فراتر از سهام و اوراق قرضه: دنیای سرمایه گذاری های جایگزین (آندری کارپوشونک)

سرمایه گذاری های جایگزین، مانند صندوق های PE، با سرمایه گذاری های سنتی مانند سهام، اوراق قرضه یا صندوق های سرمایه گذاری متقابل متفاوت است. این مقاله بر ساختار سرمایه گذاری جایگزین دیگری - صندوق های تامینی تمرکز خواهد کرد. 

صندوق های تامینی در دهه 1990

در اوایل دهه 1990، سرمایه گذاری وارد عصر طلایی در ایالات متحده شده بود. آمریکایی‌ها بیش از هر زمان دیگری مالک سرمایه‌گذاری بودند، که قیمت سهام را بسیار بالاتر می‌برد. کمتر از 6 میلیون نفر در سراسر جهان خود را میلیونر دلاری می دانند که مجموعاً 17 تریلیون دلار دارایی دارند. میلیونرهای تازه تاسیس به دنبال مکان های جدیدی برای سرمایه گذاری پس انداز خود بودند. سرمایه جدید تقاضا برای استخرهای سرمایه گذاری خصوصی و عمدتاً غیرقابل تنظیم برای سرمایه گذاران مرفه ایجاد کرد - یک صندوق تامینی به عنوان مشارکت محدود سرمایه گذاران خصوصی. 

ساختار صندوق های تامینی

مدیران صندوق های حرفه ای مسئول صندوق های تامینی هستند. صندوق های تامینی سبد خود را مخفی نگه می دارند. آنها نیازی به ثبت نام در تنظیم کننده ندارند (در ایالات متحده، کمیسیون بورس و اوراق بهادار - SEC است). معمولاً SEC مانند هر تنظیم‌کننده دیگری در بقیه جهان، فرصت‌های سرمایه‌گذاری را تنظیم می‌کند تا با معرفی ساختار و دستورالعمل‌ها و نظارت بر چنین فرصت‌های سرمایه‌گذاری، از سرمایه‌گذاری‌های معمولی در برابر از دست دادن پول محافظت کند. تنها گروه کوچکی از موسسات و سرمایه گذاران ثروتمند می توانند در صندوق های تامینی سرمایه گذاری کنند. از این رو، تنظیم کننده فقط باید مطمئن شود که چه کسی سرمایه گذار معتبر است. فقط سرمایه گذاران معتبر می توانند در چنین محصولاتی سرمایه گذاری کنند و تنها مسئول زیان آنها هستند.     

شباهت‌های سرمایه‌گذاری پرچین و PE

مشابه صندوق های تامینی، صندوق های سرمایه خصوصی (PE) هستند. آنها از همان مجموعه سرمایه گذاران بهره می برند: افراد و موسسات با ارزش خالص. تفاوت این است که صندوق های سرمایه گذاری خصوصی به طور مستقیم در شرکت ها سرمایه گذاری می کنند. آن‌ها می‌توانند شرکت‌های خصوصی را بخرند یا در شرکت‌های سهامی عام مشارکت داشته باشند. شرکای عمومی (GP) صندوق های سهام خصوصی را اداره می کنند. سرمایه گذاران به شرکای محدود (LP) تبدیل شدند. همچنین صندوقی از وجوه وجود دارد که وجوه مختلف PE را در یک محصول جمع می‌کند تا متنوع شود. 

تفاوت وجوه پرچین و PE

صندوق‌های تامینی در ابزارهای مالی متنوع‌تری نسبت به صندوق‌های PE سرمایه‌گذاری می‌کنند که بر شرکت‌های منفرد تمرکز دارند. چرخه عمر یک صندوق تامینی معمولا کوتاهتر از صندوق های PE است، جایی که منحنی J بازده صندوق را توصیف می کند. منحنی J شبیه حرف J است که در سال‌های اول بازدهی منفی دارد و در سال‌های بعد به سود تبدیل می‌شود. صندوق‌های تامینی می‌توانند ریسک‌تر از سرمایه‌گذاری‌های سنتی باشند، در حالی که صندوق‌های سهام خصوصی معمولاً سرمایه‌گذاری‌هایی با ریسک بالاتر و بازده بالاتر در نظر گرفته می‌شوند.

خلاصه 

در نتیجه، صندوق های تامینی نوعی صندوق سرمایه گذاری هستند که از استراتژی های مختلفی برای ایجاد بازده برای سرمایه گذاران خود استفاده می کنند. این استراتژی‌ها می‌توانند شامل سهام بلند/کوتاه، بازار خنثی و کلان جهانی باشند و اغلب شامل اهرم‌ها و مشتقات هستند. صندوق‌های پوشش ریسک عموماً برای طیف وسیع‌تری از سرمایه‌گذاران باز هستند و نسبت به سایر صندوق‌های سرمایه‌گذاری انعطاف‌پذیرتر عمل می‌کنند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که صندوق های تامینی می توانند ریسک بیشتری نسبت به سرمایه گذاری های سنتی داشته باشند و این ضروری است

• محتوای مبتنی بر SEO و توزیع روابط عمومی. امروز تقویت شوید.
• پلاتوبلاک چین. Web3 Metaverse Intelligence. دانش تقویت شده دسترسی به اینجا.
• منبع: https://www.finextra.com/blogposting/23626/beyond-stocks-and-bonds-the-world-of-alternative-investments?utm_medium=rssfinextra&utm_source=finextrablogs