تخلیه سودان: شکاف آبی خاکی و فرصت از دست رفته

NEO مخفف عملیات تخلیه غیر جنگی است، و ما شاهد آن هستیم که در اخبار عصر این هفته یکی از آنها در برابر چشمانمان آشکار می شود. از آنجایی که این رویدادها در سودان و در سواحل شرقی آفریقا اتفاق می‌افتد، من تشویق شدم که USNS Brunswick را در کنار بندر سودان ببینم که آمریکایی‌ها را به یک پناهگاه امن و گذرگاه بعدی از جده در عربستان سعودی می‌برد.

متأسفانه، این کشتی یک حمل و نقل سریع اعزامی است که به عنوان یک کشتی اقیانوس پیما برای حمل و نقل محدود پرسنل یا تجهیزات عمل می کند. نوع مشابهی از شناورهای سابق USNS Swift که به امارات متحده عربی منتقل شده و در حال انجام مأموریت های بشردوستانه بود، در سال 2016 در همین آب ها مورد اصابت موشک کروز قرار گرفت. این آب ها خطرناک هستند. این اطمینان‌بخش است که پایگاه دریایی هرشل وودی ویلیامز و ناوشکن تراکستون نیز از مأموریت سودان پشتیبانی می‌کنند.

در حالی که وجود حضور ایالات متحده برای تخلیه غیرنظامیان از سودان خوب است، معمولاً عملیاتی مانند این شامل یک گروه حمله اکتشافی یا ESG است که از سه کشتی آبی خاکی عرشه بزرگ تشکیل شده است: یک کشتی تهاجمی هلیکوپتر سبک، یک کشتی اسکله سکوی فرود و یک اسکله کشتی فرود. یک ESG در حال دور زدن از ساحل، گزینه های شغلی متعددی را برای رئیس جمهور ایالات متحده و فرمانده رزمنده به ارمغان می آورد. عملیات آسانسور بشردوستانه می تواند از طریق هوا، زمین یا دریا انجام شود. در صورت خصومت، کیت کیسه یک ESG شامل هواپیماهای مسلح، بال ثابت و چرخشی است که می‌توانند وارد یک محیط غیرمجاز یا خصمانه شوند، آتش‌ها را سرکوب کنند، پرسنل را جمع‌آوری کرده و به محل امن تحویل دهند.

در مورد خشونت در سودان، این گزینه ها در دسترس نبودند. مشکل هر دو یکی است آمادگی و موجودی.

نیروی دریایی و تفنگداران دریایی این موضوع را مورد مطالعه قرار داده اند سوال در مورد تعداد صحیح کشتی های آبی خاکی اکنون چندین سال است و به نظر می‌رسد بین این سرویس‌های مسلح اتفاق نظر وجود دارد که تعداد صحیح 31 کشتی آبی خاکی عرشه بزرگ است. مشکل رسیدن به این تعداد و حفظ آن در داخل نیروی دریایی یا سپاه تفنگداران دریایی نیست، بلکه مربوط به دفتر وزیر دفاع است که ارزش کشتی جنگی آبی خاکی در جنگ قرن بیست و یکم را قبول نمی کند.

در حالی که من موافقم که بعید است در آینده ای دور یا نزدیک شاهد تهاجم آبی خاکی مانند ایوو جیما یا اینچون باشیم، گروه های حمله اعزامی و کشتی های جنگی آبی خاکی از نظر توانایی شامل حضور رو به جلو و نشان دادن پرچم، امکانات زیادی را فراهم می کنند. کمک های بشردوستانه و امداد رسانی در بلایای طبیعی؛ عملیات تخلیه غیر جنگی؛ تحویل توانایی رزمی در خشکی با ظرفیت حمل و نقل دریایی و هوایی عظیم؛ و یک مرکز سیار بیمارستان جراحی سطح 2. گروه‌های موقتی مانند گروهی که در حال حاضر جمع‌آوری شده‌اند، مجموعه‌ای از گزینه‌ها را ارائه نمی‌کنند.

در طول تمرین Trident Juncture در سال 2018 - در آن زمان بزرگترین رزمایش ناتو از زمان پایان جنگ سرد با حدود 50,000 شرکت‌کننده در نظر گرفته می‌شد. 65 کشتی؛ 250 هواپیما از انواع مختلف؛ و 10,000 وسیله نقلیه - توانایی بلند کردن یک واحد اعزامی تفنگداران دریایی از کمپ لژون، کارولینای شمالی، به آبدره‌های نروژ در پاسخ به یک حمله شبیه‌سازی شده توسط فدراسیون روسیه توسط گروه ضربتی اعزامی ایوو جیما نیروی دریایی ایالات متحده ممکن شد. حدود 8,500 تفنگدار دریایی ایالات متحده در این رزمایش شرکت کردند تا متحدان و شرکای خود را در عملیات ماده 5 تقویت کنند که امکان عملیات در هوا، دریا و زمین را فراهم کرد.

در زمان فرماندهی من به عنوان فرمانده نیروهای دریایی اروپا و نیروی دریایی آفریقا، یک سیگنال تقاضای دائمی وجود داشت که به برکت فرماندهان رزمنده، برای حضور دائمی یک گروه ضربتی اعزامی در دریای مدیترانه وجود داشت. به جای حضور دائمی، فرماندهان اکنون حضور گذرا را دریافت می‌کنند، که زمانی رخ می‌دهد که ESG (یا سایر سکوها) برای چند هفته متوقف می‌شوند و در سالن فعالیت می‌کنند، به‌عنوان یک چرخش شش ماهه استقرار.

در نتیجه، ما وضعیتی را داریم که اکنون در حال تماشای آن هستیم. هفته گذشته فرمانده نیروی دریایی ارتش شهادت داده شد در مقابل کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان آمریکا که احساس می کرد «فرمانده رزمنده را ناامید کرده است». اشاره او به ژنرال مایکل لنگلی - رهبر فعلی فرماندهی آفریقای ایالات متحده - و ناتوانی نیروی دریایی و تفنگداران دریایی برای ایجاد یک گروه حمله اعزامی با یک واحد اعزامی تفنگداران دریایی برای انجام بیش از یک مأموریت در شش ماه گذشته بود - امدادرسانی به زلزله در ترکیه و سوریه، به‌علاوه وقوع خشونت بین گروه‌های متخاصم آمریکایی در سودان.

یک راه حل ساده وجود دارد و آن استقرار دائمی یک گروه ضربتی اعزامی در تئاتر اقیانوس آرام و دیگری در مناطق مسئولیت فرماندهی اروپا، آفریقا و مرکزی، 24 ساعته و 7 روز از سال است. برای انجام این کار، نیازی به رانندگی شهروندان آمریکایی در فاصله 365 کیلومتری از خارطوم تا بندر سودان در وسط یک منطقه جنگی وجود نخواهد داشت. واحد اعزامی دریایی و بالابر ارگانیک در گروه ضربتی می توانند این کار را از دریا انجام دهند.

در حالی که ممکن است این بار از یک گلوله طفره رفته باشیم، درگیری به پایان نرسیده است. و مانند افغانستان، ما همچنان در مورد وضعیت اسفناک آمریکایی ها و دو شهروندی که در آینده قابل پیش بینی گرفتار درگیری هستند، خواهیم شنید.

دریاسالار بازنشسته نیروی دریایی ایالات متحده، جیمز جی. فوگو، رئیس مرکز استراتژی دریایی لیگ نیروی دریایی است. او قبلا به عنوان فرمانده نیروی دریایی اروپا و نیروی دریایی آفریقا خدمت می کرد.

• محتوای مبتنی بر SEO و توزیع روابط عمومی. امروز تقویت شوید.
• PlatoAiStream. Web3 Data Intelligence دانش تقویت شده دسترسی به اینجا.
• ضرب کردن آینده با آدرین اشلی. دسترسی به اینجا.
• منبع: https://www.defensenews.com/opinion/commentary/2023/05/03/evacuating-sudan-an-amphibious-gap-and-missed-opportunity/