Στο όνομα του Θεού! : Εξετάζοντας εάν το όνομα του Θεού μπορεί να φέρει εμπορικό σήμα

Αναδημοσίευση από τον Πλάτωνα

Ακολουθούν: 0

Χμ…. Ακούγεται σαν βλασφημία

Ενώ ο κόσμος των ΔΔΙ δεν είναι ακριβώς απαλλαγμένος από επιπλοκές και διαμάχες, κάτι που μπορεί πραγματικά να πυροδοτήσει πυρκαγιές σε αυτόν τον τομέα μπορεί να είναι: Μπορείτε ενδεχομένως να ονομάσετε το όνομα του Θεού;

Νομικά μιλώντας, Ενότητα 9 (2) (β) του Νόμος περί εμπορικών σημάτων, 1999, αντιμετωπίζοντας απόλυτους λόγους άρνησης καταχώρισης, απαγορεύει την καταχώριση ενός εμπορικού σήματος εάν περιλαμβάνει στοιχεία που ενδέχεται να προσβάλλουν τις θρησκευτικές ευαισθησίες οποιουδήποτε τμήματος Ινδών πολιτών. Όταν ένα εμπορικό σήμα ενσωματώνει το όνομα του Θεού, περιορίζει τα κανονικά άτομα και τους θιασώτες από το να χρησιμοποιούν αυτό το θεϊκό όνομα. Αυτή η διάταξη αποσκοπεί στην αποτροπή της εμπορευματοποίησης θρησκευτικών συμβόλων, όπως περιγράφεται στο Άρθρο 25 του Σύνταγμα της Ινδίας, το οποίο προστατεύει από αποκλειστικά δικαιώματα που μπορεί να εμποδίσουν άλλους να τα χρησιμοποιήσουν. Ο νόμος επεκτείνει επίσης την απαγόρευσή του σε προσωπικά ονόματα όπως αυτά του Λόρδου Βούδα, των Σιχ γκουρού κ.λπ., υποστηρίζοντας ότι οι καταχωρίσεις εμπορικών σημάτων που προκαλούν θρησκευτική δυσφορία αντικειμενοποιούν τα ιερά σύμβολα και τους τίτλους. Αυτή η στάση ευθυγραμμίζεται με την πεποίθηση ότι τα ονόματα των δημοσίων θεοτήτων, που υπάρχουν στον δημόσιο τομέα, δεν πρέπει να μονοπωλούνται ως πνευματική ιδιοκτησία, καθώς όχι μόνο προσβάλλει τα θρησκευτικά αισθήματα αλλά και εμποδίζει τους πιστούς να επικαλούνται ελεύθερα το όνομα του Θεού.

Αυτό το κομμάτι αναλύει εάν το όνομα του Θεού μπορεί νόμιμα να φέρει εμπορικό σήμα από τους ιδιοκτήτες, λαμβάνοντας υπόψη τις δικαστικές αποφάσεις για αυτό το θέμα. Εξετάζει περαιτέρω το ερώτημα εάν οι δικαιούχοι θα πρέπει να επιλέξουν να επιδιώξουν ένα τέτοιο εμπορικό σήμα, παρόλο που είναι τεχνικά δυνατό.

Διατήρηση ονομάτων θεών σε εμπορικά σήματα: Κακή ιδέα, σωστά;

Η συζήτηση για το εάν επιτρέπεται η εμπορική σήμανση του ονόματος του Θεού έχει τεθεί σε εφαρμογή μέσα από μια σειρά υποθέσεων με την πάροδο των ετών. Η στάση του δικαστηρίου έχει κυρίως κλίση προς την άρνηση χορήγησης του εμπορικού σήματος, κάτι που φαίνεται στην επικείμενη συζήτηση. Στο Mangalore Ganesh Beedi Works εναντίον District Judge, Munsif City (2005) ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου του Allahabad, ο εναγόμενος αντιτάχθηκε στη χρήση του εμπορικού σήματος «Ganesh» στα beedis, επικαλούμενος θρησκευτικές ανησυχίες σχετικά με το κάπνισμα και την απόρριψη των πακέτων beedi. Το δικαστήριο απέρριψε το επιχείρημα, δηλώνοντας ότι κανένα στοιχείο δεν υποδηλώνει ότι το κάπνισμα βλάπτει τις θρησκευτικές ευαισθησίες, κάνοντας έναν παραλληλισμό με την κοινή πρακτική της απόρριψης προσκλητηρίων με εικόνες θεοτήτων μετά τη χρήση. Αυτή η απόφαση παρουσίασε μια προοδευτική ερμηνεία του νόμου περί εμπορικών σημάτων.

Σε άλλη υπόθεση που αποφασίστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο του Δελχί, Kewal Krishan Kumar vs Rudi Roller Flour Mills (P) Ltd. (2007), η διαμάχη επικεντρώθηκε γύρω από το ερώτημα εάν θα μπορούσε κανείς να μονοπωλήσει τον όρο «Shiv Shakti». Η αναιρεσείουσα εμπορευόταν με το καταχωρισμένο σήμα «Shakti Bhog» από το 1982, με αντικείμενο την πώληση atta, maida και suji. Εν τω μεταξύ, ο εναγόμενος ζήτησε την εγγραφή για το σήμα «Shiv Shakti» συνοδευόμενο από μια συσκευή «Trishul» και «Damru». Το Δικαστήριο έκρινε ότι το «Shiv Shakti» είναι φωνητικά διαφορετικό από το «Shakti Bhog Atta», τονίζοντας ότι ενώ το «Shakti» είναι κοινό, είναι απλώς περιγραφικό της δύναμης και της δύναμης. Τα διακριτά χαρακτηριστικά του «Shiv» και του «Bhog» στα δύο σήματα καθιστούν απίθανη τη σύγχυση. Επιπλέον, το Δικαστήριο τόνισε ότι δεν μπορεί να υπάρχει μονοπώλιο στην περιγραφική λέξη «Shakti».

In Praveen Raj κατά Γενικού Ελεγκτή Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας, Σχεδίων και Εμπορικών Σημάτων (2009) το Ανώτατο Δικαστήριο της Κεράλα επέτρεψε σε ένα καταπίστευμα ναού να καταχωρίσει ένα εμπορικό σήμα που παρουσίαζε μια εικόνα της θεότητας Attukal. Το δικαστήριο διευκρίνισε ότι αυτή η εγγραφή δεν θα παρεμπόδιζε το δικαίωμα των πιστών στη λατρεία. Ωστόσο, αναγνώρισε την εξουσία του καταπιστεύματος να εμποδίζει άλλους να προσφέρουν υπηρεσίες υπό το όνομα της θεότητας για οικονομικό όφελος.

In Bhole Baba Milk Food Industries Limited Versus Parul Food Specialties (P) Limited (2011) ο Ενάγων, κατασκευαστής γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων, χρησιμοποιούσε το σήμα «KRISHNA» από το 1992. Ο Εναγόμενος υπέβαλε αίτηση για το εμπορικό σήμα «Parul's Lord Krishna» το 2009. Το Ανώτατο Δικαστήριο του Δελχί, εφαρμόζοντας ένα τεστ δευτερεύουσας διακριτικότητας, βρήκε ότι η κοινή ονομασία «KRISHNA» δεν είχε την απαραίτητη ιδιαιτερότητα για τον Ενάγοντα. Το Δικαστήριο σημείωσε ότι η χρήση προθεμάτων όπως «Parul's» και «Lord» από τον Εναγόμενο δεν έδειξε ανέντιμη πρόθεση. Το Δικαστήριο τόνισε ότι τα περιγραφικά σήματα, ιδίως οι συνδυασμοί κοινών λέξεων, ενδέχεται να μην δικαιούνται μονοπωλίου. Το Δικαστήριο επέτρεψε στον Εναγόμενο να χρησιμοποιήσει το σήμα της ετικέτας του, προσδιορίζοντας το μέγεθος γραμματοσειράς και την προεξοχή για τα προθέματα "Parul's" και "Lord" σε σχέση με το "KRISHNA". Το Ανώτατο Δικαστήριο, στην απόφασή του, αναφέρεται την Όγδοη Έκθεση για το Νομοσχέδιο για τα Εμπορικά Σήματα, 1993, όπου η Μόνιμη Επιτροπή του Κοινοβουλίου αποθάρρυνε την καταχώριση συμβόλων που σχετίζονται με Θεούς, Θεές και τόπους λατρείας ως εμπορικά σήματα.

Στη συνέχεια, στο Lal Babu Priyadarshi εναντίον Amritpal Singh (2015), το Ανώτατο Δικαστήριο ασχολήθηκε με την καταχώριση ονομάτων ιερών βιβλίων ως εμπορικών σημάτων. Η αναιρεσείουσα ζήτησε την καταχώριση για το σήμα «Ramayan» με συσκευή κορώνας για θυμιατήρια και αρωματοποιία. Ο ερωτώμενος υποστήριξε κατά της αποκλειστικότητας, υποστηρίζοντας ότι ένας μόνο έμπορος δεν μπορούσε να διεκδικήσει δικαιώματα για το όνομα ενός θρησκευτικού βιβλίου. Το δικαστήριο έκρινε αποφασιστικά ότι η χρήση του ονόματος ιερού ή θρησκευτικού βιβλίου ως εμπορικό σήμα δεν επιτρέπεται. Ωστόσο, σημείωσε ότι εάν ένα πρόθεμα ή ένα επίθημα άλλαζε το μήκος της λέξης, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως εγγραφή. Η άρνηση εγγραφής σε αυτή την υπόθεση βασίστηκε επίσης στην απώλεια του διακριτικού χαρακτήρα και των αποδεικτικών στοιχείων πολλών εμπόρων που χρησιμοποιούσαν τον όρο «Ramayan» για παρόμοια προϊόντα. Ωστόσο, η πρόταση αυτής της απόφασης για μια ευρύτερη απαγόρευση καταχώρισης ιερών ή θρησκευτικών ονομάτων βιβλίων ως εμπορικών σημάτων είναι ασαφής ως προς την προέλευσή της. Η τρέχουσα απόφαση, σε αντίθεση με την άποψη του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση του 2005 που αναφέρθηκε προηγουμένως, υπονοεί ότι ο ισχυρισμός της αποκλειστικότητας στο όνομα ενός θρησκευτικού βιβλίου θα μπορούσε ενδεχομένως να «πληγώσει τις θρησκευτικές ευαισθησίες». Η προοπτική που παρουσιάζεται σε αυτήν την περίπτωση παραβλέπει την πιθανή οδό των δικαιωμάτων κοινού δικαίου μέσω της μεταβίβασης, προσφέροντας μια εναλλακτική λύση στην αποκλειστικότητα μέσω της εγγραφής.

Ωστόσο, μια πρόσφατη απόκλιση από αυτή τη στάση προέκυψε όταν το Ανώτατο Δικαστήριο του Μαντράς εισήλθε Durga Dairy Ltd εναντίον M/S. Γαλακτοκομικά προϊόντα Sri Shakthi (2017) επέτρεψε την προστασία του ονόματος «DURGA» μέσω εγγραφής, θεωρώντας το «JAI DURGA» φωνητικά παρόμοιο και κατάλληλο για προστασία. Ωστόσο, στην υπόθεση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Βομβάης Freudenberg Gala Household Product Pvt. Ltd (Gala) v. Προϊόντα GEBI (Gebi) (2017), η διαμάχη επικεντρώθηκε στη χρήση από την Gala του εμπορικού σήματος «LAXMI» για σκούπες. Παρά το γεγονός ότι το όνομα συνδέεται με μια ινδουιστική θεά, η Gala έλαβε την εγγραφή της ως «ετικέτα». Ο Gebi υιοθέτησε το "MAHA LAXMI" για τις σκούπες, ένα άλλο όνομα για την ίδια θεά. Παραδόξως, το δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ της Gebi, διευκρινίζοντας ότι η καταχωρημένη ετικέτα της Gala δεν παρείχε αποκλειστικά δικαιώματα σε μεμονωμένες λέξεις. Τόνισε ότι η χρήση των ονομάτων των θεών δεν είναι αποκλειστική, εμποδίζοντας ένα μόνο κόμμα να μονοπωλήσει τέτοιες λέξεις. Αυτή η υπόθεση ανέδειξε τη διάκριση μεταξύ της προστασίας ενός σήματος ετικέτας και της διεκδίκησης του μονοπωλίου σε μια κοινή λέξη, ιδιαίτερα το όνομα ενός θεού.

Πιο πρόσφατα, ωστόσο, το εκκρεμές έχει ταλαντευτεί αμφίδρομα στην περίπτωση του Shyam Steel Industries Limited εναντίον Shyam SEL and Power Limited and Another (2020), όπου το Ανώτατο Δικαστήριο της Καλκούτας έκρινε ότι δεν υπάρχει απόλυτος φραγμός στην καταχώριση του ονόματος ενός θεού ως εμπορικό σήμα, ωστόσο αρνήθηκε να χορηγήσει ένα ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση. Εδώ, η αναιρεσείουσα ζήτησε προσωρινή διαταγή κατά των αναιρεσιβλήτων για χρήση του σήματος «SHYAM» στην κατασκευή ράβδων TMT. Οι ερωτηθέντες υποστήριξαν ότι το «SHYAM» αναφερόταν στην ινδουιστική θεότητα Λόρδο Κρίσνα, όχι απλώς σε ένα πρόσωπο ή όνομα. Ωστόσο, το Δικαστήριο απέρριψε αυτό το επιχείρημα, τονίζοντας την ανάγκη των Εναγόμενων να τεκμηριώσουν τον ισχυρισμό με επιτακτικά στοιχεία, τα οποία οι Εναγόμενοι δεν κατάφεραν να αποδείξουν. Το δικαστήριο έκανε δεκτή την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων του Εφετείου.

Σκέψεις για το Μέλλον: Μένοντας Ασφαλής από την Οργή του Θεού

Συνήθως, για να χορηγηθεί ένα εμπορικό σήμα που χρησιμοποιείται για μια συγκεκριμένη μάρκα αγαθών ή υπηρεσιών πρέπει να αποκτήσει δευτερεύουσα ιδιαιτερότητα στην αντίστοιχη καταναλωτική αγορά του. Αυτό απορρέει από την προϋπόθεση του Άρθρο 9 παράγραφος 1 του νόμου περί εμπορικών σημάτων, η οποία ορίζει ότι ένα σήμα δεν πρέπει να αρνείται την καταχώριση εάν, πριν από την ημερομηνία αίτησης, έχει αποκτήσει διακριτικό χαρακτήρα μέσω της χρήσης του ή έχει αναγνωριστεί ως γνωστό σήμα. Το εμπορικό σήμα μπορεί να κατοχυρωθεί, ανάλογα με άλλους νομικούς παράγοντες καθώς και από το γεγονός ότι έχει αποκτήσει διακριτικότητα λόγω της μακροχρόνιας χρήσης στην αντίστοιχη καταναλωτική του αγορά. Υπό το πρίσμα αυτό, εάν τα ονόματα των Θεών, ως κοινά προσωπικά ονόματα, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικά σύμφωνα με το δίκαιο των εμπορικών σημάτων;

Η διάκριση μεταξύ των ονομάτων των θεών και των κοινών ονομάτων των θεών ως προς τη μοναδικότητα είναι ένα ερώτημα που χρειάζεται απαντήσεις. Ενώ η καταχώριση ως σήματα ετικετών ή συσκευών μπορεί να αντιμετωπίσει προβλήματα ιδιαιτερότητας, η καταχώρισή τους ως λεκτικά σήματα πρέπει να απορριφθεί, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλη ασάφεια σχετικά με το εάν όλα τα ονόματα των θεών, δεδομένου ενός ακόμη μεγαλύτερου εύρους και εκτεταμένης ποικιλίας άλλων ημίθεων, δαιμόνων, πλάσματα, άγιοι, βασιλιάδες που προέρχονται από τα Ιερά μας Βιβλία, θα πρέπει να θεωρούνται ως εγγενώς κοινά και ως εκ τούτου να αποκλείονται από την αποκλειστικότητα.

Προφανώς, αν και επιτρέπεται, η ισχύς των εμπορικών σημάτων με ονόματα θεών παραμένει ασαφής. Δεν μπορούν να διεκδικηθούν αποκλειστικά νομοθετικά δικαιώματα για τέτοιες λέξεις, γεγονός που καθιστά την επιβολή τρομερή πρόκληση στον τομέα των εμπορικών σημάτων που σχετίζονται με τα ονόματα των θεών. Η επιβολή εμπορικών σημάτων που ενσωματώνουν ονόματα θεών παρουσιάζει εγγενείς προκλήσεις, ιδιαίτερα στην Ινδία, όπου τέτοια ονόματα χρησιμοποιούνται συνήθως σε διάφορες επιχειρήσεις, είτε είναι επίσημα καταχωρισμένες είτε όχι. Η εύκολη έγκριση τέτοιων εμπορικών σημάτων εγείρει επίσης ανησυχίες σχετικά με το πόσες ευρέως αναγνωρισμένες εικόνες στον δημόσιο τομέα ενδέχεται να αποκτήσουν αποκλειστικά δικαιώματα στα χέρια των κατόχων. Συμπερασματικά, οι ιδιοκτήτες μπορεί να θέλουν να ξανασκεφτούν τις επωνυμίες τους ως εμπορικά σήματα για να είναι μάλλον ασφαλείς παρά να λυπούνται!