتی نخست فرصت خوبی برای تیم توسعه دهنده Sonic است تا به گذشته احترام بگذارد و به آینده نگاه کند.

صوتی نخست آنچه را که در بازی ها کار کرده است رها نمی کند. از منظر زیبایی شناسی، استفاده فرنچایز از تصاویر نمادین، صدا، و طرح ها به شدت بر بازی های کلاسیک با رنگ آمیزی مدرن تکیه دارد. صداگذاری و فیلمنامه منجر به شخصیت‌هایی می‌شود که به هیچ وجه به اندازه یک نت نزدیک به قسمت‌های بعدی سونیک نیستند، و کاهش بازیگران به این معنی است که سونیک می‌تواند گروه خود را حفظ کند، اما نه آن‌قدر که هر کسی احساس کند طرد شده است. به ویژه Shadow از یکی از شخصیت‌های هیجان‌انگیز رسانه‌های غربی به فردی متمرکزتر و بالغ‌تر تبدیل شده است که دائماً از هیجین‌های همتای آبی‌اش خشمگین می‌شود. و با تیمی که در حال کاوش در جهان چندگانه هستند، نسخه‌های مختلفی از این شخصیت‌ها را می‌بینیم، که برجسته‌ترین آنها نسخه نیهیلیستی و کمی خشن‌تر در اطراف لبه‌های تیلز است که به‌عنوان یادآوری همیشگی نه تنها تأثیر سونیک، بلکه به‌عنوان یادآوری همیشگی عمل می‌کند. همچنین شکست های او

با Shatterverse، هر چیزی در جهان سونیک ممکن به نظر می رسد. پتانسیل زیادی برای تبدیل شدن به یک داستان حماسی چند فصلی وجود دارد. من با علاقه و در عین حال کمی با غم تماشا خواهم کرد. به نظر می رسد فریاد می زند که این بازی ویدیویی باشد که سرانجام سونیک را در بین بزرگان بازی بازگرداند. بازی ای که در نهایت به سگا و تیم سونیک اجازه می دهد تا چیزی تازه را امتحان کنند و در عین حال چیزهای آشنا را حفظ کنند، همه اینها در اولین داستان در بیش از یک دهه خلاصه شده است که در واقع باعث شده دوباره به این شخصیت ها اهمیت بدهم. این تمام چیزی است که من از یک بازی سونیک می‌خواستم. فقط کاش یکی بود