نگاهی به سال 2011 - جولی راجر جیپس از LEGO Pirates of the Caribbean

باید اعتراف کنم که مانند فیلم‌های دزدان دریایی کارائیب یواشکی، و با وجود اینکه می‌دانم دوست داشتن بیش از حد از جانی دپ سخت است، هنوز از نوبت او در نقش کاپیتان جک اسپارو لذت می‌برم. یکی از نمادین ترین دزدان دریایی سلولوئیدی که تا به حال در فیلم گرفته شده است. نحوه صحبت او، نحوه بازی او، حتی راه رفتن او، همه بخش خوبی از آن چیزی است که کل مجموعه فیلم ها را لذت بخش می کند. بنابراین، خوشحالی من را تصور کنید، زمانی که در سال 2011، شنیدیم که Traveller's Tales در حال توسعه یک بازی لگو بر اساس کل فرنچایز است. این بازی به منظور تطبیق با انتشار Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides، جدیدترین نسخه از سری فیلم، با اکشن‌هایی که در بازی بر اساس چهار فیلم اول یافت می‌شود، توسعه و منتشر شد. 

در ماه می 2011 بود که رویاهای مربوط به دزدان دریایی به حقیقت پیوست. بازی‌های Traveller's Tales از اولین بازی‌های لگو، همیشه قادر بوده اند روح و شخصیت هر یک از قهرمانان را فقط با حرکات ظریف به تصویر بکشند، حتی در چند بازی اول نیازی به دیالوگ نداشته باشند. اولین لگو بتمن و اولین جنگ ستارگان LEGOو همه از آن زمان تاکنون اجازه داده اند تا رفتار ستاره های سینما در یک تکه پلاستیک کوچک زنده شود. و در اینجا هم همینطور بود با لگو دزدان دریایی کارائیب که برای اولین بار به ما این شانس را داد که کنترل کاپیتان جک را در دست بگیریم. این مایه شادی بود، زیرا عبارات او و مهمتر از آن، راه رفتن او کاملاً به تصویر کشیده شد، کوچک شد و سپس در بازی و دستان سپاسگزار بازیکنان قرار گرفت. مسلماً دیالوگ گفتاری چیزی جز غرغر و ناله های گاه و بیگاه نبود، اما همچنان بازی در نقش ویل یا کاپیتان جک بسیار واقعی و کاملاً معتبر بود. 

این بازی ویدیویی حول محور پورت رویال بود که به عنوان مرکز ماجراجویی عمل می کرد. با تکمیل ماموریت ها و داستان های فیلم ها، بندر بزرگتر شد و قسمت های اضافی اضافه شد تا به شما امکان دسترسی به مناطق دیگر را بدهد. هر یک از فیلم ها دارای مناطق کاملاً متفاوتی بودند و بنابراین در بازی مشابه هستند و همچنین قادر به باز کردن شخصیت های جدید هستند. در واقع، ممکن است کمی دژاوو به داخل نفوذ کرده باشد، زیرا مکانیک LEGO Pirates تقریباً یک کپی کربنی از بازی‌های قبلی از Traveller's Tales است. 

هر شخصیت دارای قدرت خاصی است که باید برای حل مشکلات فوری از آن استفاده شود، اما پس از تکمیل یک سطح، می توان آن را با سایر مینی انجیرهای لگو نسبت به آنچه در نظر گرفته شده بود، دوباره پخش کرد، و به شما این امکان را می دهد که مناطق جدیدی را باز کنید و تلاش کنید تا جمع آوری کنید. همه کشتی ها در بطری هایی که در هر سطح پنهان شده اند. به عنوان مثال، در مرحله اول، کاپیتان جک می تواند با استفاده از قطب نما خود (همان قطب نما که در فیلم ها وجود دارد، به او نشان می دهد چیزی که می خواهد کجاست) برای یافتن اشیاء پنهان در شن ها، که سپس می تواند توسط آن ها حفر شود. انتقال کنترل به شکل سگ نگهبان، که توانایی حفاری را دارد. در مقابل، ویل می‌تواند برای راه‌اندازی سوئیچ‌ها به سمت اهداف تبر پرتاب کند و شخصیت‌هایی مانند دیوی جونز می‌توانند زیر آب راه بروند و نفس بکشند. همانطور که در بازی‌های لگو مرسوم است، شخصیت‌های زن، مانند الیزابت سوان، می‌توانند بالاتر از شخصیت‌های مرد بپرند، و در دزدان دریایی یک پرش دوبل مفید وجود داشت که به آن‌ها اجازه می‌داد به مناطق دور از دسترس دیگران برسند.  

لذت واقعی برای من، با همه بازی‌های لگو، روشی است که حتی با مواد نسبتاً ترسناک، مانند تبدیل شدن خدمه مروارید سیاه در اثر نور ماه به مرده‌ای، به گونه‌ای مدیریت می‌شود که آن را برای گیمرهای جوان‌تر مناسب می‌کند. قبل از اینکه پسرم سفر خود را آغاز کند - چیزی که او معتقد است - یک حرفه حرفه ای است سرنوشت 2 بازیکن، ما زمان زیادی را صرف بازی های Co-op کردیم و علاوه بر آن Skylanders در، عناوین LEGO مورد علاقه ثابت بودند. او هرگز این فیلم‌ها را ندیده است، اما همه بچه‌ها در مورد دزدان دریایی می‌دانند، و بنابراین با کمال میل وارد آن شدند، و این تبدیل به یکی از لحظات دوستی پدر و پسر ما شد. البته، زمانی که او به اندازه کافی بزرگ شد که کنترلر را در دست بگیرد و در واقع کاری که انجام می‌داد را بفهمد، حرکت شخصیت‌ها روی صفحه را به ورودی‌هایی که با کنترلر می‌سازد مرتبط می‌کند، ما از Xbox اصلی ارتقا یافته بودیم. 360 به ایکس باکس وان. خوشبختانه، بازی خیلی زود به Backward Compatibility اضافه شد و بنابراین ما توانستیم با هم بازی کنیم. 

و بهتر از آن این بود که همان بازی چندنفره «رها کردن، رها کردن» از بازی‌های قبلی لگو هنوز وجود داشت، بنابراین وقتی به ناچار حوصله‌اش سر رفت، هوش مصنوعی می‌توانست نقش را به عهده بگیرد و زمانی که سوئیچ به دو ورودی نیاز داشت، نقش را پر کند. در مجموع، این LEGO Pirates of the Caribbean: The Video Game مربوط به سال 2011 بود که تأثیر زیادی بر توسعه بازی پسرم داشت و وضعیت "بازی حرفه ای" او تا حد زیادی مدیون بازی با پسر من است. پیرمرد. 

بنابراین، اینها خاطرات من از بازی LEGO Pirates of the Caribbean: The Video Game در سال 2011 است. شما بچه ها در آنجا چطور؟ در زمان انتشار آن را بازی کردید؟ آیا از آن زمان آن را به عنوان یک عنوان سازگار با عقب بازی کرده اید؟ با بچه هات بازی کردی یا پدر و مادرت؟ در نظرات به ما اطلاع دهید!

چه بازی LEGO Pirates of the Caribbean: The Video Game را انجام داده باشید یا نه، اگر می خواهید یک نسخه دیجیتالی برای خود بگیرید، به ایکس باکس فروشگاه. و اگر یک کپی فیزیکی می خواهید، آمازون بهترین شرط شما خواهد بود

منبع: https://www.thexboxhub.com/looking-back-to-2011-the-jolly-roger-japes-of-lego-pirates-of-the-caribbean/