واقعیت افزوده در رسانه های اجتماعی: خوب، بد و زشت

واقعیت افزوده در حال رشد بوده است رسانه های اجتماعی در چند سال گذشته. از اسنپ چت و اینستاگرام گرفته تا فیس بوک، پلتفرم های رسانه های اجتماعی از آن برای ایجاد انواع فیلترها و تجربه ها برای کاربران خود استفاده می کنند. با این حال، AR دیگر فقط برای سرگرمی و بازی نیست.

اپلیکیشنی به نام Spotselfie از واقعیت افزوده برای بهبود تجربه آنلاین با محو کردن شکاف بین دنیای واقعی و مجازی استفاده کرده است. به عنوان مثال، وارد اتاقی پر از مردم می شوید. گوشی هوشمند خود را بیرون می آورید و برنامه را باز می کنید. تنها کاری که باید انجام دهید این است که دوربین خود را به سمت افراد حاضر در اتاق بگیرید، سپس نمایه های آنلاین آنها را نشان می دهد.

درست از خفاش، نگران کننده به نظر می رسد. این برای حریم خصوصی و حفاظت از کاربر به چه معناست؟ آیا تهدیدات آنلاین را افزایش می دهد؟

واقعیت افزوده چگونه رسانه های اجتماعی را تغییر می دهد؟

بسیاری از کاربران رسانه های اجتماعی AR را ابزاری سرگرم کننده و جذاب می دانند که فیلترهای عکس زیبا و بازی های تعاملی را برای ما به ارمغان می آورد. در حالی که این تجربیات ممکن است سرگرمی بی ضرر به نظر برسند، همه ما باید نگران دسترسی برنامه های AR به اطلاعات شخصی و فضاهای خصوصی باشیم.

اخیراً، ما شروع به دیدن نگاهی اجمالی به آینده واقعیت افزوده در رسانه های اجتماعی کرده ایم. همانطور که گفته شد، Spotselfie شما را قادر می سازد تا با اسکن چهره افراد با دوربین گوشی هوشمند خود، پروفایل افراد را بیابید. با توجه به افزایش حریم خصوصی آنلاین و مسائل اخلاقی، به احتمال زیاد باعث ایجاد نگرانی های قانونی در مورد حریم خصوصی و امنیت. علاوه بر این، نگرانی های جدیدی در مورد آینده AR در رسانه های اجتماعی ایجاد خواهد کرد.

خطرات واقعی در اینترنت مانند شکارچیان و کلاهبرداران وجود دارد. محو کردن شکاف آفلاین و آنلاین به طور بالقوه می تواند کاربران، به ویژه نوجوانان را در برابر این خطرات آسیب پذیر کند.

از سوی دیگر، تشخیص چهره آن ممکن است به جلوگیری از پنهان شدن شکارچیان در پشت عکس ها و پروفایل های جعلی در جوامع آنلاین کمک کند. با این حال، لزوماً آنها را از استفاده از اطلاعات شخصی در دسترس آنها باز نمی دارد.

از آنجایی که Spotselfie اولین در نوع خود است، برای تعیین تأثیر آن بر جوامع آنلاین خیلی زود است. شاید با محدودیت‌های سنی، مقررات حفظ حریم خصوصی و دستورالعمل‌های جامعه، واقعیت افزوده ممکن است تجربه رسانه‌های اجتماعی را بدون به خطر انداختن امنیت ما افزایش دهد.

چرا AR باید ما را نگران کند؟

در حالی که AR یک تکه فناوری هیجان انگیز است، اما با مجموعه ای از مشکلات رو به رشد نیز همراه است زیرا می تواند جمع آوری کند مقادیر عظیم داده.

فیلترهای عکس شما نیز از این قاعده مستثنی نیستند. چه در اینستاگرام و چه در اسنپ چت، فناوری AR می تواند یک طرح سه بعدی از چهره شما ایجاد کند، جایی که فیلترها روی هم قرار می گیرند. اگر از AR در محیط اطراف خود استفاده می کنید، مانند Pokémon Go، می تواند ابعاد اتاق و اشیاء اطراف شما را تعیین کند.

سوال این است: این شبکه های اجتماعی با این اطلاعات چه خواهند کرد؟ ما به طور قطع نمی دانیم زیرا عدم شفافیت در مورد داده های ما وجود دارد. آیا داده ها در دستگاه ذخیره می شوند؟ ابر؟

مهمتر از همه، چه کسی به داده های ما دسترسی دارد؟ مدیران انجمن؟ تبلیغ کنندگان؟

متأسفانه، AR به طور بالقوه می تواند منجر به واقعیت مصنوعی شود، که ترکیبی از عناصر طبیعی و ساخته شده توسط انسان است. به دیپ فیک هایی فکر کنید که در بالای محیط های دنیای واقعی قرار گرفته اند. آنها صدمات زیادی به مردم آسیب دیده وارد خواهند کرد.

بنابراین، اکنون بیش از هر زمان دیگری، ما باید خواستار بحث در مورد این خطرات با توسعه‌دهندگان، تنظیم‌کننده‌ها و جوامع حقوق دیجیتال باشیم.

آیا واقعیت افزوده آینده رسانه های اجتماعی است؟

AR در سال‌های آینده بخش بزرگی از رسانه‌های اجتماعی خواهد بود، چه در قالب بازی یا فیلتر. از سوی دیگر، ویژگی AR Spotselfie ممکن است به اندازه سایر تجربیات واقعیت افزوده مورد استقبال قرار نگیرد. اگر حفظ حریم خصوصی و امنیت نگرانی های بزرگی باشد، بازار جریان اصلی چندان از آن راضی نخواهد بود. درست مثل عینک گوگل.

هنگامی که کاربران عینک AR را در مکان های عمومی می زدند، این عینک را دریافت می کردند مورد حمله قرار توسط افرادی که احساس می کردند حریم خصوصی آنها در حال نقض شدن است. اگرچه Spotselfie نیازی به عینک ندارد و کمتر به چشم می آید، اما ممکن است واکنش های منفی ایجاد کند.

واقعیت افزوده پتانسیل بسیار زیادی دارد که هنوز به طور کامل محقق نشده است. با پیشرفت، امیدواریم امنیت و حریم خصوصی ما را در اولویت قرار دهد. در غیر این صورت، به عنوان مصرف‌کننده، می‌توانیم تا زمانی که نیازهایمان برآورده نشود، به ابراز نگرانی‌ها و تقاضای خود برای تغییر ادامه دهیم.