Mortal Kombat vs. DC Universe یک دنیای کوچک عالی از ابرقهرمانان در بازی های ویدیویی است

این حقیقتی است که عموماً پذیرفته شده است که ابرقهرمانان مجاز به کشتن مردم نیستند، در حالی که همه افراد در مورتال کمبت همیشه مردم را می کشند. و با این حال، این دو گروه در سال 2008 ملاقات کردند Mortal Kombat vs. جهان DC، یک بازی که عموماً به نظر می رسید ... خوب است. مردم فکر می کردند خوب است.

جالب‌تر از بازی دوگانگی ابرقهرمانی در مقابل مورتال کمبت بود. چگونه می‌توانید با فداکاری مورتال کمبت برای مشتعل کردن مروارید والدین با جهانی‌ترین ژانر قراردادی در ابرقهرمانی ازدواج کنید؟

این سوال مشکلات اساسی ساخت بازی‌های ویدیویی با ابرقهرمان‌ها را کاهش می‌دهد، و محدودیت‌های این که قانون ابرقهرمانی بدون کشتن تا چه حد می‌تواند پیش از این که به سادگی شکسته شود کشیده شود.

صدای گوینده: غیر کشنده

Mortal Kombat vs. جهان DC مصالحه ای بود که هیچ کس آن را دوست نداشت. به منظور جلب موافقت DC Comics، Midway Games موافقت کرد که خشونت سنتی فرنچایز را تا حدی کاهش دهد که امتیازی بیش از "نوجوان" از ESRB کسب نکند. هیچ خارهایی در ساخت این تولید کنده نشد.

و با این حال، شخصیت ها هنوز هم می توانند "بمیرند". از 10 شخصیت DC Comics که در این بازی قابل بازی هستند، چهار شخصیت شرور هستند، و بنابراین برای انجام حرکات "Fatality" خود خوب بودند (از جمله Catwoman، که واقعاً بیشتر یک دزد است تا یک قاتل، هرچند که این شاید به معنی تقسیم سبیل باشد). این باعث شد که شش شخصیت قابل بازی از گرفتن زندگی منع شوند. آن‌ها باید به گونه‌ای نمایش داده می‌شدند که با نیازهای متقابل رسانه‌ای دی‌سی کامیکس مطابقت داشته باشد، اما همچنان به چندین حرکت تمام کننده تنبیهی نیاز داشتند تا با قراردادهای مورتال کمبت مطابقت داشته باشند.

راه حل چیزی بود به نام «وحشیگری قهرمانانه»، عبارتی که اگر حتی یک ثانیه به آن فکر کنید وحشتناک است.

چند نمونه از وحشیگری های قهرمانانه

Superman non-fatally hits a man on the top of his head repeatedly until he is hammered into the ground …non-fatally. Wonder Woman uses her lasso to non-fatally slam a person into the ground on their head. Green Lantern’s opponent’s pelvis gets smashed between two ten foot hammers.

تصویر: Midway Games

کاپیتان مارول/شزم حریف خود را مشت می کند، سپس با رعد و برق جادویی به آنها ضربه می زند، سپس از بلندی چنان بر آنها پا می زند که در زمین مدفون می شوند. (همه اینها یک وحشیگری قهرمانانه است.) از طرف دیگر، Shazam فقط یک نفر را برمی دارد و با سر به زمین پرتاب می کند، آنقدر محکم که بدون مرگ تا لگن مدفون می شود. برای روشن بودن، بیلی باتسون 12 ساله است.

وحشیگری قهرمانانه ای که هم وحشیانه و هم به اندازه کافی غیرکشنده به نظر می رسد یکی از کارهای بتمن است. به نظر می رسد که او فقط یک نفر را در انبوهی از خفاش ها می پوشاند. تا زمانی که حیوانات بیمار نباشند، حریف او باید با مقداری نئوسپورین خوب باشد. شاید برای ایمن بودن واکسن هاری تزریق شود.

تقریباً تمام وحشی‌گری‌های قهرمانانه باعث می‌شود که اندام‌های حریف به‌طور گیج‌آمیز در انتهای صحنه حرکت می‌کنند، انگار که می‌گویند: «امیدوارم کسی بیاید و مرا از این مقبره‌ی سنگی که در آن کوبیده‌ام، مثل میخ رها کند. به دو در چهار.» این یادآوری می‌کند که چگونه مجموعه‌های کارتونی اکشن صبح شنبه با ابرقهرمانان غیرکشنده کنار می‌رفتند. دشمنان می توانند در انفجارها گیر بیفتند، تا زمانی که به زمین بیفتند یا از هواپیما به بیرون پرتاب شوند - اما بیننده بهتر است آنها را ببیند که تکان می خورند تا بلند شوند، ناله می کنند تا نشان دهند به سختی هوشیار هستند یا صدای چتر نجات را می بینند.

مشکل این است که با هر نوع قرارداد ژانری، یک آباژور فقط می تواند خیلی کار کند. اگر به من می‌گفتی که شرح این «بی‌رحمی‌های قهرمانانه» را خوانده‌ای و نیشخند نمی‌زنی، تو را دروغگو خطاب می‌کنم. دلیلش این است که آنها نبردهای غیر کشنده کمیک های ابرقهرمانی نیستند.

آنها کاملاً Looney Tunes هستند.

آیا این تقصیر مورتال کامبت است؟

این یک الگوی بسیاری از ابرقهرمانان بازی‌های ویدیویی است - بازی‌سازان تمایل دارند به غیرقابل‌مرگ‌بودن صحبت کنند، و سپس این تعریف را تا نقطه شکست اجتناب‌ناپذیر گسترش دهند.

به نظر می‌رسد بازی‌های ویدیویی ابرقهرمانی همچنان درگیر این هستند که چگونه با یک ژانر آهنین و قرارداد محدود کردن نحوه استفاده شخصیت‌ها از قدرت خود، با رسانه‌ای که بزرگترین عناوین هنوز هم عمدتاً حول محور آن می‌چرخند، مبارزه کنند. مکانیک کشتن افراد بد.

بله تقصیر MK است

یک تفاوت بزرگ بین آنها وجود دارد Mortal Kombat vs. جهان DC و بازی هایی مانند مرد عنکبوتی or سری Batman: Arkham، با این حال. دو مورد آخر، بازی‌های جهان باز هستند، که در آن بازیکن باید احساس کند که می‌تواند کارهای دوپینگ انجام دهد، مهم نیست در کجای زمین بازی سازنده بازی هستند که به دقت ساخته شده است. اما هرچه اسباب‌بازی‌های قدرتمندتری در آن زمین بازی به بازیکن بدهید، محدودیت‌های مکانیکی و داستانی احمقانه‌تر شروع می‌شود و در نهایت بتمن با سرعت بزرگراه با یک تانک در میان جمعیت مردم رانده می‌شود. اما در واقع خوب است، زیرا او ابتدا آنها را برق گرفت.

در همین حال، وحشیگری های قهرمانانه صحنه های برش هستند! آژانس یک بازیکن اصلا وارد معادله نمی شود. میدوی کنترل کاملی بر نحوه شکست ابرقهرمانان DC داشت Mortal Kombat vs. جهان DC.

و سوپرمن هنوز هم فردی را در یک قطعه یخ محصور می کند، آنها را به هوا می برد و آنها را رها می کند تا به زمین کوبیده شود. سپس با آرنج آنها را رها می کند.

---

Vox Media شراکت های وابسته دارد. اینها بر محتوای سرمقاله تأثیری ندارند، اگرچه Vox Media ممکن است برای محصولات خریداری شده از طریق پیوندهای وابسته، کمیسیون دریافت کند. برای اطلاعات بیشتر، ما را ببینید سیاست اخلاقی.

منبع: https://www.polygon.com/22346879/mortal-kombat-vs-dc-universe-is-a-perfect-microcosm-of-superheroes-in-video-games