Παρά τις πολλές αναταράξεις στις αγορές αυτή την εβδομάδα, η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Ανοικτής Αγοράς (FOMC) έκανε ακριβώς αυτό που είχε προβλεφθεί. Ο Τζερόμ Πάουελ προσάρμοσε προσεκτικά τη γλώσσα του και αναδιατύπωσε την αφήγηση γύρω από την αύξηση του επιτοκίου κατά 25 μονάδες βάσης για να προσπαθήσει να ηρεμήσει τις αγορές που είχε βοηθήσει να ζημιωθούν.
Η μελλοντική του καθοδήγηση ήταν να αναμένει περαιτέρω αυξήσεις επιτοκίων εάν ο πληθωρισμός ξεφύγει από τον έλεγχο. Απέφυγε να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη για τις πρόσφατες χρεοκοπίες τραπεζών, υποστηρίζοντας αντ' αυτού ότι ο κλάδος ήταν σταθερός και εύρωστος.
Στην πραγματικότητα, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα πλησιάζει στον γκρεμό μιας άλλης κρίσης. Για όποιον αμφιβάλλει για αυτό, δεν έχει παρά να σκεφτεί την ταχεία πτώση της Credit Suisse.
Αν και η Credit Suisse έχει εμπλακεί σε διαμάχες τα τελευταία χρόνια, το ίδιο και πολλές άλλες μεγάλες τράπεζες. Το 2021 η NatWest επιβλήθηκε πρόστιμο 265 εκατομμυρίων λιρών για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, το 2022 η Barclays επιβλήθηκε πρόστιμο 361 εκατομμυρίων δολαρίων για την έκδοση τίτλων της και αυτό συνέβη αφού είχαν ήδη επιβληθεί πρόστιμο 453 εκατομμυρίων δολαρίων για τον καθορισμό της αγοράς. Οι προηγούμενες διαμάχες τους δεν ήταν αυτές που γονάτισαν την Credit Suisse ενώπιον μιας αδυσώπητης ελβετικής κυβέρνησης.
Όπως κάθε άλλη μεγάλη τράπεζα, η Credit Suisse είχε αγοράσει πολλά κρατικά ομόλογα όταν τα επιτόκια ήταν χαμηλά. Τώρα που τα επιτόκια είναι σημαντικά υψηλότερα, αυτά τα ομόλογα αξίζουν λιγότερο από ό,τι πλήρωσαν για αυτά.
Με την προϋπόθεση ότι οι τράπεζες δεν χρειάζεται να τα πουλήσουν γρήγορα, η διαφορά στις αποδόσεις μεταξύ παλαιών και νέων ομολόγων δεν αποτελεί πρόβλημα. Γίνεται ένα μόνο όταν αναγκάζονται να τα ρευστοποιήσουν λόγω μαζικών αναλήψεων, όπως ακριβώς συνέβη με την Silicon Valley Bank και την Credit Suisse. Από τη στιγμή που το κοινό φοβάται και οι αγορές μυρίζουν αίμα, γίνεται γρήγορα μια θανατηφόρα σπείρα αναλήψεων και καταρρέουσας αξίας μετοχών.
Τα προβλήματα που επηρεάζουν την Credit Suisse επηρεάζουν επίσης κάθε άλλη μεγάλη τράπεζα του κλάδου. Δεν επρόκειτο για έλλειψη ρυθμίσεων, είναι άμεση συνέπεια του ότι οι τράπεζες κατέχουν μόνο ένα μικρό κλάσμα των χρημάτων των καταθετών και η μεγαλύτερη πρόκληση για τις τράπεζες αυτή τη στιγμή είναι ο εφησυχασμός τους για αυτήν την πτυχή των εργασιών τους.
Έχοντας μιλήσει εκτενώς με τραπεζίτες τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία, είναι ξεκάθαρο ότι δεν φοβούνται πολύ μήπως συμβεί μια παρόμοια κατάσταση σε αυτούς. Από τη σκοπιά τους, διατηρούν υψηλότερα αποθεματικά από ό,τι το 2008, έχουν καλύτερη διαχείριση κινδύνου και περνούν όλα τα ρυθμιστικά stress tests. Κατά τη γνώμη τους, έχουν καλύτερη υγεία από ποτέ.
Το ζήτημα που αντιμετωπίζει το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα έχει να κάνει περισσότερο με την έλλειψη κατανόησης του κοινού σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας των τραπεζών και τον φόβο ότι μπορεί να επικρατήσει γρήγορα ως αποτέλεσμα. Η ξαφνική έλλειψη εμπιστοσύνης του κοινού σε οποιαδήποτε τράπεζα προκαλεί πτώση της τιμής της μετοχής της και ροή ρευστότητας από τον ισολογισμό της. Οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες συνειδητοποιούν πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι αυτό και γι' αυτό ενήργησαν τόσο γρήγορα και δραματικά.
Για παράδειγμα, η ελβετική κυβέρνηση ανάγκασε την Credit Suisse να πουληθεί στην UBS με μεγάλη έκπτωση σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Αρνήθηκαν να δώσουν στους μετόχους και των δύο εταιρειών οποιοδήποτε λόγο για το αν η πώληση προχώρησε ή όχι και συμφώνησαν να αντισταθμίσουν τις ζημίες δισεκατομμυρίων δολαρίων που προέκυψαν από την αγορά.
Αυτή η ταχεία και άνευ προηγουμένου παρέμβαση δείχνει πόσο κινδυνεύει να μεταδοθεί ολόκληρη η αγορά. Ενώ οι πολιτικοί προσπαθούν να ηρεμήσουν τις αγορές και να πείσουν το κοινό ότι τα χρήματά τους είναι ασφαλή, η εικόνα στο εσωτερικό του κλάδου είναι κάπως διαφορετική. Κάθε τραπεζίτης με τον οποίο μιλήσαμε αναμένει πλήρως και άλλες τράπεζες να χρεοκοπήσουν, αν και είναι πεπεισμένοι ότι δεν θα είναι δική τους.
Η σύγχρονη τραπεζική αναφέρεται συνήθως ως κλασματική τραπεζική αποθεματικών, πράγμα που σημαίνει ότι οι τράπεζες χρειάζεται μόνο να διατηρούν ένα μικρό ποσοστό των κεφαλαίων των καταθετών σε αποθεματικά υψηλής ρευστότητας. Η θεωρία είναι ότι αυτό θα πρέπει να είναι αρκετό για να αντιμετωπίσει τις αναλήψεις στις περισσότερες περιπτώσεις και τις περιπτώσεις υψηλής ζήτησης. Αυτό που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν είναι ακραία γεγονότα όπως μαζικές αναλήψεις επειδή δεν έχουν πρόσβαση στα χρήματα όλων.
Η κεντρική τραπεζική απαιτεί από τους καταθέτες να παραχωρούν τον έλεγχο των χρημάτων τους, ώστε οι τράπεζες να μπορούν να τα αξιοποιήσουν για να κερδίσουν απόδοση. Έχουμε δει αυτό το σύστημα να αποτυγχάνει επανειλημμένα στην κρυπτογράφηση και τώρα βλέπουμε ότι εμφανίζεται σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Όταν οι τράπεζες πέφτουν, οι κυβερνήσεις παρεμβαίνουν, αλλά αυτό που είναι ασυνήθιστο τώρα είναι ότι εγγυώνται τις καταθέσεις όλων, όσο μεγάλες κι αν είναι.
Η τεράστια κλίμακα της κρατικής υποστήριξης και παρέμβασης δείχνει πόσο κινδυνεύει να μεταδοθεί το τραπεζικό σύστημα. Απέχει πολύ από το να είναι σταθερό ή στιβαρό. Ζούμε σε περίεργους καιρούς που οι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι οι τράπεζες που έχουν υποασφάλειες είναι ασφαλείς και το υπερασφαλισμένο DeFi δεν είναι ασφαλές. Όπως είπε ο Τζορτζ Όργουελ, «Σε μια εποχή εξαπάτησης, το να λες την αλήθεια είναι μια επαναστατική πράξη».
Εγγραφείτε στο Paribus-
Ιστοσελίδα : www.example.gr | Twitter | Telegram | Μέτριας Δυσκολίας | Διχόνοια | YouTube
- SEO Powered Content & PR Distribution. Ενισχύστε σήμερα.
- Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligence. Ενισχύθηκε η γνώση. Πρόσβαση εδώ.
- Πηγή: Plato Data Intelligence: PlatoData.io