چگونه سیاست های جهانی پلاستیک می تواند تولید پلاستیک ویرجین را تا سال 30 2040 درصد کاهش دهد

بازنشر افلاطون

دنبال: 0

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که یک رژیم سیاست جهانی پلاستیک قوی می‌تواند میزان پلاستیک‌هایی را که سالانه بدمدیریت می‌شوند تا ۹۰ درصد کاهش دهد و منجر به کاهش ۳۰ درصدی تولید پلاستیک با سوخت فسیلی در طی ۱۷ سال شود.

La گزارشکه به سفارش شورای وزیران محیط زیست و آب و هوای شمال اروپا و توسط موسسه مشاوره ای Systemiq توسعه یافته است، نشان می دهد که چگونه 15 مداخله سیاستی جهانی در چرخه عمر پلاستیک می تواند منجر به کاهش 30 درصدی تولید پلاستیک جهانی در مقایسه با سال 2019 شود، یعنی افزایش هفت برابری در تولید جهانی بازیافت و کاهش 90 درصدی حجم پلاستیک های بد مدیریت شده تا سال 2040.

این تحقیق در حالی انجام می‌شود که دولت‌ها در حال مذاکره درباره شرایط یک معاهده جهانی پلاستیک برای پایان دادن به آلودگی پلاستیک تا سال 2050 هستند - ابزاری الزام‌آور قانونی که ناظران امیدوارند قوانین و استانداردهای بین‌المللی مشترکی برای مدیریت مواد سمی ایجاد کند.

به گفته Systemiq، بدون اقدام هماهنگ برای مقابله با آلودگی پلاستیک، تولید پلاستیک بکر می‌تواند از 430 میلیون تن (Mt) در سال 2019 به 712 میلیون تن در سال 2040 افزایش یابد، با حجم پلاستیکی که به‌طور مستقیم محیط را آلوده می‌کند، تقریباً دو برابر می‌شود.

همچنین انتظار می‌رود افزایش تقاضای پلاستیک به طور قابل‌توجهی انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط با تولید پلاستیک را افزایش دهد و شرکت‌های نفتی را برای ادامه اکتشاف، حتی با شروع کاهش تقاضای حمل‌ونقل جاده‌ای، فرصتی تجاری ایجاد کند.

گودلاگور ثور ثوردارسون، وزیر محیط زیست، انرژی و اقلیم ایسلندی و رئیس شورای شمال اروپا، گفت که این گزارش بر لزوم مذاکره دولت‌ها برای یک پیمان جاه‌طلبانه پلاستیک تاکید دارد.

او گفت: «یک معاهده جاه طلبانه پلاستیک فرصتی بی نظیر برای پایان دادن به آلودگی پلاستیکی تا سال 2040 است. این گزارش نشان می‌دهد که چگونه سیاست‌های کنونی جهانی، حتی در صورت ارتقاء، آلودگی پلاستیکی را به طور کامل حل نمی‌کنند. بنابراین، ما باید با مذاکرات سختی روبرو شویم، نوآوری های بیشتری را تشویق کنیم، دانش جدید جمع آوری کنیم و سیاست های جاه طلبانه تری را برای رسیدن به آن بسیج کنیم. آینده ما نیازمند یک اقتصاد پلاستیکی واقعاً دایره‌ای و اقیانوس‌های پاک است.»

از جمله توصیه های ارائه شده در این تحقیق می توان به اهداف کاهش پلاستیک بکر، مالیات بر پلاستیک بکر که راه حل هایی را در طول چرخه عمر پلاستیک تامین می کند، ممنوعیت پلاستیک های یکبار مصرف قابل اجتناب، محدودیت در تجارت زباله های پلاستیکی، برنامه های کاهش و حذف پلاستیک در محیط زیست، قوانین طراحی برای استفاده مجدد ایمن، تعمیر، دوام و بازیافت مقرون به صرفه و اهداف جمع آوری و نرخ بازیافت.

همچنین از دولت‌ها می‌خواهد که سیاست‌های بالادستی و پایین دستی را برای مقابله با میکروپلاستیک‌ها، الیاف پلاستیکی نامرئی که منابع دریایی و سلامت انسان را تهدید می‌کنند، معرفی کنند.

این گزارش خاطرنشان می‌کند که حتی با مداخلاتی که توصیه می‌کند، انتظار می‌رود تا سال 13 تقریباً 2050 میلیون تن پلاستیک در مدیریت نادرست باقی بماند که 5 میلیون تن از آن میکروپلاستیک خواهد بود. این گزارش هشدار می‌دهد بنابراین برای ارائه راه‌حل‌هایی که بتواند با این پلاستیک‌های باقیمانده مقابله کند، نوآوری، تحقیق و داده‌های بیشتری مورد نیاز است.

این گزارش خاطرنشان می‌کند که سیاست‌هایی که پیشنهاد می‌کند منجر به صرفه‌جویی خالص برای دولت‌های سراسر جهان بین سال‌های 2025 تا 2040 می‌شود، زیرا نیاز به جمع‌آوری و مدیریت زباله‌های پلاستیکی را کاهش می‌دهد. اما اشاره می کند که این صرفه جویی عمدتاً در مناطقی با زیرساخت های موجود بازیافت و مدیریت زباله انجام می شود، در حالی که آنهایی که زیرساخت ندارند باید هزینه های خود را افزایش دهند.

به این ترتیب، بحث‌های مربوط به بودجه بر مذاکرات آتی معاهده پلاستیک غالب خواهد بود، و کشورهای در حال توسعه استدلال می‌کنند که برای کمک به مقابله با بحران زیست‌محیطی که آنها ایجاد نکرده‌اند، به حمایت مالی از سوی اقتصادهای صنعتی نیاز دارند.

این گزارش همچنین خاطرنشان می‌کند که دفع کنترل‌شده پلاستیک همچنان باید تا سال ۲۰۴۰ برای پلاستیک‌هایی که قابل پیشگیری یا بازیافت نیستند ادامه یابد. و در اینجا نیز تفاوت عمده ای بین کشورهای دارای زیرساخت های بازیافت موجود و کشورهای در حال توسعه که سیستم های بازیافت در آنها پیچیده تر است، وجود دارد. در صورت اجرایی شدن سیاست های پیشنهادی، کشورهای توسعه یافته طی 2040 سال آینده شاهد کاهش 46 درصدی در حجم دفع کنترل شده خواهند بود، در حالی که برخی از کشورهای در حال توسعه با شروع به جذب جریان های زباله که در حال حاضر در محل دفن زباله از دست رفته یا به پایان می رسند، شاهد افزایش 17 درصدی خواهند بود. آلودگی محیط زیست

Systemiq گفت که اگر سیاستگذاران توصیه‌های آن را دنبال کنند، انتشار گازهای گلخانه‌ای از پلاستیک‌ها تقریباً مشابه سطح سال 2019 باقی می‌ماند، اما نسبت به پیش‌بینی‌های فعلی برای سال 40 به میزان 2040 درصد کاهش می‌یابد.

اسپن بارت اید، وزیر آب و هوا و محیط زیست نروژ گفت: آلودگی پلاستیک همه جا را فرا گرفته است. بدون اقدامات کنترلی جدید و موثر، تولید پلاستیک در 20 سال آینده دو برابر خواهد شد و انتشار پلاستیک در هوا، زمین و آب به دنبال آن خواهد بود. ما اکنون فرصتی برای توسعه یک معاهده پلاستیکی موثر تا پایان سال 2024 داریم. بیایید با هم برای کاهش مصرف پلاستیک و پایان دادن به آلودگی پلاستیک تا سال 2040 برای محافظت از سلامت انسان و محیط زیست کار کنیم.

این یک فریاد تشویق‌کننده است و امیدها نسبتاً زیاد است که دولت‌ها مشتاق هستند معاهده جدیدی را ارائه کنند که بسیاری از سیاست‌های پیشنهادی در گزارش را پیش ببرد. شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد سیستم‌های بازیافت به خوبی مدیریت شده و سیاست‌های قوی می‌توانند به کاهش تقاضا برای پلاستیک بکر و ایجاد اقتصاد دایره‌ای پلاستیک کمک کنند.

اما این گزارش همچنین برخی از تنش‌های ژئوپلیتیکی و چالش‌های تامین مالی را که در صورت توافق با یک معاهده باید برطرف شود، و همچنین نیاز فوری به برخی نوآوری‌های بسیار شدید که به طور کامل با ردپای بیش از حد زیست محیطی صنعت پلاستیک مقابله می‌کند، نشان می‌دهد.